ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 116

บทที่116

ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจ

ตอนนี้ไม่มีว่ามีข่าวอะไร ก็ไม่สำคัญกว่าหลี่เสว่ ต่อให้เป็นข่าวคริสตัลกรุ๊ปของหวังโหลวกำลังจะแย่งอุตสาหกรรมที่โหวจวี๋กรุ๊ปจะซื้อมาอีกครั้ง

หลังจากนั้นไม่นาน หลี่เฉียงตงก็มา

“เกิดอะไรขึ้น?”

ไป๋ยี่เฟยเงยหน้าขึ้น แล้วเงียบไปครู่ เขารู้ดีว่าหลี่เฉียงตงรู้แล้วว่าเขาเป็นใคร ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่ต้องปิดบัง เขาจึงเล่าเรื่องอย่างรวบรัด

หลังจากที่หลี่เฉียงตงฟังจบ ดูไม่ได้จริงจังเหมือนครั้งก่อน แต่ก็พูดเฉยๆ: “เสว่เอ๋อต้องไม่เป็นอะไร”

ไป๋ยี่เฟยมองไปที่หลี่เฉียงตงอย่างสงสัย แล้วเพิ่งนึกออกว่ามีแค่เขามาที่คนเดียว “คุณแม่ละครับ?”

“อย่าให้เธอรู้นะ เกรงว่าเธอจะเป็นห่วง”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า ก็จริง ดูจากท่าทางนิสัยของแม่ยายแล้ว ถ้าเกิดรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรกับหลี่เสว่ ด่าว่าเขาเละเทะแน่

หลังจากที่เงียบไปครู่ หลี่เฉียงตงก็ถามอีกครั้ง: “ข้างนอกเกิดอะไรขึ้น?มีคนมากมาย”

“ขัดขวางการปฏิบัติงานของหมอ” ไป๋ยี่เฟยตอบ “เมื่อกี้ห้ามไม่ให้ผมเข้ามา ผมจึงบุกเข้ามา”

หลี่เฉียงตงขมวดคิ้วเล็กน้อย “ไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับทางกฎหมายเลยเหรอ? ครอบครัวตัวเองไม่อยู่แล้ว ต้องการที่จะทำให้รอผู้ป่วยรายอื่น ทำให้ครอบครัวคนอื่นเสียชีวิตเหรอ?ไม่มีความรู้สึกผิดชั่วดีอยู่เลยเหรอ!”

ขณะนี้ หมอประจำห้องฉุกเฉินได้เปิดประตูออกมา

“คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว ตอนนี้ย้ายเธอไปพักรักตัวที่ห้องพักฟื้นแล้ว เดี๋ยวพวกคุณก็สามารถเข้าไปเยี่ยมเธอได้แล้วนะครับ แต่ก่อนจะไป เชิญทั้งสองคนไปที่ห้องทำงานของหมอก่อน”หมอพูดกับไป๋ยี่เฟยและหลี่เฉียงตง

หลี่เฉียงตงและไป๋ยี่เฟยมองหน้ากัน แล้วเดินตามหมอไปที่ห้องทำงาน

ในห้องทำงาน หมอกล่าวเคร่งขรึม: “เมื่อกี้เราได้ทำการตรวจร่างกายคนไข้อย่างละเอียด ร่างกายของเธอไม่มีปัญหาอะไร มีเพียงสิ่งเดียวคือมีสารพิษอยู่ในเลือดของเธอ”

“อะไรนะ?”ไป๋ยี่เฟยและหลี่เฉียงตงค่อนข้างตกใจ “สารพิษอะไร? แก้ได้หรือเปล่า?”

หมอตอบกลับ: “ตอนนี้ยังไม่รู้ว่ามันคือสารพิษอะไร ตอนนี้ส่งไปตรวจที่เมืองหลวงแล้ว ต้องรอผลตรวจจากทางนั่นออกมาก่อนถึงจะรู้”

“แต่พวกคุณไม่ต้องเป็นห่วง นี่เป็นสารพิษเรื้อรัง ตราบใดที่ไม่ทำให้ผู้ป่วยมีอารมณ์พลุ่งพล่านมากเกินไป

“แล้วจะเกิดอะไรขึ้นถ้ามีอารมณ์พลุ่งพล่านมากเกินไป?”ไป๋ยี่เฟยถามด้วยความร้อนใจ

“อาจทำให้การเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้น รุนแรงเหมือนวันนี้ หมดสติไป”

ใจของไป๋ยี่เฟยและหลี่เฉียงตงจมลงสู่ก้นบึ้ง

หลี่เฉียงตงถาม “แล้วเธอจะฟื้นเมื่อไหร่?”

“อาจฟื้นได้ทุกเมื่อ”

ทั้งสองเดินออกมาจากห้องทำงาน ไปยันห้องที่หลี่เสว่พักฟื้น

ไป๋ยี่เฟยนั่งอยู่ข้างเตียง แล้วมองไปที่หลี่เสว่ ในใจก็รู้สึกกังวลแล้วเป็นห่วง

โดยสารพิษ แล้วโดนสารพิษอะไร?

ทันใดนั้น ไป๋ยี่เฟยก็นึกออกทันที หรือจะเป็นผงวันนั้น!

ในขณะนั้น โทรศัพท์ของไป๋ยี่เฟยก็ดังขึ้น ก็ยังคงเป็นหลงหลิงหลิง

ในตอนนี้ไป๋ยี่เฟยไม่มีอารมณ์จะไปรับรู้ข่าวใดๆ แล้วก็ไม่อยากจะจัดการอะไรกับเรื่องของบริษัท เขาอยากดูแลหลี่เสว่ จึงวางสายไปอย่างไม่ลังเล แล้วปิดเครื่อง

หลี่เฉียงวตงเมื่อเห็นสิ่งนี้ก็ขมวดคิ้ว แล้วพูดขึ้นเบาๆ: “เสว่เอ๋อตอนนี้ก็ไม่เป็นอะไรแล้ว นายเองก็ไม่ต้องกังวลมากขนาดนั้น”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

หลี่เฉียงตงเมื่อเห็นเช่นนี้ก็พูด: “ตอนนี้เสว่เอ๋อก็ไม่เป็นอะไรแล้ว นายเองก็ควรที่จะลุกขึ้นยืนหยัดสู้ต่อไป ยังมีเรื่องอีกหลายสิ่งหลายอย่างรอให้นายไปจัดการ”

ไป๋ยี่เฟยเข้าใจความหมายของหลี่เฉียวตง แต่เมื่อไม่เห็นหลี่เสว่ฟื้นขึ้นมา ไม่รู้ว่าเธอโดนสารพิษอะไรมา ในใจของเขาก็เป็นทุกข์ ก็ไม่มีกะจิตกะใจจะไปสนใจกับเรื่องอื่น

“ฉันรู้ว่านายเป็นห่วงเสว่เอ๋อ แต่ตอนนี้มีเรื่องที่สำคัญกว่านี้ ที่นายต้องไปทำ”

ไป๋ยี่เฟยสงสัยแล้วเงยหน้าขึ้น มีเรื่องสำคัญที่ต้องทำ?