ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 10

บทที่ 10

ที่งานชุมนุมของตระกูล หลิ่วจาวเฟิงส่งของขวัญชิ้นใหญ่มาให้กับตระกูลแบบนั้น แน่นอนว่าต้องการสร้างสัมพันธ์อันดีกับตระกูลหลี่แน่นอน หากเขาเป็นคนไปเจรจาล่ะก็ มันต้องราบรื่นอย่างแน่นอน โอกาสที่ดีแบบนี้ ทำไมถึงได้ให้หลี่เสว่เป็นคนแย่งไปกัน?

สำหรับตัวของหลี่ฝานเองแล้ว เขาได้ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของหลันโปกั่งซึ่งเป็นบริษัทที่อยู่ภายใต้โหวจวี๋กรุ๊ปที่ไม่อาจจะพูดอะไรได้มาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องเจรจาเงินทุนเลย

หลี่ฝานหันไปมองหลี่เสว่ก่อนจะพูดขึ้นว่า : “พวกเรามาเปลี่ยนกันหน่อยไหมล่ะเสว่เอ๋อ”

พูดจบเขาก็ยื่นมือไปเปลี่ยนเอกสารในมือทันที โดยไม่ให้โอกาสหลี่เสว่ได้โต้แย้งใดๆ เลย

ซึ่งทั้งเสียงและท่าทางที่เกิดขึ้น ต่างก็ดึงดูดสายตาของทุกคนได้เป็นอย่างดี

หลี่ฝานนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มพูดกับนายท่านหลี่ว่า : “คุณปู่ครับ ความสัมพันธ์ของผมกับคุณชายหลิ่วเป็นไปด้วยดีเลยนะครับ หากผมไปล่ะก็ เรื่องเงินทุนต้องราบรื่นแน่นอนนะครับ ถ้าหากว่าเสว่เอ๋อไปล่ะก็ ไม่แน่ว่าอาจจะไม่สำเร็จก็ได้นะครับ หรือไม่อาจจะถึงขั้นสูญเสียทุนก้อนใหญ่ไปเลยก็ได้นะครับ”

“ยิ่งไปกว่านั้น ที่หลันโปกั่งเองก็มีเพื่อนสมัยเรียนที่ผมรู้จักอยู่ หากเสว่เอ๋อเป็นคนไป ก็คงจะไม่ยากมากมายหรอกครับ พอถึงตอนนั้นแค่ผมบอกเขาคำเดียวก็น่าจะโอเคแล้วล่ะครับ”

นายท่านหลี่ส่งเสียงอืม ก่อนจะถามขึ้น : “เธอเห็นด้วยไหมล่ะหลี่เสว่?”

หากเทียบกับหลิ่วซื่อกรุ๊ปแล้ว การจะไปขอเงินทุนจากหลันโปกั่งมันยากเสียยิ่งกว่าอีก แต่เธอก็ยังคงพูดว่า : “เห็นด้วยค่ะ”

ทุกคนต่างก็ตะลึงไปตามๆ กัน

นี่เธอยอมไปที่หลันโปกั่งที่เป็นบริษัทที่อยู่ภายใต้โหวจวี๋กรุ๊ปเลยนะ

แต่พอลองคิดๆ ดู หลี่เสว่ก็ไม่ค่อยได้รับความเอ็นดูจากนายท่านหลี่อยู่แล้ว แถมโอกาสดีๆ ยังต้องมาถูกหลี่ฝานแย่งเอาไปอีก

หลี่ฝานมองมาที่หลี่เสว่อย่างพึงพอใจ เพราะเขาเป็นหลานที่คุณปู่ให้ความสำคัญ

ส่วนหลี่เสว่นั้นเธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร

ถึงแม้ว่าจะยากแค่ไหน แต่มันก็ดีกว่าการที่ต้องไปเจอหลิ่วจาวเฟิง เธออยากจะลองอาศัยกำลังตนเองเพื่อลองไปขอเงินทุนดู ถึงแม้ว่าจะทำไม่ได้ แต่เธอก็พยายามอย่างสุดความสามารถแล้ว

แต่ไม่ใช่เพียงเพราะเหตุผลนี้เท่านั้น แต่เธอทำไปเพื่อไป๋ยี่เฟยด้วย

วันนี้ตอนเช้าขณะที่กำลังจะออกไปข้างนอกนั้น ไป๋ยี่เฟยเห็นว่าหลี่เสว่ทำสีหน้าเป็นกังวล เขาจึงถามเธอว่าเธอเป็นอะไร

หลี่เสว่จึงเล่าเหตุการณ์เกี่ยวกับกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปในตอนนี้ให้ฟัง ไป๋ยี่เฟยก็บอกกับเธอว่า ถ้าหากได้เจรจากับโหวจวี๋กรุ๊ปจริงๆ ล่ะก็ ก็ให้เธอทำอย่างสุดความสามารถ

ถึงแม้ว่าหลี่เสว่จะสงสัยนิดๆ แต่พอมองเห็นแววตาที่แน่วแน่ของไป๋ยี่เฟยเธอก็เชื่อเขาไปโดยปริยาย

หลังจากนั้นพวกเขาก็แยกย้ายกันออกจากห้องไปทันที

“นี่หลี่เสว่โง่หรือเปล่าเนี่ย? โหวจวี๋กรุ๊ปไม่ใช่เป็นกิจการธรรมดาเลยนะ”

“ก็ใช่น่ะสิ นั่นเป็นกิจการหัวกะทิของเมืองเทียนเป่ยเลยนะ เขาจะมาสนใจกิจการผลไม้หลี่ซื่ออย่างพวกเราทำไมกัน?”

“เฮ้อ! การเจรจาของพี่ฝานคงเป็นไปได้ง่ายแน่นอนเลยล่ะ ส่วนหลี่เสว่นั้น ไม่พูดดีกว่า!”

หลี่เสว่ที่ได้ยินทุกคนซุบซิบนินทากันแบบนั้น เธอก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรไป

ทันทีที่เดินมาถึงหน้าประตู ลูกหลานของตระกูลหลี่แต่ละคนต่างก็อยู่กันพร้อมหน้า

พลันหลี่ฝานก็ส่งเสียงเรียกเธอ “เสว่เอ๋อ อยากให้พี่คนนี้ช่วยไปส่งเธอสักหน่อยไหมล่ะ? หากว่าเธอขับรถไปเอง พี่กลัวว่าเขาจะรังเกียจกิจการผลไม้หลี่ซื่อของพวกเราเข้าน่ะสิ ไม่แน่แม้แต่ประตูก็อาจจะไม่ให้เข้าเลยก็ได้นะ”

“ฮ่าๆ...” ทุกคนที่ได้ยินต่างก็พากันหัวเราะขึ้นมา

หลี่เสว่ขมวดคิ้ว พยายามไม่สนใจพวกเขา ก่อนจะเดินไปที่รถของเธอเอง

พลันหลี่ฝานก็เดินรุดหน้ามาหาเธอ “หลี่เสว่ นี่เธอจะไปขอเงินทุนกับหลันโปกั่งโดยที่ไม่ประเมินกำลังตัวเองเลยหรือ? เธออย่าเพ้อฝันไปสิ สู้กลับบ้านไปเลยจะดีกว่าไปขอเงินทุนให้สำเร็จนะ จะได้ไปอยู่กับสามีที่ไร้ประโยชน์ของเธอด้วยกันอย่างไรล่ะ!”

พลันหลี่เสว่ก็หยุดฝีเท้าลง ก่อนจะจ้องไปที่หลี่ฝานเขม็ง “ใครบอกว่าฉันทำไม่ได้ล่ะ?”

ขณะนั้นเองทุกคนต่างก็เงียบลงทันที

ในช่วงที่เงียบนั้นเอง หลี่ฝานก็หัวเราะเยาะขึ้นมา “กับคนแบบเธอน่ะนะ? เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน?”

“ไม่ลองแล้วจะรู้ได้อย่างไรล่ะ?” หลี่เสว่พูดอย่างเยือกเย็น

หลี่ฝานส่งเสียงหึในลำคอ “หึ ถ้าหากว่าเธอเจรจาสำเร็จจริงล่ะก็ พี่จะรีบคุกเข่าขอโทษต่อหน้าเธอเลย แล้วก็จะยกหลิ่วซื่อกรุ๊ปให้เธอไปเจรจาด้วย!”

“ตกลง!” หลี่เสว่กำหมัดพูด

พลันหลี่ฝานก็รู้สึกประหลาดใจขึ้นมา นี่เธอกล้าจะตอบรับงั้นหรือ?

“ก็ดี ในเมื่อเธอตอบรับแล้ว แล้วถ้าหากว่าเธอเจรจาไม่สำเร็จล่ะ จะว่าอย่างไร?”

หลี่เสว่ส่งเสียงหึ “แล้วพี่ว่าควรทำอย่างไรดีล่ะคะ?”

“ถ้าหากว่าเธอเจรจาไม่สำเร็จล่ะก็ ฉันอยากให้เธอประกาศยอมรับว่า เธอกับตระกูลหลี่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันอีกต่อไป!” หลี่ฝานพูดด้วยสีหน้าที่มืดทึมลง