ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 16

บทที่ 16

หลี่เสว่มึนๆจ้องมองไป๋ยี่เฟย รู้สึกว่าผู้ชายที่อยู่ต่อหน้านี้แปลกหน้ามาก แปลกหน้าจนทำให้เธอหวาดกลัวเล็กน้อย

แต่หลิวจื่อหยุนใบหน้าคือดูสิ้นหวัง ในปากยังพูดถึงอยู่ตลอดเวลา “แย่แล้วๆ.......”

หลี่เฉียงตงจ้องมองไป๋ยี่เฟย ตากะพริบ

นายท่านหลี่เงียบไปสักพัก ยิ้มอย่างจืดชืด

“ดังนั้นผมจึงมาด้วยตนเอง” พูดจบมองไปยังหลี่เสว่ “เสว่เอ๋อ จากนี้ไปปู่จะสังเกตแกให้มากขึ้น ตอนนี้บริษัทล้วนรอคอยแกมาช่วยยินดีกลับไปด้วยกันกับปู่ไหม?”

หลี่เสว่ลุกลี้ลุกลนเล็กน้อย ท่าทีแบบนี้ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก

ไป๋ยี่เฟยกลับดึงหลี่เสว่ไว้ “ไม่! ยังไม่จบ!”

“ไป๋ยี่เฟย! คุณอย่าได้เอาคืบจะเอาศอก! ปู่มาก็ไว้หน้าให้พวกคุณแล้ว? คุณยังคิดจะเอาอะไรอีกล่ะ?” หลี่ฝานทนดูต่อไปไม่ได้ตะโกนอย่างไม่สมัครใจ

ไป๋ยี่เฟยมองเขาอย่างเย็นชา “ก่อนหน้านั้นการพนันกันของพวกเรา ยังมีคนยังไม่ได้จ่ายเงิน นั่นเรื่องนี้ก็ยังไม่จบ!”

จากนั้น สายตาของคนทั้งหลายล้วนตกอยู่บนกายของไป๋ยี่เฟย

เพียงแค่เห็นไป๋ยี่เฟยหยิบมือถือขึ้นมา ปรับเสียงดังที่สุดโดยตรง เปิดเสียงที่บันทึกไว้

หลี่ฝานเห็นเขาเป็นเช่นนี้ ตะโกนขึ้นมาในทันทีว่า “ไป๋ยี่เฟย! มึงกล้า!”

ไป๋ยี่เฟยแม้แต่มองเขาก็ไม่มอง แต่พูดกับทุกคนว่า “ผมหวังว่าทุกคนจะเงียบสงบสักหน่อย!”

นายท่านหลี่เมื่อได้เห็นดังนั้น จ้องมองหลี่ฝาน “แกหุบปากซะ!”

หลี่ฝานไม่สมัครใจบีบกำปั้นไว้ จ้องมองไป๋ยี่เฟยอย่างแน่นหนา

“ถ้ามึงคืนแล้ว กูจะเรียกมึงว่าพ่อ!”

ฟังเสียงบันทึกจบ คนทั้งหลายล้วนมีสีหน้าแปลกประหลาดจ้องไปทางหลี่ฝาน

แต่หลี่ต้าไห่คือแทบอยากจะเตะลูกชายคนนี้ให้ตาย แม่มึงเอ่ยคำพูดแบบนี้ยังกล้าพูดออกมา!

เสียงบันทึกไม่ใช่เพียงแค่ประโยคนี้ ยังมีคำที่คืนเงินหลายประโยคอยู่ข้างหน้า ทุกคนฟังแล้วก็จะเข้าใจ

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างจืดชืดว่า “ตอนนี้ ผมคืนเงินได้แล้ว” พูดจบชี้ไปที่เงินสดในถุงนั้นที่วางอยู่บนพื้น

อะไรหรือ?

คิดไม่ถึงว่าไป๋ยี่เฟยคืนเงินได้แล้ว?

นั่นเป็นเงินหกแสนนะ!

คนทั้งหลายตื่นตะลึง

ทุกคนล้วนมองเห็นถุงดำที่อยู่บนพื้น มองเห็นเงินที่อยู่ข้างในได้ชัดเจนมาก

นายท่านหลี่ก็เหลือบมองหนึ่งที ในใจก็มีความตื่นตะลึงเล็กน้อย

หลี่ฝานโมโหกล่าวว่า “ไป๋ยี่เฟย! พ่อกูก็อยู่ที่นี่ แม่มึงเอ่ยยังคิดจะให้กูเรียกมึงว่าพ่ออีกหรือ?”

หลี่ต้าไห่ฟังแล้วสีหน้าเป็นหยดน้ำสีดำ

ไป๋ยี่เฟย ไม่พูดอะไร เพียงแค่จ้องมองนายท่านหลี่อย่างเงียบๆ

เรื่องนี้คือหลี่ฝานพูดโพล่งออกไปโดยไม่ทันคิดด้วยตนเอง แต่เขามีปัญญาไปแตะเกล็ดใต้คอมังกรของไป๋ยี่เฟย ก็ควรมีความกล้าหาญไปแบกรับผลที่ตามมา!

คนอื่นๆล้วนจ้องมองพวกเขา ในห้องเงียบไปทันที

นายท่านหลี่ก้มหัวดื่มน้ำชา ไม่พูดอะไร

ทุกคนเมื่อได้เห็นดังนั้นใจก็รู้ดี อย่างไรก็ตามหลี่ฝานคือหลานที่สำคัญที่สุดของนายท่านหลี่ อีกทั้งให้หลี่ฝานอยู่ต่อหน้าคนมากมายเช่นนี้ และต่อหน้าพ่อแท้ๆของเขาเรียกไป๋ยี่เฟยว่าพ่อ เรื่องนี้พูดยังไงล้วนเป็นไปไม่ได้!

เห็นท่าทีของนายท่านหลี่นี้ หลี่ฝานโอหังขึ้นมาทันที “ไป๋ยี่เฟย! มึงคิดว่ามึงเป็นใคร? เพียงแค่สวะไอ้ขยะคนหนึ่งเท่านั้น ยังกล้าดูถูกกู!”

“ตอนนี้มึงขอโทษกับปู่ในทันทีดีที่สุด ไม่แน่ว่าปู่จะเห็นใจในท่าทีนอบน้อมจริงใจของมึง ไม่สนใจกับการไม่เคารพอย่างยิ่งที่มึงทำต่อปู่ ถ้ามึงไม่รู้จักดีเลวดีร้าย พวกมึงทั้งบ้าน ก็รอออกจากบ้านตระกูลหลี่.......”

“เพี๊ยะ!”

เสียงชัดเจนเสียงหนึ่ง

ไป๋ยี่เฟยอยู่ตอนที่คนทั้งหลายไม่ทันสังเกต สองก้าวเดินไปทางข้างหน้าหลี่ฝาน ยกมือขึ้นก็ตบหนึ่งฝ่ามือ

“แม่มึงเอ่ยกล้าตบกู?” หลี่ฝานจ้องมองไป๋ยี่เฟยอย่างไม่น่าเชื่อ

ไป๋ยี่เฟยตบไปอีกหนึ่งที “ที่ตบก็คือคุณ!”