ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 14

บทที่ 14

หลี่ฝานตกตะลึง ทันทีสีหน้าก็ยิ่งแย่ลงไปอีก

ใช่แล้ว นี่คือบ้านของหลี่เสว่ เขายังไม่มีสมบัติพอจริงๆที่จะไล่ไป๋ยี่เฟยออกไป

หลิวจื่อหยุนกับหลี่เฉียงตงนั่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก กับไป๋ยี่เฟยก็ไม่มีคำโต้แย้งใดๆ

นี่หากเป็นเมื่อก่อน หลิวจื่อหยุนได้ฟังประโยคนี้ คาดว่าก็ต้องเหน็บแนมไป๋ยี่เฟยทุกอย่าง แต่ตอนนี้สถานการณ์ไม่เหมือนเดิม หลี่ฝานเป็นเพียงคนนอก!

ผ่านไปสักครู่ หลิวจื่อหยุนก็เอ่ยอย่างเย็นชาว่า : “ให้เขาเข้ามา วันนี้ฉันต้องการจะเห็น คนที่มายึดอำนาจคุณงามความดีของเสว่เอ๋อครอบครัวฉัน ยังมีหน้าอยู่ไหม?”

หลี่ฝานเดินเข้าไป พูดว่า : “บริษัทมีเรื่องด่วน ฉันต้องการมาหาหลี่เสว่”

“เสว่เอ๋อป่วย พักผ่อนอยู่” หลิวจื่อหยุนตอบกลับ

หลี่เฉียงตงไม่พูดอะไร เพียงแค่มอง

เดิมทีหลี่ฝานก็โกรธอยู่แล้ว ตอนนี้ก็ไม่ต่างกัน : “บริษัทมีเรื่องด่วนจริงๆ หากว่าล่าช้า ฉันเห็นว่าพวกคุณทั้งหมดชี้แจงได้ไม่ดี! หากไม่ไห้หลี่เสว่ออกมา พวกคุณ......”

“พูดจาไร้สาระ บอกว่าเสว่เอ๋อป่วยอยู่ ทำไมหน้าไม่อายขนาดนี้? หลิวจื่อหยุนพูดอย่างโมโห

หลี่ฝานสีหน้าเคร่งขรึม ท่าทางเดือดดาล

นายท่านหลี่ออกคำสั่งมาแล้ว หากว่าเขาไม่สามารถเชิญหลี่เสว่กลับมาได้ ครอบครัวของเขาทั้งหมดต้องถูกไล่ออกจากตระกูลหลี่!

แต่ว่าเขาอยากจะก้มหัวขอโทษหญิงสารเลวนั่นจริงๆอะหรอ?

เขาทำไม่ได้!

ฉับพลัน ดวงตาของหลี่ฝานก็เปล่งประกายขึ้น คิดเรื่องหนึ่งออก

“ไป๋ยี่เฟย เงินตอนก่อนที่ยืมฉันไป ถ้าไม่คืนให้ฉันตอนนี้ ก็ต้องให้หลี่เสว่ออกมา”

หลิวจื่อหยุนกับหลี่เฉียงตงตกตะลึง

พวกเขาลืมเรื่องนี้ไปแล้ว สมัยนั้นก็เพราะว่าเงินอันนี้ หลี่เสว่ยังต้องขายบ้านไป

ถึงแม้ว่าไป๋ยี่เฟยจะยืมเงิน แต่ว่าไป๋ยี่เฟยก็เป็นลูกเขยของพวกเขา ยังไม่ได้หย่ากับหลี่เสว่ นั่นก็ต้องเกี่ยวข้องกับครอบครัวเขาด้วย ให้ไป๋ยี่เฟยคืนเงิน ไม่ก็เท่ากับต้องให้พวกเขาคืนเงินงั้นหรอ?

หลิวจื่อหยุนมองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจและไม่พอใจ ถึงแม้ว่าหลายวันมานี้จะมีการเปลี่ยนแปลง เขายังคงเป็นไป๋ยี่เฟยที่ไร้ประโยชน์คนนั้น!

เวลานี้ หลี่เสว่เปิดประตูออกมา : “บริษัทมีเรื่องด่วนอะไร?”

หลี่ฝานกระตุกมุมปาก

เขาต้องปิติยินดีกับตนเองจริงๆที่วางแผนได้อย่างรอบคอบ ตอนก่อนที่ไป๋ยี่เฟยยืมเงิน 300,000 หยวนไป ตอนนี้กำลังหยิบมันมาเป็นข้ออ้าง

หลี่ฝานมองไปทางไป๋ยี่เฟยกับหลี่เสว่อย่างลำพองใจ : “ที่บริษัทมีเรื่องด่วน คุณจำเป็นต้องรีบกลับไป”

หลี่เสว่ถอนหายใจอย่างจนปัญญา เตรียมจะออกไปกับหลี่ฝาน

ไป๋ยี่เฟยก็เข้ามาขวางหลี่เสว่ทันที พูดเบาๆว่า : “สุขภาพไม่ดีก็ต้องพักผ่อน อย่าออกไปเลย!”

หลี่เสว่ตกใจ ชะงักงันมองหน้าไป๋ยี่เฟย

น้ำเสียงไป๋ยี่เฟยเบามาก อบอุ่นมาก แต่คำพูดมีอำนาจมาก นี่ก็เป็นครั้งแรกที่เห็นไป๋ยี่เฟยมีอำนาจขนาดนี้ ใจเต้นเร็วขึ้นอย่างไม่สามารถควบคุมได้

ความรู้สึกนี้ ทำให้เธอเหมือนผู้หญิงตัวเล็กๆคนหนึ่งที่ถูกผู้ชายเอาใจใส่ ทำให้มีความสุขมาก

หลี่เสว่ตกอยู่ในภวังค์สักครู่ ก็นึกถึงเรื่องเงินขึ้นมา

ไม่มีเงินคืนให้หลี่ฝาน จะทำยังไง?

หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปแล้ว ต้องคืนเงิน ก็ต้องเป็น 600,000 หยวน อย่าพูดถึง 600,000 หยวน แม้แต่ 300,000 หยวน ก็ไม่สามารถจ่ายได้แล้ว

หลี่ฝานมองสองคนนั้น เหมือนกับเกิดอะไรขึ้น พูดจาดูถูกเย้ยหยันว่า : “เสว่เอ๋อ คุณไม่ได้ชอบคนไร้ประโยชน์คนนี้จริงๆแล้วใช่ไหม?ฮ่าฮ่า......”

หลี่เสว่ผลักสายตาออกทันที ไม่กล้าหันไปมองไป๋ยี่เฟย ทว่าไป๋ยี่เฟยจ้องมองไปที่ปากที่ยกยิ้มของหลี่ฝาน

หลิวจื่อหยุนดึงหลี่เสว่มาไว้ข้างๆตนเองทันที : “เสว่เอ๋อของพวกเราจะชอบคนไร้ประโยชน์คนนี้ได้อย่างไร? คุณอย่ามาพูดจาไร้สาระ!”

หลี่เสว่กัดริมฝีปาก ไม่พูดจา

หลี่ฝานทำเสียงเยาะเย้ย : “เธอชอบไม่ชอบ เกี่ยวอะไรกับฉันล่ะ? เสว่เอ๋อ ฉันจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย จะคืนเงินฉัน หรือจะไปบริษัทกับฉัน?”

พูดจบ ทุกคนเงียบไม่พูดจา ไม่สามารถจ่ายได้ หลี่เสว่ก็จำเป็นต้องไปบริษัท

เวลานี้ ไป๋ยี่เฟยก็พูดกับหลี่ฝานว่า : “แน่นอนว่าต้องเลือกคืนเงิน”

ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุก็ต้องตกตะลึง

“ไป๋ยี่เฟย! คุณอย่ามาหน้าไม่อาย คุณวางแผนอะไรไว้ ยังคิดจะมาให้ฉันเรียกว่าพ่องั้นหรอ?”

ไป๋ยี่เฟยพูดเย้ยหยันเบาๆว่า : “เป็นลูกผู้ชายก็ต้องพูดคำไหนคำนั้น ทำไม? คุณไม่ใช่ผู้ชายหรอ?

“ไม่ใช่ผู้ชายแม่มึงสิ!” หลี่ฝานสบถคำหยาบคายออกมาตรงๆ

ไป๋ยี่เฟยท่าทางนิ่งเฉย : “อืม งั้นคุณพูดว่าเป็นลูกผู้ชาย ก็เรียกเถอะ!”

พูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็เงียบแล้วมองไปที่เขา

“ไป๋ยี่เฟย!” หลี่ฝานกัดฟันแน่นมองไปที่ไป๋ยี่เฟย แทบจะกลืนกินคนได้แล้ว

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเบาๆอย่างไม่มีอคติพูดว่า : “ไม่เต็มใจ? อย่าลืมล่ะ คุณมาเพื่อช่วยคน หากว่าคุณทำเรื่องนี้ล้มเหลว นายท่านหลี่จะพูดอย่างไร? ให้คุณไสหัวออกไปจากตระกูลหลี่?”

นายท่านหลี่ให้ความสำคัญต่อเงินทุนครั้งนี้มาก เขาก็รู้ ดังนั้นถึงอย่างไรก็เดาออกว่านายท่านหลี่จะพูดว่าอย่างไร

หลี่ฝานดวงตาเคร่งขรึม จ้องมองไป๋ยี่เฟยอย่างเหลือเชื่อ

หลิวจื่อหยุนกับหลี่เฉียงตงก็ตะลึงเล็กน้อย

หลี่เสว่สีหน้าเคารพนับถือมองไปที่ไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเบาๆว่า : “คิดไตร่ตรองดีแล้วหรือยัง?”

หลี่ฝานเงียบไม่พูดจา

หลิวจื่อหยุนเห็นสถานการณ์ในใจก็โล่งอก นี่หลี่ฝานก็เพิ่งเก็บหนี้ที่ค้างชำระ!

หลี่ฝานมองไป๋ยี่เฟย หน้าอกก็หายใจไม่เป็นจังหวะ ตั้งแต่เด็กจนโตเขาถูกประคบประหงมมาตลอด เคยรับความโกรธอย่างนี้ซะเมื่อไหร่?

“ไป๋ยี่เฟย! คุณอย่ามากเกินไปนะ! ฉันพูดไม่ได้ ฉันไม่เชื่อว่าคุณปู่จะพูดได้ รอให้คุณปู่มา ดูสิหลี่เสว่เธอยังไม่กล้าตามฉันไปอีก!

แต่ว่านายท่านหลี่เป็นคนที่คำพูดมีอำนาจที่สุดในตระกูลหลี่ ไม่มีใครกล้าอกตัญญูต่อท่าน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ครอบครัวหลี่เสว่ไม่ต้องการเจอนายท่านหลี่ เรื่องนี้หากว่านายท่านหลี่รู้ ใครจะยืนอยู่ด้านนั้น ก็ชัดเจนมาก

หลี่เสว่กังวลใจเล็กน้อย นายท่านหลี่มาแล้ว จริงๆพวกเขาไม่ได้นิสัยใจคอดีขนาดนั้น

ไป๋ยี่เฟยยังคงพูดอย่างนุ่มนวลว่า : “อย่ากังวลเลย มีฉันอยู่ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้น”