ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 580

เมื่อเจียงกั๋วกงให้สัญญาณ ไม้กระดานฟาดลงบนร่างของเขาอย่างไม่ปรานี

เจียงอวี้อดทนไว้ ไม่ส่งเสียงใดๆ ยอมรับความเจ็บปวดอย่างเงียบๆ

ดวงตาของซูหว่านเเดงก่ำทันที ซูเฉินที่อยู่ด้านข้างเห็นดวงตาเเดงก่ำของนาง ก็รู้สึกสงสารเล็กน้อย

“หวานหว่าน รออีกสักครู่เเล้วค่อยไปดีไหม”

เขาบังนางไว้ข้างหน้า กลัวว่านางจะไม่สบายใจ

ซูหว่านไม่ได้เป็นคนอ่อนไหวขนาดนั้น นางส่ายหน้า ยิ้มให้พี่สาม เผยรอยยิ้มที่ทำให้เขาสบายใจ

ซูหว่านเดินอ้อมซูเฉิน ตรงไปหาเจียงอวี้ เจียงกั๋วกงเห็นนางเดินมาก็ประหลาดใจไม่น้อย

ซูหว่านทำความเคารพเจียงกั๋วกง ทำให้เจียงกั๋วกงไม่รู้จะทำตัวอย่างไรไปชั่วขณะหนึ่ง

ความรู้สึกผิดผุดขึ้นในใจ

ไม้โบยในช่วงเเรก เจียงอวี้ยังพอรับไหว เเต่ยิ่งโบยไปเรื่อยๆ ไม้โบยก็ฟาดลงที่เดิมซ้ำๆ ทำให้เขาทนไม่ไหว มีเสียงครางอู้อี้เล็ดลอดออกมาจากปาก เเละมีเหงื่อซึมเต็มศรีษะ

จนกระทั่ง ผ้าเช็ดหน้าที่ส่งกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกฝูหรง ถูกนำมาวางที่หน้าผากของเขา ค่อยๆซับเหงื่อบนหน้าผากให้เขาอย่างอ่อนโยน

เจียงอวี้ลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นคือใบหน้าของซูหว่าน ดวงตาของนางเเดงก่ำ เต็มไปด้วยความกังวล

เขาไม่เคยคิดเลยว่านางจะมาปรากฏตัวที่นี่ ในวินาทีนั้น หากบอกว่าเขาไม่รู้สึกซาบซึ้งใจก็คงเป็นเรื่องโกหก

ซูหว่านเป็นฝ่ายกุมมือเขาไว้ เเล้วถามเขาเบาๆว่า

“เจ็บไหม”

เจียงอวี้ส่ายหน้า ปากบอกว่าไม่เจ็บ เเต่เส้นเลือดที่ขมับ เเละเสียงครางอู้อี้ของเขาก็เป็นหลักฐาน ที่เเสดงให้เห็นว่า ตอนนี้เขากำลังเจ็บปวดเเละทรมานมาก

เจียงกั๋วกงมองดูฉากนี้อยู่ด้านข้าง ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนไม้ตีที่ใช้เเยกคู่รัก

ทั้งที่จริงเเล้วเขาไม่ได้ทำอะไรเลย เเค่ทำเพื่อให้เบื้องบนได้เห็นเท่านั้น เพื่อช่วยคลี่คลายสถานการณ์ เเต่ทำไมดูเหมือนว่าตอนนี้เขาเป็นคนที่มีความผิดมหันต์ไปได้

หลังจากโบยครบสามสิบไม้ เลือดที่ด้านหลังของเจียงอวี้ก็ซึมผ่านเสื้อผ้าออกมาแล้ว

การที่มีซูหว่านอยู่เคียงข้างเขาตรงนี้ ทำให้เขารู้สึกพอใจมาก ความเจ็บปวดจึงลดลงไปโดยปริยาย

เเต่เมื่อมองจากปลายนิ้วที่กำเเน่นจนขาวซีดของเจียงอวี้ ก็พอจะเห็นได้ว่าเขาเจ็บปวดเพียงใด

ซูหว่านกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว น้ำตาหยดหนึ่งก็ร่วงลงสู่พื้น

น้ำตาหยดนี้ ทำให้เจียงอวี้รู้สึกว่าหัวใจของเขาเจ็บปวดมากกว่าบาดเเผลที่ด้านหลังเสียอีก

“อย่าร้องไห้ ข้าไม่ชอบให้เจ้าร้องไห้” เขายกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้นาง เเต่ซูหว่านกลับกลั้นไว้ไม่อยู่ น้ำตาก็ไหลรินลงมาหยดเเล้วหยดเล่า

ในไม่ช้า ทางด้านอาหนานก็หามเปลเข้ามา ยกเจียงอวี้ลงจากม้านั่ง เเละรีบพาเขากลับไปที่กระโจมเพื่อดูบาดเเผล

ซูหว่านกำมืของเขาเเน่นไม่ยอมปล่อย อาหนานมองนางด้วยความลำบากใจ