บทที่168
ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว เสียงของคนๆนี้ไม่คุ้นเลย เขาไม่รู้จัก
เมื่อมันออกมาเป็นแบบนี้ เขาก็ยังไม่สามารถรู้ได้ว่าคนที่สะกดรอยตามเขาคือใคร และต้องการอะไร?
ไป๋ยี่เฟยขยี้หว่างคิ้ว แล้วโยนมือถือไปไว้ข้างๆ
ถอนหายใจ ลุกขึ้น แล้วกลับวิลล่าไป
……
หลงหลิงหลิงกลับมาถึงห้องเช่าของตัวเองแล้ว หลิวเสี่ยวอิงกำลังสวมกระโปรงตัวสั้นที่ไม่รู้ว่าจะสั้นไปไหน กินผลไม้ไปเล่นมือถือไป
“โอ้ย ทายสิว่าฉันไปสมัครงานมากี่ที่แล้ว แต่ทำไมถึงไม่มีใครโทรกลับมาเลยนะ?”
“อย่าห่วงไปเลย! ด้วยผลการเรียนของเธอหน่ะยังจะกลัวคนไม่เอาอีกเหรอ?” หลงหลิงหลิงตอบกลับ
หลิวเสี่ยวอิงทำเสียงท้อแท้ “ไม่แน่พวกเขาอาจจะไม่สนใจฉันจริงๆ ก็ได้นะ!”
หลงหลิงหลิงส่ายหน้าอย่างช่วยไม่ได้ “แล้วพรุ่งนี้ยังมีอีกไหม?”
“มี เหมือนจะเหลือโรงพยาบาลอีกที่หนึ่ง”
………
ที่วิลล่าของ เย่อ้าย
ที่คอของต้าเฮยกับเสี่ยวเฮยมีรอยแผลเล็กอยู่ ถ้าไม่สังเกตดีๆก็จะมองไม่เห็น
ชายที่ดูเหมือนขี้โรคคนหนึ่งเดินเข้ามา เขาดูโดดเด่น เขาเป็นคนจัดการทั้งสองคนเอง
เขายื่นมือถือของเย่อ้ายคืนให้เธอ “นี่ครับคุณหนู”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่