ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 158

บทที่ 158

สายตาของไป๋ยี่เฟยเย็นชา และมองไป ชายร่างสูงถอยหลังไปก้าวหนึ่งโดยสัญชาตญาณ จากนั้นเขาก็ยึดอกขึ้นและพูดว่า “คุณก็เป็นแค่ผู้ชายขี้เหม็นที่ชอบนอนกับผู้หญิง! ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้ว่านอนไปกี่ครั้งแล้ว เธอยั่วยวนพี่เขยก็อาจจะเป็นไปได้ ทำไมต้องขอโทษด้วย

“คุณอย่าคิดว่ามีเงินแล้วจะทำอะไรก็ได้ เรื่องนี้ถ้าถูกพูดออกไป คุณก็ไม่ได้มีเหตุผลอะไรหรอก!”

“พัฟ!”

ไป๋ยี่เฟยยกมือขึ้นตบชายร่างสูงอย่างแรง

โจวฉวี่เอ๋อ มองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยสายตาที่ซับซ้อน ที่เธอถูกคนอื่นกล่าวว่าแบบนี้ บอกว่าไม่โกรธมันไม่ใช่เรื่องจริงเลย และเธอก็ไม่ใช่คนนิสัยดี เธอกำลังจะลงมือตบคนด้วยตัวเองแล้ว แต่ไป๋ยี่เฟยลงมือไปก่อนเธอ

จากนั้น น้ำเสียงเย็นชาของไป๋ยี่เฟยก็ดังขึ้น “หุบปากเหม็นของมึงไปเลยนะ ผมก็คือผม เธอก็คือเธอ ไม่รู้เรื่องอะไรมึงก็อย่าพูดมาก เปิดปากของคุณเพื่อใส่ร้ายความบริสุทธิ์ของผู้หญิงคนหนึ่ง มึงแม่งไม่ใช่ผู้ชายเลย!”

ชายร่างสูงและแข็งแรงปิดหน้า ด้วยท่าทางงุนงง หลังจากตอบสนองแล้ว เขาก็พับแขนเสื้อขึ้นและอยากจะต่อสู้ “มึงแม่กล้าตบกูเหรอ! ท่านประธานของโหวจวี๋กรุ๊ปมันจะวิเศษสักแค่ไหน? วันนี้กูจะต่อยจนมึงพิการไปเลย!”

ไป๋ยี่เฟยเห็นว่าท่าทางของเขาจะต่อยคนจริงๆแล้ว และเขาก็เริ่มรู้สึกกลัวอยู่ในใจ แต่บนใบหน้าไม่แสดงออก “คุณต่อยสิ ถ้าวันนี้คุณกล้าต่อยผม ผมรับประกันว่าคุณจะต้องไปอยู่ในคุกตลอดชีวิต!”

มือที่ยกขึ้นของชายที่แข็งแกร่งถูกจับไว้โดยหญิงลอนผมและเมิ่งจุ้นเฉียง

พวกเขาสองคนยังคงมีสติ อีกฝ่ายหนึ่งเป็นท่านประธานของโหวจวี๋กรุ๊ป หากการต่อสู้นี้ดำเนินต่อไป ครอบครัวของพวกเขาก็จะจบลง

ชายร่างสูงโกรธ แต่เมื่อได้ยินประโยคที่เขาไม่มีวันได้ออกจากคุกตลอดชีวิต ก็ถูกคนสองคนหยุดไว้ได้

หญิงลอนผมเปลี่ยนสีหน้าและยิ้ม “อันนั้น คุณอย่าโกรธ ฉันจะไปขอโทษในวันพรุ่งนี้แน่นอน ต่อหน้าคนในบริษัท”

เมิ่งจุ้นเฉียงพยักหน้า “ใช่ๆๆๆ คุณอย่าโกรธ เราจะไปขอโทษ เราจะไปขอโทษแน่นอน”

ไป๋ยี่เฟยเหลือบมองไปที่เมิ่งจุ้นเฉียง และทันใดนั้นก็พูดว่า “ผู้ชายก็ต้องมีลักษณะความเป็นผู้ชาย มันเป็นแนวคิดที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ในการรักภรรยาและกลัวภรรยา คุณลองคิดดูดีๆ”

หลังจากพูดจบ โจวฉวี่เอ๋อก็เหลือบมองทั้งสามคนอย่างมีชัย “เราไปกันเถอะ!”

ไป๋ยี่เฟยและโจวฉวี่เอ๋อหันหลัง และขึ้นนั่งในรถ BMW สองล้านคันนั้นจากไป

......

ในรถ ไป๋ยี่เฟยก็หายใจออกแรงๆ “งานนี้มันเหนื่อยจริงๆ”

โจวฉวี่เอ๋อจ้องไปที่ไป๋ยี่เฟย “คุณเหนื่อยอะไรของคุณ เพียงแค่ไปยืนอยู่ตรงนั้นและพูดโกหกไปไม่กี่คำก็จบเรื่องแล้ว คุณจะเหนื่อยอะไร!”

“นั่นสิ เป็นสาวน้อย ก็อย่าทำตัวหยาบคายขนาดนี้” ไป๋ยี่เฟยพูดด้วยรอยยิ้ม

โจวฉวี่เอ๋อเท้าเอว “ฉันจะหยาบคายเกี่ยวอะไรกับคุณ? คุณก็ดูแลตัวเองให้ดีเถอะ! ถูกคนอื่นเขาพูดแล้วยังไม่รู้สึกอายเลย!”

ไป๋ยี่เฟยขับรถอย่างดีๆ และถามโจวฉวี่เอ๋อว่า “คุณจะไปไหน? น่าจะไม่ไปที่บริษัทแล้วใช่ไหม?”

“ที่ไหนก็ได้ ที่ไม่ใช่บริษัทก็พอแล้ว” โจวฉวี่เอ๋อตอบอย่างหงุดหงิด

หลังจากนั้นไม่นาน โจวฉวี่เอ๋อก็ถามว่า “ข่าวของเมื่อวานนี้ คุณจะแก้ข่าวหรือไม่? ไม่เช่นนั้นเสว่เอ๋อจะต้องทนทุกข์ทรมานมาก และถูกผู้คนนินทาด้วย”

อันที่จริงนี่ไม่ใช่แค่ดีต่อหลี่เสว่เท่านั้น แต่เพื่อไป๋ยี่เฟย หลังจากแก้ข่าวแล้ว ก็จะไม่มีคนต่อว่าเขาแบบนั้นอีก เมื่อเขาออกไปพบปะกับผู้คน ก็จะไม่ถูกผู้คนมองด้วยสายตาที่แปลกประหลาดอีก