ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 15

บทที่ 15

หลี่ฝานเห็นสภาวะนี้ก็หยิบมือถือออกมา : “ดี พวกคุณรอฉันก่อน!”

หลิวจื่อหยุนฉับพลันก็ร้อนรน : “ไป๋ยี่เฟย! คุณทำอะไร? ต้องการสร้างเรื่องวุ่นวายใหญ่โตหรอ? รอคนมาแล้ว เสว่เอ๋อจะทำอย่างไร?”

เป็นธรรมดาที่หลิวจื่อหยุนจะตวาดเสียงดัง อารมณ์ไม่ดี แต่ต่อหน้านายท่านหลี่ ยังคงมีความหวาดกลัวเล็กน้อย

ไป๋ยี่เฟยมองหลิวจื่อหยุน พูดปลอบใจว่า : “แม่ อย่ากังวลเลย จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”

หลิวจื่อหยุนมองไป๋ยี่เฟย มุมปากกระตุกเล็กน้อย ไม่พูดอะไรอีก

เวลานี้ไป๋ยี่เฟย เพียงแค่พูดเบาๆ ทว่าทำให้คนรู้สึกเชื่อและศรัทธา เวลาทำให้ในใจของหลิวจื่อหยุนสงสัยขึ้นมา ความไม่แน่นอนก็มากขึ้น

ทางด้านนั้น หลี่ฝานกำลังต่อสาย กำลังฟ้องอยู่ : “คุณปู่ เดิมทีพวกเราก็ไม่ได้อยู่ในสายตาของหลี่เสว่กับสามีไร้ประโยชน์ของเขาเลย ให้เธอไปบริษัท ไม่เพียงแต่ปฏิเสธ ยังทำให้ฉันขายหน้า! ตระกูลหลี่จะเป็นจะตายก็เหมือนกัน!”

คำพูดของหลี่ฝานทำให้หลี่เสว่กับหลิวจื่อหยุนกังวลมากขึ้น กลับกันหลี่เฉียงตง ยังคงมีท่าทางนิ่งเฉยเหมือนเดิม

“หลี่เสว่ คุณปู่ให้คุณรับสาย” หลี่ฝานมองหลี่เสว่ มุมปากยกยิ้มเย้ยหยัน

หลี่เสว่ใจเต้นรัว มองไปทางไป๋ยี่เฟยด้วยจิตใต้สำนึก

ไป๋ยี่เฟยเห็นสถานการณ์ก็เอื้อมมือไปคว้าโทรศัพท์ พูดกับนายท่านหลี่ว่า : “คุณปู่ ฉันคือไป๋ยี่เฟย”

หลี่ฝานไม่คิดว่าไป๋ยี่เฟยจะแย่งโทรศัพท์ไป เมื่อรอสติกลับมาไป๋ยี่เฟยก็พูดอยู่แล้ว : “ไป๋ยี่เฟย！ คุณบ้าไปแล้ว!”

น้ำเสียงของนายท่านหลี่เยือกเย็นเล็กน้อย : “ให้เสว่เอ๋อรับสาย”

“คุณปู่ เสว่เอ๋อป่วยอยู่ ไม่สะดวกรับสาย เวลานี้นอนหลับอยู่บนเตียง”

！！！

นี่ไป๋ยี่เฟยใจกล้ามากไปแล้วหรือเปล่า? คาดไม่ถึงว่าจะกล้าโกหกนายท่านหลี่ หลี่ฝานยังอยู่นะ!

หลี่ฝานตกตะลึงมองไปที่ไป๋ยี่เฟย นี่แม่งกำลังปั้นน้ำเป็นตัว หลี่เสว่ยืนอยู่ที่นี่ ยังบอกว่านอนหลับอยู่บนเตียง!

หลังจากสติกลับมา หลี่ฝานก็ตะโกนทันทีว่า : “คุณปู่ คุณอย่าไปฟังที่เขาพูด หลี่เสว่ก็ยืนอยู่ตรงหน้าฉัน!”

สายด้านนั้นไม่ได้พูดอะไร แต่ไหนแต่ไรก็ได้ฟังแต่คำพูดของหลี่ฝาน

หลิวจื่อหยุนนั่งลงบนโซฟาอย่างท้อใจ สีหน้าท่าทางเหมือนฟ้าจะถล่มลงมา

ผ่านไปนาน นายท่านหลี่จึงพูดว่า : “มีอะไรก็พูดเถอะ!”

ถึงแม้ว่าจะรู้สึกได้ถึงความโกรธของนายท่านหลี่ ไป๋ยี่เฟยก็ยังคงนิ่งอยู่เหมือนเดิม : “อย่าลำเอียงมากเกินไป ทั้งหมดเป็นหลานของท่าน ทำไมต้องปฏิบัติแตกต่างกัน? ความสามารถของเสว่เอ๋อไม่ดีงั้นหรอ? ก็ไม่ใช่!”

“คุณอยากให้ฉันทำอย่างไรล่ะ?” นายท่านหลี่ถามด้วยน้ำเสียงสงบ

ไป๋ยี่เฟยพูดนิ่งๆว่า : “ทำผิดก็ต้องแก้ไข ก็ต้องมีท่าทีต่อการทำผิดด้วย”

พูดจบ ไม่เปิดโอกาสให้นายท่านหลี่พูดต่อ ก็ตัดสายทิ้ง

ไป๋ยี่เฟยพูดชัดเจนมากแล้ว หากว่านายท่านหลี่ไม่เข้า หรือแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ อย่างนั้นเขาก็สามารถทำให้ฝ่ายตรงข้ามรู้ว่า ผลลัพธ์ที่ตามมาของการทำแบบนี้!

วางสายไป ทุกคนในห้องมีสีหน้าตกตะลึง

ทันทีหลังจากนั้นเสียงหัวเราะเยาะเย้ยของหลี่ฝานก็ตามมา : “ไป๋ยี่เฟย คุณมันโง่! คาดไม่ถึงว่าคุณจะกล้าพูดแบบนี้กับคุณปู่? คุณก็รอเถอะ! ครอบครัวนี้ของพวกคุณ ก็จะถูกคุณปู่ไล่ออกจากตระกูลหลี่ทันที!”

ได้ยินคำนี้หลิวจื่อหยุนกลับสติด่าว่าไป๋ยี่เฟยคุณสุดท้ายแล้วยังมีคุณธรรมอยู่ไหม? คุณกินฟรีอยู่ฟรีที่บ้านของพวกเรา สิ่งไหนที่ไม่ยุติธรรมกับคุณ? คุณต้องมาทำร้ายพวกเราแบบนี้?”

หลี่เสว่เห็นเช่นนี้ รีบดึงหลิวจื่อหยุนเพื่อมาปลอบใจ อันที่จริงในใจตนเองก็กังวลไม่หยุด

เวลานี้ หลี่เฉียงตงที่เงียบมาตลอดก็เอ่ยขึ้นว่า : “ฉันรู้สึกว่าพวกเราจะได้จัดเก็บบ้านเล็กน้อย เพื่อที่นายท่านมาเห็นจะได้ไม่ประทับใจกับเรายิ่งไปกว่านี้”

“เก็บอะไรก็เก็บ เก็บของแล้วออกไปให้พ้นเลยก็ได้!” หลิวจื่อหยุนโกรธคอเป็นเอ็น

หลี่เสว่ตกใจเล็กน้อย : “คุณปู่จะมาที่บ้านหรอ?”

นี้จะเป็นไปได้อย่างไร?

ไป๋ยี่เฟยยิ้ม : “นี่ก็บอกไม่ถูก”

พูดจบ หลี่เฉียงตงก็มองไปที่ไป๋ยี่เฟย : “ใช่ เก็บกวาดสักหน่อยน่าจะดีกว่า!”

ไป๋ยี่เฟยก็มองไปที่หลี่เฉียงตง ชั่วพริบตาที่ทั้งสองคนสบตากัน ไป๋ยี่เฟยก็ตกใจเล็กน้อย

ในสายตานั้นดูเหมือนว่ามีความเยือกเย็นสุขุมต่อเรื่องราว ไม่ใส่ใจต่อเรื่องราว ยังใจเย็นไม่หวั่นไหวไม่มีเปลี่ยน

พ่อตาคนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่คนธรรมดาๆแบบนั้น