ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 117

บทที่117

ดวงตาของสวีลั่งดูถูกและเหยียดหยามมาก “ฉันเป็นนักฆ่ามืออาชีพ ไม่เหมือนกับพวกแก๊งกระจอกพวกนั้น ฉันมีจรรยาบรรณในอาชีพของฉัน ไม่ว่าคุณจะให้เงินมากเท่าไหร่ ฉันก็ไม่ถอยไปแน่ๆ”

ในสถานการณ์ปกติ แล้วคนอื่นก็คงจะจ่ายเงินให้เป็นสองเท่าถึงสามเท่า เพื่อให้นักฆ่ากลับไปฆ่านายจ้าง เขารู้ดีว่าไป๋ยี่เฟยก็คงให้ในราคานี้ แต่เขาไม่ใช้นักฆ่าธรรมดา เขามีหลักการของเขา

และเมื่อถึงจุดนี้ ก็ทำให้เขารู้สึกแย่และเกลียดคนประเภทนี้มากขึ้น ดังนั้นสวีลั่งจึงคิดว่าจะฆ่าไป๋ยี่เฟยได้อย่างไร

“คิดได้หรือยังว่าจะตายยังไงละ?”

ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว “ไม่ได้คิด”

สวีลั่งยิ้ม “แต่ฉันช่วยแกคิดได้สองสามวิธี จะฟังดูมั้ย?”

ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจวิธีการตายของตัวเอง เขาจึงรีบพูดว่า: “ผมไม่ได้ให้คุณกลับไปฆ่านายจ้าง”

ไม่ให้กลับไปฆ่านายจ้าง แล้วมันคืออะไรละ?

ไป๋ยี่เฟยพูดเบาๆ: “ผมจะให้คุณยี่สิบล้าน ก่อนที่จะฆ่าผม ช่วยผมจัดการเรื่องอะไรอย่างหนึ่ง ผมจะจ่ายเงินมัดจำล่วงหน้าห้าล้านให้คุณ”

“เรื่องอะไร?”

“นักฆ่าที่บุกมาบ้านของผมเมื่อวาน มีแค่คุณที่เห็นเขา ผมอยากให้คุณช่วยไปพาเขามาที่ยี่ แบบมีชีวิต”ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างจริงจัง

เมื่อวานนี้หลังจากที่นักฆ่าบุกมาก็พบว่ามีผงนั่น แล้วบังเอิญหลี่เสว่ก็ดื่มน้ำแก้วนั่นไป งั้นสารพิษนั้นก็คงมาจากนักฆ่าคนนั้นสินะ เขาต้องการที่จะรู้ว่ามันคือสารพิษอะไร ที่วิธีแก้หรือเปล่า

สวีลั่งรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “มีชีวิตอยู่?”

“ใช่ มีชีวิตอยู่”ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า

“จับแบบเป็นยากมาก ต้องเพิ่มเงิน”

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้พูดอะไร และนอนลงบนโซฟา ราวกับว่าสามารถฆ่าเขาได้

สวีลั่งขมวดคิ้วเมื่อเห็นสิ่งนี้ หลังจากที่ลังเลอยู่นานเขาก็กัดฟันและพูดว่า: “ตกลง”

หลังจากพูดสิ่งนี้จบ สวีลั่งก็ลุกขึ้นและจากไป

ไป๋ยี่เฟยถอนหายใจด้วยความโล่งอก หลังของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น

เมื่อกี้นี้เขาไม่ได้แสดงออกได้นิ่งสงบขนาดนั้น เพราะเขากำลังเผชิญหน้ากับนักฆ่าที่ต้องการฆ่าเขา เมื่อกี้เขาแค่เดิมพัน เดิมพันด้วยความโลภของคน

โชคดีที่ เขาเดิมพันถูก

หากเรื่องนี้แก้ไขได้ ปัญหาที่เหลือ ก็ควรได้รับการจัดการด้วย

หลี่เฉียงตงบอกกับเขาว่าเรื่องบางเรื่องก็ไม่ใช่อย่างที่เห็น งั้นมันเป็นแบบไหน? นอกจากนี้ เรื่องทั้งหมด เขาต้องเป็นคนจบ?

มาทีละอย่างทีละอย่าง

สิ่งของที่มองเห็น พูดถึงคริสตัลกรุ๊ปหรือเปล่า? หวังโหลวขัดขวางการซื้อกิจการของโหวจวี๋กรุ๊ป ดูเหมือนว่าจะจงใจที่จะเป็นคู่แข่งกับโหวจวี๋กรุ๊ป นี่คือการแสดง?

เรื่องนี้ เขาต้องเป็นคนออกโรงเอง ที่สำคัญคือเขายังแสดงความโกรธด้วย

เมื่อคิดถึงจุดจบ ไป๋ยี่เฟยก็ปวดหัว ช่างมันเถอะ ก็คงต้องค่อยเป็นค่อยไปแล้วละ!

“ผู้ช่วยหลง ช่วยตรวจสอบให้ผมหน่อยว่าช่วงนี้สถานการณ์ของคริสตัลกรุ๊ปเป็นยังไงบ้าง “ไป๋ยี่เฟยโทรหาหลงหลิงหลิง “ให้เวลาคุณห้าชั่วโมง ผมหวังว่าจะได้รู้ในสิ่งที่อยากรู้ก่อนสี่โมงเย็น”

สี่โมงเย็น หลงหลิงหลิงก็ถือข้อมูล มาถึงที่ห้องของไป๋ยี่เฟย หลังจากนั้นก็ยื่นข้อมูลให้กับไป๋ยี่เฟย

“คริสตัลกรุ๊ปนอกเหนือจากการเข้าซื้อกิจการนิวซีกรุ๊ปและกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ป และยังใช้พลังงานเกือบทั้งหมดใช้ไปกับวัสดุก่อสร้าง แล้วมีผู้ผลิตฉนวนกันความร้อนสามสิบห้าราย คริสตัลกรุ๊ปได้เช่าไปสิบห้ารายในเวลาระยะสั้น”

“แต่กรุ๊ปของเราไม่ได้เกี่ยวข้องกับฉนวนกันความร้อน ดังนั้นโครงการหลันโปกั่งที่สอง จึงใช้แผงฉนวนกันความร้อนสามสิบห้าแห่งในเมือง รวมถึงของคริสตัลกรุ๊ปสิบห้าแห่งด้วย”

“รับทราบค่ะ”หลงหลิงหลิงหยิบของทั้งสองชิ้น ใส่กระเป๋าของเธอ

ไป๋ยี่เฟยยืนขึ้นมองสักพักแล้วถามซุนเฉิงว่า “ทำไมใช้ฝั่งนี่มากกว่าฝั่งโน้นเหรอ?”

ซุนเฉิงตกตะลึง เมื่อได้ยินคำพูดจากนั้นก็รีบหลบสายตา หัวเราะสองครั้ง และพูดว่า: “เมื่อตอนใช้มันคนงานมักจะหยิบมันมาง่าย เลยไม่ได้สนใจฝั่งโน้น”

ไป๋ยี่เฟยเหล่ตา และรู้สึกว่ามีซุนเฉิงมีปัญหา แต่เขาไม่แสดงออก แต่จำมันไว้ในใจ

หลังจากที่จัดการเคลียร์ทุกอย่างเสร็จกลับมาที่โหวจวี๋ ก็หนึ่งทุ่มแล้ว พนักงานก็เลิกงานกันไปหมดแล้ว

ไป๋ยี่เฟยคิดสักพัก ยังไม่ได้ลงจากรถ แต่กลับถามหลงหลิงหลิง “คืนนี้คุณว่างไหม?”

คืนนี้คุณว่างไหม คำถามนี้มัน หรือว่า.....

แต่กล้าคิดมาก หลงหลิงหลิงตอบทันที: “ว่าง..... “

“งั้นไปที่ที่หนึ่งกลับผมหน่อย”

“เรา....พวกเรา......จะไปที่ไหนกันเหรอคะ?”

ไป๋ยี่เฟยตอบอย่างไม่สนใจอะไร: “โรงแรม”

โรงแรม? ทันใดนั้น หลงหลิงหลิงรู้สึกร้อนที่แก้มของเธอ

บอกตามตรง แรกเริ่มหลงหลิงหลิงก็ดูถูกไป๋ยี่เฟย คิดว่าเขาทายาทเศรษฐีที่ค่อยเผาผลาญเงิน แต่มีเหตุการณ์หลายอย่างเกิดขึ้นในภายหลังซึ่งเธอเปลี่ยนความคิดที่มีต่อไป๋ยี่เฟย โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากในการช่วยเธอแก้ปัญหาหนี้สินของครอบครัวเธอ

ในเวลานั้นไป๋ยี่เฟยไม่เพียงแต่ชดใช้หนี้คืนให้กับครอบครัวของเธอเท่านั้น แต่ยังพูดแทนเธอ รู้ถึงความลำบากใจทั้งหมดของเธอ และเพื่อเธอยังถูกเฝิงสือตงทำร้าย เรื่องทั้งหมดนี้ ทำให้หลงหลิงหลิงไม่สามารถหักห้ามใจได้

ดังนั้นเธอก็คิดว่า ถ้าเขาอยากจะทำอะไรตัวเธอจริงๆ อย่างนั้น เธอก็น่า......จะยินยอม

ขณะที่หลงหลิงหลิงกำลังคิดเพ้อฝันไปเรื่อยอยู่ ไป่ยี่เฟยใช้โทรศัพท์ส่งข้อความ ก่อนจะขับรถไปที่โรงแรม