ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 181
สรุปบท บทที่181: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่
อ่านสรุป บทที่181 จาก ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ โดย เหมยปาเหย
บทที่ บทที่181 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายใช้ชีวิต ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เหมยปาเหย อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่181
ฉินหัวเม้มริมฝีปาก “นี่เป็นหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบของตำรวจที่ฉันควรจะมี”
ในเวลานี้ โจวฉวี่เอ๋อที่รู้ข่าวจากสื่อข่าวก็มาแล้วเหมือนกัน
“ทำไมไม่เจอเสว่เอ๋อแล้ว?”โจวฉวี่เอ๋อซักถาม
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้พูดอะไร แต่หลงหลิงหลิงที่อยู่อีกด้านหนึ่งเริ่มพูดขึ้นมาว่า “ถูกคนจงใจพาตัวไปไม่ได้เกี่ยวอะไรกับประธานค่ะ”
อยู่ๆโจวฉวี่เอ๋อก็นึกออก วันนี้ไป๋ยี่เฟยให้เธอมาอยู่เป็นเพื่อนหลี่เสว่แต่เธอปฏิเสธไป
ถ้าหากตอนนั้นเธอไม่ปฏิเสธ เสว่เอ๋อก็คงไม่ถูกพาตัวไปใช่ไหม?
ชั่วขณะหนึ่ง ในห้องรับแขกก็เงียบขึ้นมา
ผ่านไปนานมากไป๋ยี่เฟยถึงจะเล่าเรื่องที่หลี่เสว่สติปัญญาเสื่อมลงกลายเป็นเด็กห้าหกขวบนี้บอกพวกเขา
พูดจบ ไม่กี่คนก็ต่างพากันตกใจ ไม่น่าล่ะหลี่เสว่ถึงออกไปเองหลังจากนั้นก็ถูกคนนำตัวไปแล้ว
......
จะว่าไปแล้ว หลี่เสว่ก็มากับเย่อ้ายจนมาถึงคฤหาสน์หลังหนึ่ง
เย่อ้ายพูดว่าไปหาไรให้หลี่เสว่กินก่อน หลังจากนั้นค่อยพาเธอไปหาพ่อกับแม่
แต่ทว่า เย่อ้ายไปแล้วไม่กลับมาอีกเลย
หลี่เสว่รออยู่ในห้องมาสามชั่วโมงกว่าแล้วก็ไม่เห็นเย่อ้ายกลับมา
หลี่เสว่อยู่ในคฤหาสน์เพียงคนเดียว เธอรู้สึกหวาดกลัวตื่นตระหนกทำไมไม่มีคนมา?
หวาดกลัวอยู่นานหลี่เสว่ถึงนึกขึ้นได้ เธอสามารถออกไปเองได้ แต่ว่าเมื่อเธอเดินไปเปิดประตูกลับพบว่าประตูเปิดไม่ออก
เธอไม่รู้ว่าบรรยากาศนี้แฝงอะไร รู้เพียงแค่ว่าไม่มีคนมาเธอก็ออกไปไม่ได้ เธอเพียงคนเดียวรู้สึกกลัวมาก
“คุณอา.....ฮื่อๆ....”หลี่เสว่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ตรงประตูแต่กลับไม่มีใครขานรับ
ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมง ก็ได้ยินเสียงดังเข้ามาตรงประตู
ทันใดนั้นหลี่เสว่ก็ตกใจ “พี่สาว พี่กลับมาแล้วหรอ?”
พึ่งจะพูดจบ ประตูก็ถูกเปิดออกสาวน้อยที่ดูร่าเริงคนหนึ่งสวมเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ถูกยัดเข้ามา หลังจากนั้นประตูก็ถูกปิดลงอีกครั้ง
“เฮ้ย! เบาหน่อยสิ!”
หลิวเสี่ยวอิงโถมตัวลงบนตัวหลี่เสว่
หลี่เสว่คิดไม่ถึงว่าจะมีคนโถมตัวเข้ามา ทั้งสองจึงได้ล้มตัวลงอยู่บนพื้น
หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกว่าข้างล่างตัวเองมีคนเลยรีบลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้.....เอ๋? เธอคือคุณนายไป๋? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”
ช่วงที่พูดอยู่ หลิวเสี่ยวอิงก็ดึงหลี่เสว่ให้ลุกขึ้น
ใบหน้าหลี่เสว่ที่ร้องไห้อยู่ มองไปที่หลิวเสี่ยวอิงด้วยความประหลาดใจ“พี่สาว พี่รู้จักฉัน?”
“ห้ะ?” หลิวเสี่ยวอิงมึนงง “พี่สาว?”
หลี่เสว่กะพริบตา ไม่รู้อีโหน่อีเหน่
หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกถึงความผิดปกติ“เธอ จำฉันไม่ได้?”
หลี่เสว่ส่ายหัว
“เอ่อ.....”สำหรับหลิวเสี่ยวอิงไม่รู้จะรับมือกับเด็กยังไงรู้สึกเปลืองแรงนิดหน่อย
แต่ว่า คุณอา?
ที่พูดนี้คือใครกัน?
หลิวเสี่ยวอิงจูงหลี่เสว่เดินมาที่โซฟาห้องรับแขกแล้วพูดขึ้นมาว่า “อย่าห่วงไปเลย คุณอาจะมาหาเธอแน่นอน พวกเราเพียงแค่อยู่ที่นี่.....พักผ่อน...ก็คือเที่ยวนั่นแหละ”
หลี่เสว่ร้องไห้สะอึกสะอื้นแล้วพูดต่อว่า “ฉันต้องการคุณอา”
หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกปวดหัว นี่จะจัดการยังไง?
“งั้นฉันถามนะ คุณอาเธอเป็นใครหรอ?”
“คุณอาก็คือคุณอา ทำไมพวกเธอต้องถามฉันขนาดนี้?”
“หื้ม?”หลิวเสี่ยวอิงสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ “ยังมีใครถามเธออีก?”
หลี่เสว่ตอบกลับว่า “พี่สาวที่สวยคนหนึ่ง”
“เธอพูดว่าเธอมาหาคุณอา แถมยังพูดว่าจะพาฉันไปเที่ยวกินอาหารอร่อยๆและจะพาไปหาพ่อแม่....”
พูดถึงตรงนี้หลิวเสี่ยวอิงก็เข้าใจทันที หลี่เสว่คือถูกคนลักพาตัวมาแบบนี้สินะ?
ไป๋ยี่เฟยไม่รู้ถึงสถานการณ์ของหลี่เสว่หรอ?
ถ้าหากว่ารู้สถานการณ์ของภรรยาตัวเอง ก็ควรจะอยู่ข้างกายดูแลเธอดีๆ ทำไมถึงยังให้คนอื่นลักพาตัวมาได้?
อยู่ๆหลิวเสี่ยวอิงก็รู้สึกโกรธมาก ความอดทนที่มีต่อหลี่เสว่เพิ่มมากขึ้นอีก
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่