ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 59

รักษาชีวิตไว้ได้ก็ถือว่าดีมากแล้ว เขาจะสร้างความเดือดร้อนให้พวกเขาไม่ได้อีก ลูกผู้ชายอกสามศอก ไม่ต้องพิถีพิถันอะไรมาก แค่กินอิ่มก็พอ

ซูหว่านพยักหน้าเงียบๆ นางรวบผมอย่างง่ายๆ แล้วเริ่มภารกิจแกะข้าวโพดสำหรับวันนี้ต่อ

ผ่านมาสองวันแล้ว ดวงตาของเจียงอวี้ก็ยังคงมองเห็นภาพพร่ามัว นางจึงยังคงล้างตาให้เขาด้วยน้ำอุ่นทั้งเช้าและเย็น

ในน้ำมีการเติมสมุนไพรที่ดีต่อดวงตาเอาไว้ด้วย ไม่ใช่น้ำอุ่นธรรมดาๆ

มันฝรั่งและมันเทศถูกขุดจนหมดแล้ว พี่ชายทั้งสามเลยว่างงาน และตอนนี้ก็ถึงเวลานัดส่งสบู่ที่ตกลงกันไว้แล้ว

อากาศเย็นลงอย่างกะทันหัน เมื่อคืนฝนตก ดวงอาทิตย์ซ่อนตัวอยู่หลังเมฆหนา

ซูเฉินไปที่ตัวอำเภอกับซูหว่าน ตอนเช้ายังต้องสวมเสื้อคลุมเพิ่ม พวกเขานั่งอยู่บนเกวียนวัว ลมพัดหวีดหวิว ทำให้รู้สึกหนาวเย็นที่มือ

สบู่ในร้านของเถ้าแก่เนี้ยขายหมดไปนานแล้ว ของขาดตลาดมาตลอด แต่การผลิตต้องใช้เวลา เถ้าแก่เนี้ยก็เลยทำได้แค่รออย่างใจเย็น

ครั้งนี้มีสบู่ทั้งหมดร้อยแปดสิบก้อน เป็นสบู่นมแพะร้อยยี่สิบก้อน สบู่กลิ่นดอกไม้สามสิบก้อน และสบู่นมแพะน้ำมันเมล็ดซิ่งสามสิบก้อน

สบู่เหล่านี้ได้รับความนิยมไปทั่วทั้งอำเภอในชั่วพริบตา ทุกครัวเรือนต่างก็พูดถึงกัน คนที่ไม่มีสบู่ต่างก็แห่กันมาสั่งจอง แต่ไม่มีของ เถ้าแก่เนี้ยเลยรับเงินมัดจำมาเพียบ

ในที่สุดเทพเจ้าแห่งโชคลาภก็มาถึงที่ร้าน เถ้าแก่เนี้ยก็ยิ่งแสดงความกระตือรือร้นมากขึ้นไปอีก

สบู่กลิ่นดอกไม้ไม่ได้ผสมนมแพะ ขายในตลาดเพียงสิบแปดอีแปะ ส่วนนางรับซื้อในราคาสิบสี่อีแปะ ส่วนสบู่นมแพะและสบู่นมแพะน้ำมันเมล็ดซิ่งยังคงราคาเดิม

สบู่นมแพะร้อยยี่สิบก้อน ก้อนละสิบสองอีแปะ รวมเป็นเงินพันสี่ร้อยสี่สิบอีแปะ

สบู่กลิ่นดอกไม้สามสิบก้อน ก้อนละสิบสี่อีแปะ รวมเป็นเงินสี่ร้อยยี่สิบอีแปะ

สบู่นมแพะน้ำมันเมล็ดซิ่งสามสิบก้อน ก้อนละสิบหกอีแปะ รวมเป็นเงินสี่ร้อยแปดสิบอีแปะ

รวมสบู่ทั้งสามชนิดแล้ว เถ้าแก่เนี้ยต้องจ่ายให้ซูหว่านยี่สิบสามตำลึงเงินสี่สิบอีแปะ

นางเก็บสบู่กลิ่นดอกไม้ไว้สองก้อน สบู่นี้เป็นสีชมพูอมแดงอ่อนๆ แต่มีกลิ่นหอมของดอกหอมหมื่นลี้ เหมาะสำหรับใช้ซักผ้าที่สุด

ซูหว่านบอกนางว่าต่อไปอาจจะมีสบู่กลิ่นดอกไม้น้อยลง เพราะฤดูนี้ไม่มีดอกไม้สด การผลิตจึงทำได้ยาก

แต่จะมีสบู่สำหรับสระผมโดยเฉพาะ นางจึงให้เถ้าแก่เนี้ยเตรียมตัวให้พร้อม ให้ทำการโฆษณาไว้ก่อน

“พี่ใหญ่ประหยัดที่สุด ถ้าบอกเขาตรงๆ เขาก็คงไม่ยอมรับ สู้ทำชุดให้เสร็จแล้วเอาไปให้เขาเลยจะดีกว่า ถือว่าเป็นความตั้งใจของข้าด้วย"

ซูหว่านยิ้มหวานให้ซูเฉิน ในใจของซูเฉินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรมาก

เขารู้ว่าในสำนักศึกษาของพี่ใหญ่มีลูกหลานผู้ดีบางคน ที่ชอบดูถูกคนอื่น และมักจะหาเรื่องพี่ใหญ่อยู่บ่อยๆ ทั้งยังชอบล้อเลียนเขาว่าไม่มีเสื้อผ้าดีๆ ใส่เลย

ผ้าสีเทาน้ำเงิน ตามขนาดตัวของพี่ใหญ่ต้องใช้ผ้าถึงแปดฉื่อครึ่งถึงจะทำได้หนึ่งชุด เสื้อคลุมยาวที่ใส่กันในสำนักศึกษาต้องใช้ผ้าเยอะหน่อย

สองชุดก็ต้องใช้ผ้าถึงสิบเจ็ดฉื่อ และยังต้องทำเสื้อบุใยฝ้ายกับกางเกงชั้นในอีกสองชุด ซึ่งใช้วัสดุเป็นผ้าป่านสีขาวที่ถูกที่สุดก็ได้

ผ้าสีเทาอมเขียว หนึ่งฉื่อราคาสิบห้าอีแปะ ส่วนผ้าป่านสีขาวหนึ่งฉื่อราคาสิบอีแปะ ซื้อทั้งหมด สิบสี่ฉื่อ ก็พอสำหรับทำเสื้อคลุมสั้นแล้ว

ตอนจ่ายเงิน จ่ายไปทั้งหมด สามตำลึงเงินกับอีกหกสิบเจ็ดอีแปะ

ผ้าที่ธรรมดาที่สุด ซื้อมาตัดชุดสองชุดก็ปาเข้าไปสามตำลึงกว่าแล้ว ยังต้องเอาไปให้ร้านตัดชุดตัดให้อีก แถมยังต้องซื้อรองเท้าให้พี่ชายที่บ้านคนละคู่อีกด้วย

จ่ายเงินไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เอาผ้าไปที่ร้านตัดชุด บัณฑิตในสำนักศึกษาต่างก็สั่งตัดชุดกันที่ร้านนี้เหมือนกัน ที่นี่ก็อยู่ใกล้กับสำนักศึกษาเจ้าของร้านตัดชุดมีขนาดตัวของบัณฑิตรุ่นปัจจุบันอยู่แล้ว แค่บอกชื่อไปเขาก็จัดการได้เลย ไม่ต้องเสียเวลาวัดตัวด้วยซ้ำ