ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 17

บทที่ 17

หลี่เสว่ดึงหลิวจื่อหยุนนั่งลง “แม่ ฉันก็มีความรู้สึกแบบนี้ ตอนนี้หัวใจยังเต้นตึกๆอยู่ล่ะ!”

ทั้งสองคนพูดจบแล้วล้วนมองไปยังไป๋ยี่เฟย ไป๋ยี่เฟยยิ้มต่อทั้งสองคน

อยู่ดีๆหลี่เสว่รู้สึกว่าใบหน้าร้อนเล็กน้อย

หลิวจื่อหยุนกลับพูดว่า “ครั้งนี้คุณทำได้ดีมาก! ฉันมองหลี่ฝานขัดตามานานแล้ว แต่ละวันรู้จักแต่รังแกเสว่เอ๋อ คราวนี้ได้แก้แค้นแล้วไม่ต้องพูดถึงว่าในใจสบายถึงขนาดไหนเลย!”

ในเวลานี้ หลี่เฉียงตงพูดว่า “แม้ว่าเหมือนอย่างที่พูด แต่ก็เกินไปเล็กน้อย ไม้ใหญ่โดนลมโค่น.......”

“คุณหุบปากซะ!” หลิวจื่อหยุนฮึๆเหลือบตามองหลี่เฉียงตงทีหนึ่ง “คุณยังกล้าว่าไป๋ยี่เฟยหรือ คุณมองดูตัวเองซะก่อน? คนมาแล้ว ก็ไม่กล้าออกเสียงเลย ถ้าไม่ใช่ไป๋ยี่เฟยอยู่ พวกเราแม่ลูกทั้งสองไม่รู้ว่าจะได้รับความไม่เป็นธรรมมากเท่าไหร่!”

“โดยเฉพาะเป็นลูกสาวของคุณ สัญญาที่ได้มาอย่างยากลำบาก ยกให้พวกเขาแล้วไม่พูด ยังใช้วาจาดูถูก คุณเป็นพ่อนะ ใช้ไม่ได้แม้แต่นิด!”

หลี่เฉียงตง “.......”

เพิ่งพูดจบไม่นาน หลิวจื่อหยุนก็เริ่มกังวลขึ้นมาอีก “ปัดเป่าความโกรธก็ปัดเป่าความโกรธไปแล้ว สัญญาของหลันโปกั่งจะทำยังไงดีหรือ? นี่คือรับปากกับนายท่าน ถ้าหากว่าจัดการไม่สำเร็จ.......”

หลี่เสว่ก็มีความกังวลเล็กน้อย เธอไม่ค่อยมั่นใจ

ไป๋ยี่เฟยจ้องมองหลี่เสว่ ยิ้มกล่าวว่า “ไปเถอะ ไม่มีปัญหา”

หลี่เสว่เห็นเช่นนี้อยู่ดีๆรู้สึกวางใจมาก ไม่มีเหตุผลใดๆที่จะไม่เชื่อคำพูดของไป๋ยี่เฟย

เช้าวันที่สอง หลี่เสว่ด้วยจิตใจที่ไม่สงบ มาถึงอาคารสำนักงานในหลันโปกั่ง

แต่ว่าไม่เหมือนกันกับที่หลี่เสว่คิดไว้ เธอคิดว่าจะเข้าไปยากมาก ผลสุดท้ายยังเหมือนเช่นดั่งเธอก่อนหน้านั้น ได้รับการต้อนรับตลอดทางจากเสี่ยวโจวผู้ช่วยของผู้จัดการใหญ่โดยตรง

ผู้จัดการใหญ่หัวเราะ ฮ่าๆหยิบสัญญาออกมา พูดว่า “เซนต์ชื่อเถอะ! เซนต์ชื่อแล้วโอนเงินเข้าบัญชีทันที ”

หลี่เสว่มึนงงพยักหน้า เซนต์ชื่อเลย

รอออกจากอาคารสำนักงานใหญ่ กลับไปที่บริษัท หลี่เสว่จึงคืนสติอย่างแท้จริง “เช่นนี้ก็เซนต์แล้วหรือ?”

ก้มหัวจ้องมองสัญญาที่เซนต์เรียบร้อยแล้ว ในที่สุดหลี่เสว่จึงเชื่อเรื่องจริงที่อยู่ต่อหน้า

แต่ในเวลาเดียวกัน เธอก็สงสัยมาก เพื่อนร่วมงานของไป๋ยี่เฟยตกลงว่ามีตำแหน่งเป็นอะไรกันแน่?

หลี่ฝานไม่ได้เข้าไป เรื่องนี้เธอก็รู้แล้ว เช่นนั้นตอนที่ไปกับเธอ ทั้งสองคนต่างกันชัดเจนเหลือเกิน!

แต่ว่าไป๋ยี่เฟยไม่ได้พูด เธอก็ถามมากไม่ได้ มีเพียงถือสัญญาไปหานายท่านหลี่

นายท่านหลี่จ้องมองสัญญา ดีใจพยักหน้า “เสว่เอ๋อทำได้ดีมาก! วันนี้เหนื่อยแล้วล่ะ? ถ้าอย่างนั้นก็กลับไปพักผ่อนเร็วๆหน่อยนะ?”

หลี่เสว่ตอบแล้ว ก็กลับบ้านเลย

นายท่านหลี่เห็นหลี่เสว่ไปแล้ว เรียกหลี่เอ้อซานเข้ามาทันที

หลี่เอ้อซานคือพ่อของหลี่ชิวหยิ่ง ก็เป็นผู้จัดการฝ่ายการเงิน เป็นคนวัยกลางคนที่ค่อนข้างสุภาพเรียบร้อยคนหนึ่ง

“พ่อ ผมกำลังจะไปหาท่านล่ะ” หลี่เอ้อซานพูดไปประโยคหนึ่ง

นายท่านหลี่ถามว่า “มีเรื่องอะไรหรือ?”

“หลันโปกั่งที่โน่นโอนเงินเข้ามาแล้ว” หลี่เอ้อซานตอบกลับ

นายท่านหลี่ตื่นตกใจในทันที จากนั้นพยักกล่าวว่า “สมดั่งเป็นวิสาหกิจขนาดใหญ่!”

หลี่เอ้อซานพยักหน้าตาม

“พ่อ ท่านหาผมมีเรื่องอะไรหรือ?”

นายท่านหลี่เก็บรอยยิ้ม แล้วเสียงต่ำกล่าวว่า “แจ้งเพื่อนในทางธุรกิจ มะรืนพวกเราจะจัดงานเลี้ยงงานหนึ่งอยู่ที่โรงแรมเทียนเป่ย”

“นี่ จะไม่ค่อยดีหรือไม่? หลันโปกั่งฝั่งโน้น.......” หลี่เอ้อซานลังเลพูด

นายท่านหลี่หัวเราะเสียงเบาหนึ่งเสียง “เบื้องหลังของหลันโปกั่งคือโหวจวี๋กรุ๊ป พวกเขาไม่ถือสา พอดีอาศัยโอกาสนี้ ให้คนอื่นล้วนรู้ว่า เบื้องหลังของพวกเราคือโหวจวี๋กรุ๊ป!”

“ใช่แล้ว ครอบครัวของเฉียงตงบ้านนั้น ก็ไม่ต้องแจ้งแล้ว ”

หลี่เอ้อซานชะงักไปสักหน่อย เข้าใจความหมายของนายท่านหลี่แล้ว “เข้าใจแล้วครับพ่อ”

เมื่อวานนายท่านหลี่คือยอมถอยก้าวหนึ่ง แต่ก็ขายหน้าของเขาเช่นกัน นายท่านหลี่แค่นี้ก็จะช่างแล้วได้อย่างไร?

รอหลี่เอ้อซานไปแล้ว อยู่ในห้องพักของออฟฟิศ หลี่ฝานกับหลี่ต้าไห่เดินออกมาสองคน

“คุณปู่ สัญญาเซนต์สำเร็จแล้ว หลี่เสว่นี้คาดว่าก็ใช้อะไรไม่ได้อีก!ฮึ!พวกเขาทั้งครอบครัวยังคิดว่าตัวเองเป็นอะไรแล้วจริงๆหรือ ถึงกล้ากับคุณปู่เช่นนี้!” หลี่ฝานทั้งใบหน้าบูดเบี้ยว

หลี่ต้าไห่พยักหน้า “พ่อทำเช่นนี้ ก็คือต้องการสั่งสอนพวกเขาสักหน่อย ถ้าไม่เช่นนั้นหางของพวกเขาล้วนจะต้องชี้ขึ้นฟ้าแล้ว!”

นายท่านหลี่สีหน้าเคร่งขรึมกล่าวว่า “เอาล่ะ ผ่านเรื่องในครั้งนี้ ผมหวังว่าแกจะได้เข้าใจ ทุกเรื่องอย่าวู่วามเกินไป!”