ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 100

ตอนที่ 100

“คุณเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นรึยัง”

“ดีขึ้นเยอะแล้ว เย็นนี้ก็น่าจะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว”

“เมื่อกี้แม่โทรหาฉัน บอกว่า....นายท่านหลี่เชิญครอบครัวเราไปร่วมงานเลี้ยงในครอบครัว”

“งานเลี้ยงในครอบครัว” ไป๋ยี่เฟยประหลาดใจ “ผมต้องไปด้วยเหรอ”

“อืม” หลี่เสว่ตอบ “เดี๋ยวฉันจะไปรับคุณที่โรงพยาบาลนะ”

“ได้” ไป๋ยี่เฟยตอบและวางสาย

งานเลี้ยงในครอบครัว

ไป๋ยี่เฟยส่ายหัวและยิ้ม ก็แค่นายท่านหลี่แบกไว้ไม่ไหวแล้วเท่านั้นเอง

ในห้องนอนนายท่านหลี่ ที่วิลล่าตระกูลหลี่

นายท่านหลี่ถอนหายใจยาว “ฉันรู้ ทั้งหมดเป็นความผิดของฉัน”

“พ่อครับ เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว ตอนนี้พูดเรื่องนี้ขึ้นมายิ่งจะเพิ่มความทุกข์ให้กับพ่อเปล่าๆ”หลี่ต้าไห่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง

“เปล่า มันเป็นความผิดของพ่อ ถ้าไม่ใช่เพราะพ่อ ครอบครัวใหญ่ของเราคงไม่เป็นแบบนี้ ที่จริงก็เป็นความผิดของพ่อแค่คนเดียว กลับทำให้คนอื่นพลอยเดือดร้อนไปด้วย”

“พ่ออย่าพูดแบบนี้เลย พ่อสร้างตระกูลหลี่มาด้วยมือของตัวเอง ถ้าไม่มีพ่อ พวกเราทุกคนคงไม่มีวันนี้.......”

เพราะนายท่านหลี่สร้างรากฐานไว้ เลยทำให้สมาชิกในตระกูลหลี่มีชีวิตที่ดีขึ้นมาก แต่ก็เป็นเพราะนายท่านหลี่ ที่ทำให้ต้องกลับไปจุดเดิมอีกครั้ง

นายท่านหลี่ถอนหายใจอีกครั้ง “เอาน่ะ ไม่ต้องพูดแล้ว”

ที่ตัดสินใจทำแบบนี้เพราะความจำเป็นจริงๆ ส่วนลึกในใจ ไม่แม้แต่จะยอมรับหลี่เฉียงตงเป็นลูก

ตอนเย็นหลี่เสว่ไปรับไป๋ยี่เฟยจากโรงพยาบาล กลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อน จึงขับไปวิลล่าของตระกูลหลี่

เมื่อมาถึง หลี่เสว่นั่งอยู่ที่เดิม ไม่ได้ลงไป

ไป๋ยี่เฟยเห็นดังนั้นจึงถามว่า “ตื่นเต้นเหรอ ไม่รู้จะเผชิญหน้ายังไงใช่ไหม”

หลี่เสว่เม้นริมฝีปาก “ก็ทั้งหมดแหละ”

ไม่นานมานี้เธอรับหน้าที่ผู้รับผิดชอบโครงการ เป็นถึงผู้จัดการของตระกูลหลี่ นำพาตระกูลหลี่หาเงินด้วยกัน แต่ตอนนี้ หลี่เฉียงตงกดดันตระกูลหลี่อยู่ตลอดเวลา ทำให้เธอตกอยู่ในสถานะที่อึดอัด ยิ่งกับนายท่านหลี่แล้ว ยิ่งไม่รู้จะเผชิญหน้าอย่างไร

ไป๋ยี่เฟยจับมือหลี่เสว่ไว้ แล้วกระซิบเบาๆว่า “อย่ากังวล เรื่องควรจะเป็นยังไงก็ต้องเป็นอย่างนั้น คุณทำในส่วนของตัวเองให้ดีก็พอ”

หลี่เสว่อืมครั้งนึง “ใช่แล้ว ทำไมไม่เคยได้ยินพ่อพูดถึงคุณย่าของฉันเลย”

ไป๋ยี่เฟยได้ยินดังนั้นก็ถอนหายใจ “คุณย่าเป็นแผลที่ที่ลึกและเจ็บปวดที่สุดในหัวใจของพ่อ เขาคงไม่อยากเปิดเผยให้ใครรู้”

หลี่เสว่พยักหน้า มันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

จากนั้นทั้งคู่ก็ค่อยๆลงจากรถ แล้วเดินตรงเข้าไปในวิลล่า

ขณะที่ทั้งคู่กำลังจะเดินเข้าไป หลี่ฝานเห็นเข้าก็ดึงพวกเขาเอาไว้

“ไป๋ยี่เฟย หลี่เสว่ พวกแกยังกล้ามาที่นี่อีกเหรอ”หลี่ฝานรู้สึกประหลาดใจที่เห็นพวกเขา ขณะเดียวกันก็เกลียดชังพวกเขามากขึ้นเป็นทวีคูณ

หลี่เสว่ไม่พูดอะไร ไป๋ยี่ฟานตอบกลับเบาๆว่า “นายท่านหลี่เชิญพวกเราสองคนมา”

“เชอะ”หลี่ฝานไม่เชื่อ “เป็นเพราะพวกแกตระกูลหลี่ของเราจึงเป็นแบบนี้ คุณปู่จะให้พวกแกมาได้อย่างไร ไม่ตีไม่ด่าพวกแกก็ดีแค่ไหนแล้ว”

หลี่เสว่กัดริมฝีปาก เธอรู้สึกโกรธ ทั้งๆที่รู้ว่าสาเหตุที่ทำให้ตระกูลหลี่ต้องกลายเป็นแบบนี้เพราะอะไร แต่ยังมาพูดแบบนี้ต่อหน้าพวกเขา ดูออกว่าจงใจ แต่ถ้าพูดเรื่องนี้ขึ้นมา หลี่ฝานก็ยิ่งเป็นบ้ากว่านี้

ไป๋ยี่เฟยเหลือบไปมองหลี่ฝาน “แกนี่มันทำตัวดีไม่ได้ ช่างเป็นหมาที่สอนเท่าไหร่ก็สอนไม่จำจริงๆ”