ชีวิตพลิกผัน ข้ากลายเป็นคุณหนูตัวปลอม นิยาย บท 94

แม้มันจะดูเสแสร้งไปสักหน่อย แต่นางกับพ่อซูแม่ซูเองก็ไม่ได้มีความผูกพันอะไรกันนัก นางไม่ปฏิเสธหรอกว่าส่วนหนึ่งก็แค่แสร้งทำ

"เจ้าพูดถูก พรุ่งนี้ข้าจะไปรับพ่อกับแม่กลับมา" ซูเฉินตัดสินใจแล้ว

ตอนนี้พวกเขาสามารถหาเงินได้แล้ว พ่อกับแม่ก็ไม่จำเป็นต้องไปทำงานที่เหมืองอีกต่อไป เพราะมันทั้งอันตรายและลำบากมาก

ตอนนี้ยังว่างอยู่ ซูหว่านเลยลงมือทำขนมข้าวซอยตัดที่ซูอวิ๋นกับซูอี้จะเอาไปขายในวันพรุ่งนี้ ในส่วนของนางเองนั้นยังไม่ต้องรีบทำ เพราะกว่าจะถึงตลาดนัดรอบถัดไปก็อีกตั้งเจ็ดวัน ค่อยเร่งทำคำสั่งซื้อของจวนฮั่วอีกสองสามวันข้างหน้าก็ยังทัน

เช้าวันรุ่งขึ้น ซูเฉินออกเดินทางไปที่เหมืองตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง ส่วนซูอวิ๋นกับซูอี้ พอกินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ก็ออกเดินทางไปขายขนมข้าวซอยตัดตามหมู่บ้านต่างๆ ต่อ เมื่อวานช่วงบ่ายทำไว้ถึงหกสิบห่อ หวังว่าวันนี้จะขายหมดนะ!

ในบ้านเหลือแค่ซูหว่านกับเจียงอวี้ นางไม่ได้นอนบนเตียงดีๆ มาสักพักแล้ว วันนี้เลยนอนขี้เกียจอยู่บนเตียงยาวนานหน่อย กว่าจะตื่นก็เป็นตอนที่นอนหลับเต็มอิ่มจนตื่นขึ้นมาเอง

ตอนที่นางตื่นขึ้นมา ฟ้าก็สว่างจ้าแล้ว ซูอวิ๋นทิ้งอาหารเช้าอุ่นๆ ไว้ในหม้อให้นาง แต่เจียงอวี้ไม่อยู่บ้าน ไม่รู้ว่าไปไหน

ซูหว่านไม่ได้สนใจเขา เขามีเรื่องที่ต้องจัดการเข้าไปยุ่งมากเกินไปก็ไม่ดี

ขณะนั้น เจียงอวี้ที่สวมหน้ากากก็เดินเตร่ไปทั่วหมู่บ้าน ชาวบ้านต่างรู้ว่าเขาเป็นญาติผู้พี่ฝ่ายแม่ของบ้านตระกูลซู จึงไม่ได้สนใจอะไรมากนัก แต่ก็ยังมีคนพูดถึงเขาไม่น้อย

เขาก็เดินเตร่ไปอย่างไร้จุดหมายในหมู่บ้าน จนกระทั่งได้พบกับเด็กเลี้ยงแกะ

เด็กคนนี้ดูเหมือนจะอายุไม่ถึงสิบขวบ ดูไร้เดียงสาและไม่มีพิษภัย เขาจึงเริ่มเอ่ยปากถามข้อมูลจากเด็กคนนี้

"เจ้าหนู ขอถามอะไรหน่อยสิ?"

เด็กเลี้ยงแกะมองพี่ชายท่าทางแปลกๆ ที่สวมหน้ากากตรงหน้าด้วยความไม่เข้าใจ

"มีอะไรจะถามหรือขอรับ?" เขารู้สึกกลัวเล็กน้อย

ฝูงแกะรายล้อมอยู่รอบตัวพวกเขา ร้อง 'แบะๆ' เสียงดัง บางตัววิ่งนำหน้าไปแล้ว สายตาของเด็กชายยังคงจับจ้องตามฝูงแกะของเขาตลอดเวลา

ในหมู่บ้านมีนายพรานอยู่คนหนึ่งใช่หรือไม่? บ้านเขาอยู่ที่ไหน” เจียงอวี้ถามเขาตรงๆ

เด็กชายรีบวิ่งตามฝูงแกะของตัวเอง ก่อนจะชี้ไปยังทิศทางหนึ่งให้เขาดู

"ก็เดินไปตามทางนี้เรื่อยๆ จนเห็นบ้านที่มีกำแพงอิฐสีเขียวอมเทา นั่นแหละคือบ้านเขา!"

เจียงอวี้เข้าใจในทันที และเขาได้หยิบเศษเงินออกมาให้เด็กเลี้ยงแกะ

“ขอบใจมาก!”

เด็กชายรับเงินด้วยความดีใจ รู้สึกเหมือนโชคหล่นใส่จากฟ้า แค่บอกทางทำไมถึงให้เยอะขนาดนี้นะ?

เจียงอวี้ก้าวเท้าออกไปอย่างรวดเร็ว ส่วนเด็กชายก็ตามฝูงแกะของตัวเองไปเช่นกัน

เขามาถึงบ้านที่มีกำแพงอิฐสีเขียวอมเทาอย่างรวดเร็ว มองจากข้างนอกดูเหมือนไม่มีอะไรพิเศษ เป็นแค่บ้านอิฐธรรมดาทั่วไป แต่สามารถมองเห็นกิ่งก้านของต้นท้อที่ปลูกอยู่ข้างในยื่นออกมาได้อย่างชัดเจน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน