ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 115

บทที่ 115

ไป๋หู่รีบลุกขึ้นยืน คุ้มกันไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่

พวกยามเห็นเช่นนั้นต่างพากันเดินถอยหลัง

พวกเขาไม่ได้ขี้ขลาด แต่ไป๋หู่น่ากลัวจนรู้สึกได้ถึงความอำมหิตจริงๆ แค่เขายืนอยู่ตรงนั้นก็ทำให้คนรู้สึกกลัวได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงหากเขาลงไม้ลงมือขึ้นมา

ไป๋ยี่เฟยสบถด้วยความไม่พอใจ ทันใดนั้นหลี่เสว่กลับสลบล้มลงไปอย่างไม่มีเหตุผล

“เสว่เอ๋อ!”

ไป๋ยี่เฟยหัวใจเต้นรัว รีบยื่นมือเข้าไปประคองหลี่เสว่

“เสว่เอ๋อ? เธอเป็นอะไรไป? เสว่เอ๋อ?”

หลี่เสว่สลบจนไม่มีสติ

เมื่อคนตระกูลหลี่เห็นเช่นนั้นต่างพากันตกใจตะลึง เมื่อครู่ยังดีๆอยู่ ทำไมถึงสลบไปได้ล่ะ?

ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจอะไร รีบอุ้มหลี่เสว่ขึ้นมา พูดกับไป๋หู่ : “ไปขับรถ”

ไป๋หู่ตอบกลับ มองยามด้วยสายตาโหดเหี้ยม เตือนพวกเขาอย่าเข้ามาเป็นดีที่สุด จากนั้นรีบเดินออกไปจากห้อง

พวกยามถูกสายตาอันเหี้ยมโหดของไป๋หู่จ้องมองมาจนกลัวหัวหด ไม่มีใครกล้าทำอะไรเขา

ไป๋ยี่เฟยอุ้มหลี่เสว่ออกไปข้างนอก

หลี่ฝานร้องตะโกน: “จับพวกเขาไว้! หล่อนแกล้งแน่นอน! หล่อนแกล้ง หลอกลวง! รีบจับไว้!”

พวกยามได้ยินเช่นนั้นต่างรู้สึกลังเล จับหรือไม่จับ?

ทันใดนั้น ไป๋ยี่เฟยหันหลังกลับมา พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา: “หลี่ฝาน ถ้าเสว่เอ๋อเป็นอะไรขึ้นมา ฉันจะจัดการนายให้ตายอย่างสาสม!”

หลี่ฝานถูกเขาพูดขู่จนตกใจกลัว ไม่กล้าพูดอะไรต่อ

แต่นายท่านหลี่ในตอนนี้กลับหน้าซีดเซียว

ไม่มีใครรู้ตัวตนที่แท้จริงของไป๋ยี่เฟย แต่เขารู้เป็นอย่างดี เขาไม่ได้บอกคนอื่นเรื่องนี้ เพราะเขารู้ว่าไป๋ยี่เฟยตั้งใจปิดบัง ถือว่าเขามีจุดอ่อนตรงนี้ เขาจึงคิดว่าไป๋ยี่เฟยอาจจะให้ผลประโยชน์กับหลี่ซื่อได้มากกว่านี้หรือไม่?

เพราะในตอนนี้ เรื่องที่ทำแล้วมีมูลค่าก็ไม่ใช่ว่าไม่มี เมื่อเป็นเช่นนี้ เขาจึงเหลือทางรอดไว้ให้ตระกูลหลี่หนึ่งทาง

แต่เรื่องที่ไม่คาดฝันกลับเกิดขึ้น ไป๋ยี่เฟยไม่ประนีประนอม ที่แปลกไปมากกว่านั้น หลี่เสว่เป็นลมสลบ

ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับหลี่เสว่ขึ้นมาจริงๆ จากความใส่ใจที่ไป๋ยี่เฟยมีต่อหลี่เสว่ ตระกูลหลี่คง...

เป็นเหมือนที่คาดไว้ ไป๋ยี่เฟยอุ้มหลี่เว่ออกไปจากห้องประชุม ทิ้งคำพูดสุดท้ายไว้

“จบแล้ว”

หัวใจของนายท่านหลี่เต้น “ตึกตัก” หน้าซีดมากขึ้น ตัวสั่นไม่หยุด

ตอนนี้ทุกอย่างจบหมดแล้ว

ไม่ต้องพูดถึงอำนาจและฐานะของโหวจวี๋กรุ๊ปในเมืองเทียนเป่ย ครั้งนี้ไม่เพียงแค่ไม่ได้รับประโยชน์อะไรมากกว่าเดิม กลับทำให้หลี่ซื่อพ่ายแพ้อย่างราบคาบ ตราบใดที่ไป๋ยี่เฟยยินยอม หลี่ซื่อจะไม่มีวันหวนกลับมายืนได้อีก

ไป๋ยี่เฟยอุ้มหลี่เสว่เดินออกไป

คนอื่นในตระกูลหลี่ต่างสบตามองหน้ากันไปมา

นายท่านหลี่ยืนตกตะลึงอยู่ที่เดิม

ไม่มีสายตาอันเหี้ยมโหดของไป๋หู่และไป๋ยี่เฟยแล้ว ในที่สุดหลี่ฝานก็ใจกล้า เดินมาหยุดข้างนายท่านหลี่ “คุณปู่ ทำไมปล่อยพวกเขาไปล่ะ? ปู่ดูที่พวกเขาตบผมสิ!”

“อีกอย่าง หลี่เสว่ต้องเสแสร้งแน่นอน พวกเขาหาเงินไม่ได้ จึงจงใจแกล้งทำแบบนี้!”

ทันใดนั้น นายท่านหลีหันหลังกลับมามองหลี่ฝาน พูดตะคอกใส่ “ออกไปให้พ้น!”

หลี่ฝานตัวสั่น รู้สึกเสียใจ “คุณปู่...”

“อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ!” สีหน้าของนายท่านหลี่ขรึมจนน่ากลัว

หลี่ต้าไห่จับหลี่ฝานไว้ ให้เขาหุบปาก