ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 582

ไม่นานนัก ยาต้มร้อนๆ ก็ถูกยกเข้ามา

ซูหว่านค่อยๆ ป้อนเขาทีละช้อนด้วยตัวเอง แล้วยังใช้ผ้าเช็ดหน้าเช็ดคราบยาที่มุมปากให้เขาอย่างใส่ใจ

“ขมจัง!” เจียงอวี้ขมวดคิ้ว

ซูหว่านไม่เชื่อคำพูดของเขาเลยสักนิด! ขนาดโดนโบยจนเจ็บเจียนตาย เขายังทนได้ไม่ร้องออกมาสักแอะ แล้วนี่ แค่ยาขมถ้วยเล็กๆ แค่นี้ เขาจะทนไม่ได้เชียวหรือ?

สำออยเหลือเกิน

“หวานเป็นลมขมเป็นยา เด็กดี ปิดจมูกไว้แล้วดื่มเข้าไปเร็วๆ ก็ไม่ขมแล้ว!”

เจียงอวี้รู้สึกว่า สถานการณ์ดูเหมือนไม่เป็นไปตามที่เขาจินตนาการไว้เลย นางควรจะตามใจและเกลี้ยกล่อมเขาอย่างอ่อนโยนไม่ใช่หรือ

แน่นอนว่า หวานหว่านของเขาไม่สามารถใช้มาตรฐานของสตรีทั่วไปมาวัดได้

นางช่างแตกต่างและไม่เหมือนใครจริงๆ

สุดท้าย เจียงอวี้ก็ดื่มยาขมถ้วยนั้นจนหมดอย่างว่าง่าย

“ดีมาก รักกันลึกซึ้งก็ต้องดื่มรวดเดียวให้หมด”

เจียงอวี้รู้สึกจนปัญญาจริงๆ 'รักกันลึกซึ้งก็ต้องดื่มรวดเดียวให้หมด' เขาไม่รู้จะตอบอย่างไรดี

“หวานหว่าน ถึงเวลาต้องกลับแล้ว”

เสียงของซูมู่ดังขึ้นนอกกระโจม ซูหว่านคิดไม่ถึงว่าเขายังคงรออยู่ข้างนอก

ซูหว่านก็อยู่ในนี้มาตั้งนานแล้ว ถึงเวลาที่ควรจะต้องกลับแล้วจริงๆ

ถึงจะเป็นการมาเยี่ยม แต่ก็ไม่ควรค้างคืนข้างนอก เดี๋ยวจะมีข่าวลือแพร่สะพัดออกไปอีก

“เช่นนั้นข้าไปก่อนนะ พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ ท่านพักผ่อนเถอะ”

ซูหว่านลุกจะจากไป แต่เจียงอวี้กลับดึงแขนของนางไว้ รั้งไม่ให้นางไป

“จะไปแบบนี้หรือ”

น้ำเสียงและสีหน้าของเขาดูน่าสงสารมาก จนซูหว่านก็ทนไม่ไหวกับท่าทางแบบนี้

“ท่านยังต้องการอะไรอีก” ซูหว่านเขินอายเล็กน้อย

เจียงอวี้ชี้ที่ริมฝีปากของตน เรียกร้องการจูบอย่างเปิดเผย

เห็นแก่ที่วันนี้เขากล้าหาญยอมเจ็บตัวเพื่อความรัก แถมยังถูกโบยอีกสามสิบไม้ ซูหว่านจึงตัดสินใจตอบสนองความต้องการของเขา

นางย่อตัวลง จรดริมฝีปากที่มุมปากของเขา แต่ในขณะที่กำลังจะผละออก นางกลับถูกเขาใช้แขนเกี่ยวรั้งคอเอาไว้ จุมพิตนี้จึงยิ่งแนบแน่นไม่ยอมให้นางจากไป

ซูมู่เห็นว่าด้านในเงียบไปนาน จึงเปิดม่านกระโจมเตรียมจะเรียกซูหว่านอีกครั้ง