ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 78

ซูอวิ๋นเห็นนางกลับมา ก็แสดงความดีใจเป็นพิเศษ ดวงตาของเขาเปล่งประกายอย่างแปลกๆ

เขารีบวิ่งไปรับนาง แสดงความดีใจออกมาอย่างเก็บไว้ไม่อยู่

"เย่ว์เย่ว์ เจ้ากลับมาแล้ว!"

ส่วนซูเฉินและซูอี้ไม่ได้แสดงความตื่นเต้นขนาดนั้น ทั้งสองคนยืนอยู่ข้างซูหว่าน ซูอี้เหลือบมองใบหน้าที่ไร้อารมณ์ของซูหว่าน ซึ่งกำลังจ้องมองไปทางกู้เย่ว์อย่างไม่กะพริบตา

นางรับรู้ได้ว่าพี่ห้ากำลังมองสำรวจตนเองอยู่ จึงจงใจก้มหน้าหลบตา แสดงท่าทางหงอยเหงาออกมา

การประชันกันแบบลับๆแบบนี้ นางจะแพ้ไม่ได้เด็ดขาด หากพยายามมาตั้งนานขนาดนี้แล้ว แต่สุดท้ายทุกคนก็ยังยืนอยู่ข้างกู้เย่ว์ แล้วนางจะไม่กลายเป็นตัวตลกไปหรอกหรือ?

ซูอี้เห็นแล้วก็รู้สึกสงสารขึ้นมาจริงๆ คิ้วจึงขมวดเล็กน้อย พลันมองซูอวิ๋นที่กำลังตื่นเต้นอย่างไม่พอใจ

รู้สึกว่าเขาไม่มีไหวพริบเอาเสียเลย

ซูเฉินตบไหล่ซูหว่านเบาๆ แล้วยิ้มให้นาง เป็นการปลอบโยนอย่างเงียบๆ

"ข้าคิดถึงพวกท่านแล้ว ก็เลยกลับมาเยี่ยมเยียนพวกท่าน!"

กู้เย่ว์เดินเข้าไปจับมือซูอวิ๋นแล้วแกว่งไปมา เหมือนกำลังออดอ้อน

ตัวนางมีกลิ่นหอมอ่อนๆ ใบหน้าเล็กๆ แดงเรื่อเหมือนลูกท้อ ดูแล้วสุขภาพผิวพรรณก็ดูดีขึ้นเรื่อยๆ

ซูอวิ๋นเห็นว่าแม้ตอนนี้นางจะกลับไปเป็นคุณหนูตระกูลกู้แล้ว แต่ก็ยังคงมีความสัมพันธ์ที่ดีกับเขาเหมือนเดิม เขาก็เลยรู้สึกดีใจออกมาจากใจจริง

"ข้าก็คิดถึงเจ้ามากเหมือนกันนะ เจ้าอยู่ที่ตระกูลกู้สบายดีหรือไม่?" ซูอวิ๋นถามพลางยิ้ม

กู้เย่ว์พยักหน้าอย่างแรง

"ข้าสบายดีเจ้าค่ะพี่สี่ ท่านพ่อท่านแม่ดูแลข้าดีมาก ทุกคนในบ้านก็ดีกับข้ามากเช่นกัน" นางกล่าวพลางเหลือบมองไปทางซูหว่านโดยไม่รู้ตัว

ในตอนนี้นี่เองที่สายตาของซูหว่านและกู้เย่ว์มาบรรจบกันในที่สุด พวกนางจ้องมองปะทะกันอย่างเงียบเชียบดุจสายฟ้าฟาด

กู้เย่ว์จงใจเชิดหน้าขึ้น มองนางด้วยท่าทีเย่อหยิ่ง แววตาแฝงความไปด้วยไม่เป็นมิตรที่ยากจะสังเกตเห็น

แต่ซูหว่านก็ไม่ใช่คนธรรมดา ใบหน้าของนางเรียบเฉยไม่แสดงอารมณ์ใดใด ทั้งยังยิ้มให้นางเล็กน้อย และพยักหน้าเป็นการทักทาย

อุปนิสัยที่สงบเยือกเย็นแบบนี้ เมื่อเทียบกับท่าทีที่กู้เย่ว์แสร้งทำขึ้นมาแล้ว เห็นได้ชัดเจนว่าใครเหนือกว่าใคร

กู้เย่ว์พ่ายแพ้ตั้งแต่ยกแรก นางทำได้แต่เพียงยิ้มตอบกลับไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน