ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 126

บทที่ 126

หลิ่วหลงถอนหายใจและพูดเบาๆว่า "ช่างมันเถอะ ... "

หลิ่วเซียวเหยาแทบไม่เชื่อในหูของตนเอง เมื่อมองไปที่ทุกคนในตระกูลหลิ่ว ไม่มีใครอยู่ข้างเขาเลยแม้แต่คนเดียว

ถ้าไม่มีผู้ช่วย แค่เขาคนเดียวจะมีประโยชน์อะไร?

หลิ่วเซียวเหยานั่งซึมอยู่บนเก้าอี้

เมื่อฉินหัวเห็นสิ่งนี้จึงพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ"ดีมาก นี่แหละเป็นทางเลือกที่ถูกต้องที่สุดของพวกคุณ"

ส่วนหลิ่วเซียวเหยานั่งบนเก้าอี้ แม้ว่าเขาจะแพ้พ่าย แต่เขารู้สึกยอมรับไม่ได้ ทุกสิ่งที่เขาวางแผนมาด้วยความเหนื่อยยากลำบากไม่เพียงแต่ไม่สามารถทำลายโหวจวี๋ได้ แต่ยังทำให้ตระกูลหลิ่วตกยากลำบากไปด้วย น่าเจ็บใจจริงๆ

ทันใดนั้น หลิ่วเซียวเหยาก็เงยหน้าขึ้น“ แจ้งความ ผมต้องการแฉ ผมยังมีผู้สมรู้ร่วมคิดคนหนึ่งและเขานั่นแหละที่เป็นคนบงการ”

"หวังโหลว ประธานคริสตัลกรุ๊ป เขาเป็นคนวางแผนสร้างฉนวนกันความร้อนแบบต้องห้าม" หลิ่วเซียวเหยากล่าวอย่างรวดเร็ว "ผมเป็นแค่ส่วนหนึ่งในนั้น ชิ้นส่วนอื่นๆเขาเป็นคนผลิต "

ตอนนั้นถ้าหวังโหลวไม่ได้ถือเอกสารมาหาเขา เขาอาจไม่ได้คิดที่จะทำฉนวนกันความร้อนแบบ ดังนั้นหวังโหลวเป็นคนวางแผนจริงด้วย

แต่หลิ่วเซียวเหยากลัวว่าคริสตัลกรุ๊ปจะได้รับผลประโยชน์มากขึ้น หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ ดังนั้นเขาเป็นคนขอเหมางานนี้เอง ของส่วนใหญ่ก็ผลิตที่เขา

ตอนนี้เกิดเรื่องขึ้นแล้ว แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมโดนจับคนเดียว ต้องการดึงหวังโหลวลงมาด้วย ไม่เช่นนั้นจะหายเจ็บใจได้ไงละ?

ดวงตาของตระกูลหลิ่วเปล่งประกายขึ้นเล็กน้อย หากดึงหวังโหลวออกมาด้วย โทษของพวกเขาจะถูกลดไหม ไม่โดยเฉพาะหลิ่วเซียวเหยา ระยะเวลาจำคุกอาจจะลดลงสักสองสามปีก็ได้

อย่างไรก็ตามความหวังของพวกเขาก็ดับลง

หวังโหลวเดินออกมาอย่างสบายๆ ยืนข้างๆไป๋ยี่เฟยและพูดช้าๆ "หลิ่วเซียวเหยาคุณกินข้าวไปเรื่อยได้ แต่คุณไม่สามารถพูดไปเรื่อยนะ"

การปรากฏตัวของหวังโหลว ทำให้ทุกคนเงียบไปชั่วขณะ

ไม่ต้องพูดถึงว่าหลิ่วเซียวเหยาจะตกใจ แม้แต่ไป๋ยี่เฟยก็คิดไม่ถึงว่าหวังโหลวจะปรากฏตัวที่นี่

ไป๋ยี่เฟยและฉินหัวสามารถขึ้นเรือได้ เพราะสะกดรอยตามไป๋หู่ แต่หวังโหลวรู้ได้อย่างไรว่าหลิ่วเซียวเหยาและคนอื่นๆอยู่ที่นี่? ขึ้นเรือได้อย่างไร?

หลิ่วเซียวเหยาตกตะลึงแค่ชั่วขณะ จากนั้นชี้ไปที่หวังโหลวและพูดกับฉินหัวว่า: "เจ้าหน้าที่ตำรวจ เป็นเขา เขาคือหวังโหลว ผู้บงการเรื่องนี้!รีบจับเขาเถอะ”

ฉินหัวมองไปที่หวังโหลวเมื่อได้ยินเช่นนี้

หวังโหลวกล่าวอย่างหมดหนทาง "เจ้าหน้าที่ตำรวจผมเป็นพลเมืองดีที่ปฏิบัติตามกฎหมายและกฎระเบียบทุกอย่าง ผมไม่เคยทำสิ่งที่ไม่ดี ผมไม่ได้ผลิตฉนวนกันความร้อนแบบต้องห้ามเหล่านั้น แต่ก่อนหลิ่วเซียวเหยามาหาผมและขอให้ผมร่วมผลิตด้วย แต่ผมปฏิเสธไป "

"คุณว่าอะไรนะ?แผนนี้คุณเป็นคนคิดออกมาชัดๆ!" หลิ่วเซียวเหยาเบิกตากว้างด้วยความไม่น่าเชื่อ

หวังโหลวส่ายหัว“ คุณเป็นคนมาหาผมเพื่อผลิตฉนวนกันความร้อนแบบไม่ใช่เหรอ?” หลังจากพูดจบเขาก็พูดกับฉินหัว“ คุณตำรวจ คุณสามารถไปตรวจสอบโรงงานที่ผมเช่าได้ ทั้งหมดเป็นฉนวนกันความร้อนแบบที่เป็นไปตามมาตรฐานแห่งชาติ."

หลิ่วเซียวเหยาตะลึงไปชั่วขณะ "คุณไม่ได้ผลิตฉนวนกันความร้อนแบบต้องห้าม?"

หวังโหลวยิ้มและพยักหน้า

หลิ่วเซียวเหยาตกตะลึง

ตั้งแต่ต้นจนจบมีเพียงตระกูลหลิ่วของเขาเท่านั้นที่ผลิตฉนวนกันความร้อนแบบไม่ลามไฟ !

"ไม่ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น แม้ว่าคุณจะไม่ได้ผลิต แต่เรื่องนี้คุณก็เป็นคนที่บงการอยู่ดี คุณเป็นคนมาหาผม คุณเป็นคนบอกว่าโหวจวี๋ไม่ได้ทำเกี่ยวกับฉนวนกันความร้อน!" ดวงตาของหลิ่วเซียวเหยาเป็นสีแดงและหน้าผากของเขาเหงื่อเย็นๆก็ไหลออกมา

หวังโหลวพูดจาง "ในเมื่อเป็นเช่นนี้ แล้วคุณมีหลักฐานไหม?"