ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 180

บทที่ 180

ไป๋หู่ออกไปตามหาหลี่เสว่แล้ว

ไป๋ยี่เฟยนั่งอยูคนเดียวในคฤหาสน์ นึกๆดู ยังอยากจะโทรหาหลี่เฉียงตง บอกเรื่องของหลี่เสว่กับเขา ส่วนเขาจะบอกหลิวจื่อหยุนหรือไม่ นี่ไม่สำคัญแล้ว

หลังจากหลี่เฉียงตงรู้ ก็ไม่ได้บอกหลิวจื่อหยุน เพียงแต่รีบมาที่คฤหาสน์

"เกิดเรื่องได้อย่างไร?" หลี่เฉียงตงถามด้วยใบหน้าหม่นหมอง

ไป๋ยี่เฟยพูดง่ายๆว่า "ฉันให้คนไปตามหาแล้ว พ่อ คุณยังมีคนที่ใช้ได้ไหม? ให้พวกเขาตามหาด้วย จะต้องตามหาเจอแน่นอน"

หลี่เฉียงตงอยากจะพูดตำหนิก็เห็นว่าไป๋ยี่เฟยกระวนกระวายใจขนาดนี้ เลยไม่ได้พูดออกไป "ฉันรู้แล้ว"

ก็รับคำพูดนี้ของหลี่เฉียงตง ไป๋ยี่เฟยทนไม่ไหวอีกต่อไป เลือดพ่นออกมาจากปาก หมดสติอยู่บนโซฟา

"ไป๋ยี่เฟย!"

......

โรงพยาบาล หลังจากหนิววั่งตรวจร่างกายของไป๋ยี่เฟยเสร็จ ก็พบกับหลี่เฉียงตงที่ห้องทำงาน

หลี่เฉียงตงถาม : "หมอหนิว เขาเป็นอะไรไป?"

หนิววั่งถอนหายใจอีกครั้ง "ไป๋ยี่เฟยรักคุณนายไป๋มาก ประธานหลี่รู้เรื่องที่ลูกสาวของตนถูกวางยาพิษใช่ไหม?"

หลี่เฉียงตงพยักหน้า ในเวลานั้นเขาก็อยู่ตรงหน้า

หนิววั่งพูดต่อว่า : "ไป๋ยี่เฟยก็ถูกพิษ เป็นชิดเดียวกันกับหลี่เสว่ สองวันก่อน ไม่รู้ว่าเขาเอายาแก้พิษมาจากไหน มีแค่หนึ่งเม็ด เขาให้คุณนายไป๋อย่างไม่ต้องลังเล"

หลี่เฉียงตงมองไปที่หนิววั่งด้วยความตกใจ ในเวลาเดียวกันก็กำหมัดจนแน่น

หนิววั่งพูดต่อ : "เรื่องนี้ เขาไม่ให้ฉันบอกใคร เขาต้องการต่อสู้ด้วยตัวเอง แต่นึกไม่ถึงว่า ยาแก้พิษเม็ดนั้น ทำให้คุณนายไป๋ไอคิวลดลงเหลือห้าหกขวบ จำใครไม่ได้"

หลี่เฉียงตงเม้มปาก "เสว่เอ๋อ ยังสามารถดีขึ้นได้ไหม?"

"อาจจำเป็นต้องใช้ยา แต่พวกเรา......” หนิววั่งยังพูดไม่จบ แต่ความหมายหลังจากนั้น เข้าใจหมดแล้ว

ห้องทำงานเงียบไปสักพัก หนิววั่งพูดขึ้นว่า : "เมื่อก่อน มีผู้หญิงคนหนึ่งมาสอบสัมภาษณ์ที่โรงพยาบาล บังเอิญพบคุณนายไป๋เป็นลมหมดสติพอดี ทำให้อาการของคุณนายไป๋บรรเทาลง บางที เธออาจมีวิธี"

หลี่เฉียงตงแววตาเป็นประกาย "เธออยู่ที่ไหน?"

"ไป๋ยี่เฟยรู้วิธีติดต่อเธอ ติดต่อเธอได้" หนิววั่งตอบกลับ

ออกจากห้องทำงานแล้ว หลี่เฉียงตงนั่งรอให้ไป๋ยี่เฟยตื่นขึ้นมา

ขณะที่กำลังรอ หลี่เฉียงตงก็คิดไปมากมาย

ตอนแรกที่เขาให้หลี่เสว่แต่งงานกับไป๋ยี่เฟยจริงๆเขาไม่ค่อยชอบลูกเขยคนนี้นัก แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้ เขายอมใจลูกเขยคนนี้จริงๆ เขาดีต่อหลี่เสว่ อย่างที่พวกเขาไม่สามารถจินตนาการได้

ดังนั้น หลังจากหลี่เสว่ถูกคนพาตัวไป หลี่เฉียงตงอยากจะคุยกับเขา ทว่าพูดไม่ออก เพราะเขาเป็นคนที่ร้อนใจมากที่สุด

แค่หวังว่าเสว่เอ๋ออย่าเป็นอะไร ไป๋ยี่เฟยก็อย่าเป็นอะไร ทุกคนปลอดภัยดี

สามชั่วโมงผ่านไป ไป๋ยี่เฟยตื่นขึ้นมา ร่างกายยิ่งอ่อนแอมากขึ้น

"เสว่เอ๋อ......เสว่เอ๋อ......"

ไป๋ยี่เฟยตื่นขึ้นมา ยังคงคิดถึงหลี่เสว่

หลี่เฉียงตงถอนหายใจอย่างจนปัญญา "กำลังหาอยู่ คุณใส่ใจร่างกายของคุณก่อน"

ไป๋ยี่เฟยลุกขึ้น "ไม่ได้ ฉันต้องไปตามหาเสว่เอ๋อ"

หลี่เฉียงตงเห็นไป๋ยี่เฟยเช่นนี้ จึงหยุดเขาทันที "สุขภาพของคุณเป็นอย่างไร คุณไม่ใช่ไม่รู้ ถ้าคุณเองล้มลงไปอีก ต่อไปใครจะดูแลเสว่เอ๋อ?"

ไป๋ยี่เฟยชะงักหลังจากได้ยินคำพูดนั้น พูดอย่างสะอื้นว่า : "ทั้งหมดเป็นฉันที่ไม่ดี ฉันไม่ควรจากเธอไปแม้แต่ก้าวเดียว......”

เห็นฉากนี้ หลี่เฉียงตงก็อดที่จะขอบตาแดงไม่ได้