ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 126

บทที่ 126

หลิ่วหลงถอนหายใจและพูดเบาๆว่า "ช่างมันเถอะ ... "

หลิ่วเซียวเหยาแทบไม่เชื่อในหูของตนเอง เมื่อมองไปที่ทุกคนในตระกูลหลิ่ว ไม่มีใครอยู่ข้างเขาเลยแม้แต่คนเดียว

ถ้าไม่มีผู้ช่วย แค่เขาคนเดียวจะมีประโยชน์อะไร?

หลิ่วเซียวเหยานั่งซึมอยู่บนเก้าอี้

เมื่อฉินหัวเห็นสิ่งนี้จึงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ"ดีมาก นี่แหละเป็นทางเลือกที่ถูกต้องที่สุดของพวกคุณ"

ส่วนหลิ่วเซียวเหยานั่งบนเก้าอี้ แม้ว่าเขาจะแพ้พ่าย แต่เขารู้สึกยอมรับไม่ได้ ทุกสิ่งที่เขาวางแผนมาด้วยความเหนื่อยยากลำบากไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำลายโหวจวี๋ได้ แต่ยังทำให้ตระกูลหลิ่วตกยากลำบากไปด้วย น่าเจ็บใจจริงๆ

ทันใดนั้น หลิ่วเซียวเหยาก็เงยหน้าขึ้น“ แจ้งความ ผมต้องการแฉ ผมยังมีผู้สมรู้ร่วมคิดคนหนึ่งและเขานั่นแหละที่เป็นคนบงการ”

"หวังโหลว ประธานคริสตัลกรุ๊ป เขาเป็นคนวางแผนสร้างฉนวนกันความร้อนแบบต้องห้าม" หลิ่วเซียวเหยากล่าวอย่างรวดเร็ว "ผมเป็นแค่ส่วนหนึ่งในนั้น ชิ้นส่วนอื่นๆเขาเป็นคนผลิต "

ตอนนั้นถ้าหวังโหลวไม่ได้ถือเอกสารมาหาเขา เขาอาจไม่ได้คิดที่จะทำฉนวนกันความร้อนแบบ ดังนั้นหวังโหลวเป็นคนวางแผนจริงด้วย

แต่หลิ่วเซียวเหยากลัวว่าคริสตัลกรุ๊ปจะได้รับผลประโยชน์มากขึ้น หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ ดังนั้นเขาเป็นคนขอเหมางานนี้เอง ของส่วนใหญ่ก็ผลิตที่เขา

ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นแล้ว แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมโดนจับคนเดียว ต้องการดึงหวังโหลวลงมาด้วย ไม่เช่นนั้นจะหายเจ็บใจได้ไงละ?

ดวงตาของตระกูลหลิ่วเปล่งประกายขึ้นเล็กน้อย หากดึงหวังโหลวออกมาด้วย โทษของพวกเขาจะถูกลดไหม ไม่โดยเฉพาะหลิ่วเซียวเหยา ระยะเวลาจำคุกอาจจะลดลงสักสองสามปีก็ได้

อย่างไรก็ตามความหวังของพวกเขาก็ดับลง

หวังโหลวเดินออกมาอย่างสบายๆ ยืนข้างๆไป๋ยี่เฟยและพูดช้าๆ "หลิ่วเซียวเหยาคุณกินข้าวไปเรื่อยได้ แต่คุณไม่สามารถพูดไปเรื่อยนะ"

การปรากฏตัวของหวังโหลว ทำให้ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ

ไม่ต้องพูดถึงว่าหลิ่วเซียวเหยาจะตกใจ แม้แต่ไป๋ยี่เฟยก็คิดไม่ถึงว่าหวังโหลวจะปรากฏตัวที่นี่

ไป๋ยี่เฟยและฉินหัวสามารถขึ้นเรือได้ เพราะสะกดรอยตามไป๋หู่ แต่หวังโหลวรู้ได้อย่างไรว่าหลิ่วเซียวเหยาและคนอื่นๆอยู่ที่นี่? ขึ้นเรือได้อย่างไร?

หลิ่วเซียวเหยาตกตะลึงแค่ชั่วขณะ จากนั้นชี้ไปที่หวังโหลวและพูดกับฉินหัวว่า: "เจ้าหน้าที่ตำรวจ เป็นเขา เขาคือหวังโหลว ผู้บงการเรื่องนี้!รีบจับเขาเถอะ”

ฉินหัวมองไปที่หวังโหลวเมื่อได้ยินเช่นนี้

หวังโหลวกล่าวอย่างหมดหนทาง "เจ้าหน้าที่ตำรวจผมเป็นพลเมืองดีที่ปฏิบัติตามกฎหมายและกฎระเบียบทุกอย่าง ผมไม่เคยทำสิ่งที่ไม่ดี ผมไม่ได้ผลิตฉนวนกันความร้อนแบบต้องห้ามเหล่านั้น แต่ก่อนหลิ่วเซียวเหยามาหาผมและขอให้ผมร่วมผลิตด้วย แต่ผมปฏิเสธไป "

"คุณว่าอะไรนะ?แผนนี้คุณเป็นคนคิดออกมาชัดๆ!" หลิ่วเซียวเหยาเบิกตากว้างด้วยความไม่น่าเชื่อ

หวังโหลวส่ายหัว“ คุณเป็นคนมาหาผมเพื่อผลิตฉนวนกันความร้อนแบบไม่ใช่เหรอ?” หลังจากพูดจบเขาก็พูดกับฉินหัว“ คุณตำรวจ คุณสามารถไปตรวจสอบโรงงานที่ผมเช่าได้ ทั้งหมดเป็นฉนวนกันความร้อนแบบที่เป็นไปตามมาตรฐานแห่งชาติ."

หลิ่วเซียวเหยาตะลึงไปชั่วขณะ "คุณไม่ได้ผลิตฉนวนกันความร้อนแบบต้องห้าม?"

หวังโหลวยิ้มและพยักหน้า

หลิ่วเซียวเหยาตกตะลึง

ตั้งแต่ต้นจนจบมีเพียงตระกูลหลิ่วของเขาเท่านั้นที่ผลิตฉนวนกันความร้อนแบบไม่ลามไฟ !

"ไม่ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น แม้ว่าคุณจะไม่ได้ผลิต แต่เรื่องนี้คุณก็เป็นคนที่บงการอยู่ดี คุณเป็นคนมาหาผม คุณเป็นคนบอกว่าโหวจวี๋ไม่ได้ทำเกี่ยวกับฉนวนกันความร้อน!" ดวงตาของหลิ่วเซียวเหยาเป็นสีแดงและหน้าผากของเขาเหงื่อเย็นๆก็ไหลออกมา

หวังโหลวพูดจาง "ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วคุณมีหลักฐานไหม?"

หลิ่วเซียวเหยายังคงปฏิเสธที่จะเชื่อ“ ตอนนี้คุณพยายามจะประจบโหวจวี๋ ดังนั้นคุณจงใจพูดสิ่งเหล่านี้ต่อหน้าไป๋ยี่เฟยเพื่อไม่ให้ไป๋ยี่เฟยหายสงสัยใช่ไหม?สิ่งที่ผมพบนั้นเป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน!”

“ ผมไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ ความเป็นพี่น้องระหว่างผมกับไป๋ยี่เฟยไม่ได้เปราะบางอย่างที่คุณคิด”

หวังโหลวกล่าวต่อ"ผมรู้ว่าคุณกำลังหาคนเพื่อสืบเรื่องของผม ดังนั้นก่อนหน้านั้น ผมได้จึงได้ร่วมมือกับคนหนึ่งชื่อว่าจิ่วเม่ยเจ้าของซูเปอร์มาร์เก็ต ผมให้เธอท่องบางอย่างและให้เธอหนึ่งแสนหยวน”

"เธอทำได้ดีมาก ผมพอใจกับการร่วมมือกันในครั้งนี้มาก ไม่รู้ว่าคุณพอจะจำจิ่วเม่ยคนนี้ได้ไหม?คุณคงจะจำได้มั้ง?เพราะว่าข่าวทั้งหมดของผมคุณก็ได้มาจากเธอนิ"

"ส่วนอย่างอื่น คุณอยากถามอะไรอีก ?ผมสามารถบอกคุณได้"

หลิ่วเซียวเหยาส่ายหัวอย่างมึนๆ "ไม่ ทำไมถึงเป็นแบบนี้?ไม่ใช่แบบนี้！น่าเจ็บใจ น่าเจ็บใจจริงๆ ... "

เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?

แม้แต่ขั้นนี้ก็เป็นหวังโหลวที่เป็นคนวางแผน เช่นนั้นเขาก็ถูกหลอกตั้งแต่แรกหรือ? เมื่อนึกถึงเหตุการณ์นี้อย่างละเอียดเป็นเพราะว่าหลิ่วจาวเฟิงไปทำอะไรให้ไป๋ยี่เฟยไม่พอใจ เพื่อแก้แค้นหลิ่วจาวเฟิง จึงทำให้หลิ่วเซียวเหยามีแผนนี้

เขามีความทะเยอทะยาน ดังนั้นเขาจึงต้องการใช้โอกาสนี้ในการกลืนกินโหวจวีกรุ๊ป

แต่ไม่เพียงแต่เขาไม่ได้โหวจวี๋กรุ๊ปมา เขายังสูญเสียตระกูลหลิ่วและแม้แต่ตัวเขาเอง

ไป๋ยี่เฟยเหลือบมองเขาอย่างแผ่วเบา“ มอบให้คุณคำหนึ่งละกัน ทำร้ายคนอื่นในท้ายที่สุดมันจะทำร้ายตัวเอง”

ก็แหงละสิ? ถ้าหลิ่วเซียวเหยาไม่ต้องการทำร้ายผู้คน วันนี้เขาจะตกอยู่ในจุดนี้เหรอ? หลังจากนั้นไม่นาน เรือตำรวจเดินทะเลก็เข้ามาใกล้เรือค้าขาย

ตำรวจขึ้นมาที่พื้นทีละกลุ่ม จากนั้นก็พาสมาชิกทั้ง 30 คนของตระกูลหลิ่วกลับไป

ในท้องเรือ เหอหยวนหยวนได้รับการช่วยเหลือในที่สุด