ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 79

"ความหวังดีของคุณหนูกู้ ข้าขอน้อมรับไว้ในใจ แต่ข้าได้บอกกับฮูหยินกู้ไว้ชัดเจนตั้งแต่วันที่ข้าจากมาแล้วว่า ของในจวน ข้าไม่ต้องการอะไรเลย เสื้อผ้าพวกนั้นถ้าไม่มีใครใส่ก็ทิ้งไปเถิด ส่วนเครื่องประดับ ถ้าพวกท่านเห็นว่ามันเกะกะสายตา ก็เอาไปขายได้เลย ข้าอยู่ชนบทก็ไม่จำเป็นต้องแต่งตัวดีอะไรนักหนา เพราะมันจะทำงานไม่สะดวก!"

"ซูหว่าน ถึงแม้ว่าตอนนี้พวกเราจะสลับฐานะกันแล้ว แต่ความผูกพันธ์ระหว่างเจ้ากับท่านแม่ตลอดสิบกว่าปีก็ไม่ใช่เรื่องโกหก เจ้าจะมาบอกว่าไม่เอาได้อย่างไรกัน?

ท่านแม่ยังคงพูดถึงเจ้าอยู่บ่อยๆ อยากให้เจ้ากลับไปเยี่ยมท่านบ้างน่ะ!" กู้เยว่แสร้งทำเป็นเจ็บปวดใจ

เห็นนางแสดงท่าทางเช่นนี้ ซูหว่านก็ไม่เข้าใจจริงๆ เลยว่า นางจำเป็นต้องมาพูดแบบนี้กับนางด้วยหรือ

ฮูหยินกู้ต้องการให้นางกลับไปงั้นหรือ? เลิกคิดไปได้เลย ตอนที่นางรู้ความจริง ท่าทีก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังเท้าซะด้วยซ้ำ

กลับกัน ถ้านางแสดงท่าทีเป็นศัตรูกับนางตรงๆ นางยังจะรู้สึกดีกว่าเสียอีก ทั้งที่ในใจนางก็เกลียดนาง ทำไมต้องแสร้งทำเป็นดีด้วยล่ะ?

"คุณหนูกู้ ฮูหยินกู้จะเป็นมารดาของหนึ่งในเราได้เพียงคนเดียว คนๆ นั้นก็คือเจ้า ข้ายอมรับว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา ตอนที่อยู่ในฐานะของเจ้าข้าได้ใช้ชีวิตอันรุ่งโรจน์มามากมาย นั่นคือข้าได้เปรียบแล้ว หลังจากนี้ฮูหยินกู้จะมีลูกสาวเพียงคนเดียวนั่นก็คือเจ้า ส่วนตอนนี้ข้าเป็นลูกสาวของตระกูลซูแล้ว และก็มีครอบครัวของตัวเองที่ต้องกตัญญู

ที่เจ้าบอกว่าฮูหยินกู้คิดถึงข้าอยากให้ข้ากลับไป ข้าไม่เชื่อหรอกนะ ข้ารู้ว่าเจ้ากำลังปลอบใจข้าอยู่ ตอนนั้นที่นางให้ข้ากลับมาที่นี่ ก็ไม่ได้นึกถึงความสัมพันธ์แม่ลูกที่ผ่านมาเลยสักนิด นางบอกว่าข้าใช้ชีวิตที่ควรเป็นของเจ้าไปสิบกว่าปีแล้วก็ยังไม่พอ ยังคิดจะสานสัมพันธ์แม่ลูกกับนางอีก ซึ่งมันไม่ยุติธรรมกับเจ้าเลย ข้าคิดว่าที่นางพูดมานั้นก็ถูก ข้าได้รับสิ่งดีๆ มามากแล้ว การที่จะเรียกร้องสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเองอีก ก็จะกลายเป็นคนโลภมากจริงๆ เพราะฉะนั้นรบกวนคุณหนูกู้จัดการตามเห็นสมควรด้วยเถิด!"

ฮูหยินกู้อาจจะคิดถึงนางบ้าง ความรู้สึกผูกพันสิบกว่าปีไม่ใช่เรื่องโกหก แต่เป็นไปไม่ได้เลยที่จะพูดว่าอยากให้นางกลับไป

ตอนนี้นางกำลังเปิดโปงคำพูดสวยหรูของกู้เย่ว์อย่างตรงไปตรงมา และยังพูดเรื่องเหล่านี้ต่อหน้าพี่ชายทั้งหลาย เพื่อให้พวกเขาเข้าใจว่าตอนนี้นางสามารถพึ่งพาได้แต่เพียงตระกูลซูเท่านั้น และมีเพียงพวกเขาที่เป็นญาติของนาง

ซูหว่านพูดจบ สีหน้าก็แสดงความเจ็บปวดและหงอยเหงาเล็กน้อย

ก็แค่แสร้งทำเป็นน่าสงสารเพื่อเรียกร้องความเห็นใจไม่ใช่หรือ? เป็นกลอุบายที่พวกที่ชอบเสแสร้งใช้กันบ่อย นางจะใช้กลอุบายเดียวกันกับศัตรูเพื่อเอาชนะศัตรู

ยกเว้นอารมณ์หดหู่ที่นางแสร้งทำ ทว่าทุกคำพูดที่นางพูดออกมานั้นล้วนเป็นความจริง

แผนนี้ของนางใช้ได้ผลจริงๆ พี่ชายทั้งสามมองมาที่นางด้วยสีหน้าเจ็บปวดใจกันทุกคนเลย

ไม่คิดเลยว่าฮูหยินกู้จะใจร้ายขนาดนี้ ความรู้สึกผูกพันสิบกว่าปีจะตัดทิ้งก็ตัดทิ้งเลย

การกระทำของนางทำให้กู้เย่ว์ตั้งตัวไม่ติด ไม่คิดเลยว่านางจะพูดคำพูดเช่นนี้ออกมาได้ ทันใดนั้นสีหน้านางก็ดูไม่ดีนัก แต่ก็ยังต้องฝืนยิ้ม

"เช่นนั้นก็ได้ ในเมื่อเจ้ายืนกรานเช่นนี้ งั้นข้าก็จะไม่บังคับแล้ว..."

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน