ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 590

แสงแดดด้านนอกกำลังพอดี เมื่อยืนอยู่บนขั้นบันไดแล้วมองขึ้นไปบนฟ้า จะเห็นท้องฟ้าเป็นกรอบสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่ถูกล้อมรอบไว้ด้วยกำแพงวัง ซึ่งกักขังชีวิตของผู้คนมากมายเอาไว้

เจียงกั๋วกงหันกลับไปมองท้องพระโรงแห่งนี้ ในใจรู้สึกปลอดโปร่งอย่างน่าประหลาด

ก็ดีเหมือนกัน เขาอุทิศชีวิตกว่าครึ่งค่อนชีวิตไว้ที่นี่แล้ว ในที่สุดก็ไม่ต้องมาที่นี่อีกต่อไป

นับจากนี้ไป ท้องฟ้าสูงใหญ่ทะเลกว้างไกล เขาเป็นอิสระจากพันธนาการทั้งปวงแล้ว

บางครั้ง การเรียนรู้ที่จะปล่อยวางด้วยตนเอง ก็อาจนับเป็นความหลุดพ้นอย่างหนึ่ง

“เจ้าช่างใจเด็ดนัก บอกว่าไม่ต้องการก็ไม่ต้องการแล้ว”

ถังกั๋วกงซึ่งยืนอยู่ข้างกายเขา ดูเหมือนจะมองเห็นความโล่งใจในแววตาของเขาออก

หลายปีมานี้ ทั้งสองคนคอยแต่จะข่มกันอยู่เสมอ หวังว่าจะเหนือกว่าอีกฝ่ายให้ได้ แต่ตอนนี้ดีแล้ว เจียงกั๋วกงลาออกจากราชสำนักไปแล้ว เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะไปแข่งขันกับใครอีก

เมื่อนึกถึงว่าอีกฝ่ายจะได้นอนตื่นสายอยู่ที่บ้าน เลี้ยงนกให้อาหารปลาได้ทุกวัน ในใจของเขากลับบังเกิดความรู้สึกที่เรียกว่าอิจฉาขึ้นมาเสียอย่างนั้น

เจียงกั๋วกงเหลือบมองเขาอย่างไม่เข้าใจ ไม่ได้สนใจเขาอีก ก่อนจะสะบัดชายแขนเสื้อเดินจากไป ทิ้งให้ถังกั๋วกงโกรธจนแทบกระอักเลือด

...

เมื่อราชโองการพระราชทานสมรสมาถึง ซูหว่านยังคงมึนงง นางคุกเข่าอยู่บนพื้น ฟังขันทีที่มาประกาศราชโองการกล่าวคำสรรเสริญมากมาย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคำยกย่องว่าทั้งสองเหมาะสมกันเพียงใด ก่อนจะกล่าวถึงเรื่องการพระราชทานสมรสในตอนท้าย

เมื่อราชโองการถูกส่งมาถึงในมือ นางยังคงรู้สึกราวกับอยู่ในความฝัน เพิ่งจะลุกจากเตียง ยังไม่ทันจะสร่างจากภวังค์ดี ก็มีคนมาบอกว่าฝ่าบาททรงอนุญาตพระราชทานสมรสแล้ว ทั้งยังส่งราชโองการมาให้ถึงที่

หลังจากส่งคนจากวังหลวงกลับไปแล้ว ซูหว่านจึงได้รู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในท้องพระโรงวันนี้จากปากของพี่ใหญ่

ที่แท้ราชโองการสมรสฉบับนี้ เจียงกั๋วกงได้ใช้ตำแหน่งทางการทหารของตนเองแลกมา ความสำคัญของมันย่อมไม่ต้องกล่าวถึง

ความรักที่เขามีต่อเจียงอวี้ลึกซึ้งเพียงใด ก็ย่อมไม่ต้องพูดถึงเช่นกัน ทุกคนต่างประจักษ์แก่สายตา

เรื่องที่ว่าอาการป่วยเก่ากำเริบล้วนเป็นเรื่องโกหก เป็นเพียงการทำเพื่อเติมเต็มความปรารถนาของบุตรชายเท่านั้น

เมื่อเจียงอวี้ได้รับราชโองการพระราชทานสมรส เขาก็รู้สึกมึนงงอยู่บ้าง เดิมทีเขายังคิดว่าจะปรึกษาหารือเรื่องราวหลังจากนี้กับท่านพ่อในวันนี้ แต่ใครจะรู้ว่าท่านพ่อของเขาเลือกที่จะทำเรื่องใหญ่โดยไม่ปริปาก ไม่รอให้เขาเอ่ยปาก ก็จัดการทุกอย่างให้เสร็จสรรพด้วยตนเอง