ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 119

บทที่ 119

หลังจากไป๋ยี่เฟยออกไปแล้ว คนในโรงแรมก็ไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะอยู่ต่อไป พวกเขาจึงแยกย้าย

เหอหยวนหยวนมาพร้อมกับหลิ่วเซียวเหยา เธอรู้เสมอว่าหลิ่วเซียวเหยากำลังรับมือกับคนคนหนึ่ง แต่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายตรงข้ามเป็นใคร ตอนนี้รู้แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสนไปใหญ่

ไป๋ยี่เฟยและเธอเป็นเพื่อนร่วมชั้นและ แถมไป๋ยี่เฟยก็ช่วยบริษัทของเธอผ่านความยากลำบาก และไม่ได้จงใจบอกเธอ คงจะไม่อยากเกิดความเข้าใจผิดต่อหน้าเพื่อนร่วมชั้น บุญคุณนี้ไม่ควรลืม

และความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับหลิวเซียวเหยา ถึงแม้ว่าจะเป็นคู่รักกัน แต่ก็ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์ที่มีผลประโยชน์บางอย่างเท่านั้น ทั้งสองฝ่ายก็ต้องการมัน อย่างไรก็ตามไม่เคยเกิดความสัมพันธ์ใกล้ชิดพิเศษใด ๆ ขึ้น

หลิ่วเซียนและหวังโหลวต้องการที่จะวางแผนทำร้ายไป๋ยี่เฟย ซึ่งทำให้เธอรู้สึกว่าสองคนนี้เป็นคนร้ายที่น่ากลัว โดยเฉพาะหวังโหลว แถมยังเป็นน้องที่แสนดีของไป๋ยี่เฟย!

เหอหยวนหยวนลังเลที่จะบอกไป๋ยี่เฟยเกี่ยวกับเรื่องนี้ เกรงว่าไป๋ยี่เฟยจะถูกหลิ่วเซียวเหยาจะทำร้ายจนน่าสังเวช

ในขณะเดียวกัน เธอก็เกิดคำถามหนึ่งคำถามขึ้น คนถ่อยอย่างหลิ่วเซียวเหยา เธอรู้สึกว่าอยู่กับคนแบบนี้ ไม่รู้ว่าจะถูกหลอกลวงเมื่อไหร่!

ขณะที่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ หลิ่วเซียนเหยาก็จอดรถที่หน้าซูเปอร์มาร์เก็ต และพูดกับเหอหยวนหยวนว่า: “ฉันไปซื้อบุหรี่หนึ่งซอง”

เมื่อเห็นหลิ่วเซียนเหยาออกไป เหอหยวนหยวนลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา

ในท้ายที่สุดเธอก็ตัดสินใจ จะบอกเรื่องนี้กับไป๋ยี่เฟย เพื่อที่เขาจะได้เตรียมตัว เป็นถึงเพื่อนร่วมชั้นเรียน และช่วยเหลือครอบครัวของเธอ เธอไม่อยากเป็นคนเนรคุณ

เหอหยวนหยวนโทรไปหาไป๋ยี่เฟย แต่ก็กำลังติดกับอีกสายหนึ่งอยู่

ความจริงเเล้วตอนที่ เหอหยวนหยวนโทรไป ไป๋ยี่เฟยกำลังคุยโทรศัพท์กับหลงหลิงหลิงอยู่

สุดท้ายเหอหยวนหยวนก็เลือกส่งข้อความ นิ้วมือกำลังกดพิมพ์

“ไป๋ยี่เฟย มี.......”

“เธอกำลังทำอะไร?”

ทันใดนั้น เสียงของหลิ่วเซียนเหยาก็ดังขึ้นข้างหูของเหอหยวนหยวน และเหอหยวนหยวนก็ตกใจ

เหอหยวนหยวนเงยหน้าขึ้น และเห็นหลิ่วเซียวเหยายืนอยู่ข้างกระจกรถ แล้วมองเธอด้วยรอยยิ้ม

หลิ่วเซียวเหยามองไปที่โทรศัพท์ ยิ้มและถามว่า: “กำลังส่งข้อความอยู่เหรอ?”

เหอหยวยหยวนปัดมือเธอออกด้วยความตื่นตระหนก ส่ายหัวและพูดว่า “ไม่.....ไม่.....”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ หลิวเซียวเหยาก็เปิดประตูรถ และปิดปากของเหอหยวนหยวน.....

“หวอหวอ.....”

……

บ้านที่หลันโปกั่ง

ไป๋ยี่เฟยได้ยินเสียงไซเรนของตำรวจดังก็เดินออกมา ไฟทั้งหมดก็ส่องไป ไป๋ยี่เฟยก็ยื่นมือออกไปเพื่อปิดกั้นแสงที่จ้า

ทันทีหลังจากนั้น รถตำรวจแถวหนึ่งก็มีคนกลุ่มหนึ่งออกมา และหนึ่งในนั้นก็มาพร้อมกับกระดาษแผ่นหนึ่ง

เนื่องจากแสงที่รุนแรงไป๋ยี่เฟย จึงไม่เคยชินกับมัน เขาจึงไม่เห็นว่าคนคนนั้นเป็นใคร ได้ยินแต่คนคนนั้นพูดว่า: “นี่คือหมายจับ โปรดให้ความร่วมมือด้วย คุณมีสิทธิ์ที่จะไม่พูด แต่ทุกคำพูดของคุณจะกลายเป็นหลักฐานในชั้นศาล พาตัวไป “

เมื่อพูดจบ ตำรวจคนหนึ่งก็เข้ามา และใส่กุญแจตรงไปที่มือของไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยไม่เข้าใจสถานการณ์นี่เกิดอะไรขึ้น ก็ถูกตำรวจกลุ่มหนึ่งใส่กุญแจมือแล้วพาขึ้นรถ และนำตัวไปที่สถานีตำรวจ

……

ในขณะเดียวกัน รถคันหรูราคาประหยัดก็ขับไปเรื่อย ๆ บนท้องถนน

หลี่เสว่ฟื้นขึ้นมาด้วยสะลึมสะลือ เธอรู้สึกว่าไม่ได้อยู่ในโรงพยาบาล และเมื่อมองผ่านหน้าต่างไป ก็ยังเห็นไฟถนนอยู่ข้างทาง ก็งงชั่วครู่

หลี่เฉียงตงและหลิวจื่อหยุนที่นั่งอยู่บนโซฟาเมื่อเห็นว่าหลี่เสว่ฟื้นขึ้นมา ก็ลุกขึ้นมาดู

“คุณพ่อ คุณแม่?”หลี่เสว่กะพริบตา “เราอยู่ที่ไหนเหรอคะ?”