ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 203

บทที่ 203

ซุนเหว่ยไม่สะทกสะท้าน“คุณหลิ่ว ในเมื่อคุณพูดแบบนี้แล้ว ถ้าอย่างผมก็ขอแจ้งให้คุณทราบอย่างชัดเจนเลยก็แล้วกัน การร่วมงานกันระหว่างพวกเราสิ้นสุดลงนับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ผมยังมีธุระอีก ขอตัวก่อนล่ะครับ”

ซุนเหว่ยจากไปท่ามกลางสายตาประหลาดใจของผู้คน

หลิ่วอู๋ฉงอึ้งตะลึง

ไป๋ยี่เฟยยกคิ้ว“คุณหลิ่ว นี่มันไม่เหมือนกับที่คุณพูดเลยนี่นา！”

ไม่รอให้หลิ่วอู๋ฉงเปิดปาก ไป๋ยี่เฟยพูดต่อ“หลิ่วอู๋ฉง ทั้งหมดมันถูกกำหนดจุดจบไว้แล้ว คุณแอบคิดวางแผนตั้งแต่แรก ควบคุมพวกเรากลุ่มนี้ไว้อยู่ในกำมือ แต่นั่นเป็นเพียงแค่การควบคุมที่คุณคิดไปเอง”

“ผมยอมรับความเป็นมืออาชีพของคุณ แต่นี่ไม่ได้แสดงว่า คนทุกคนจะจะยอมก้มหัวให้กับคุณเพราะความเป็นมืออาชีพของคุณ คุณไม่ใช่คนที่เก่งที่สุดในที่แห่งนี้”

“คนที่ถูกคุณวางแผนจัดการควบคุมพวกนี้ ถ้าวันหนึ่งพวกเขาได้เป็นอิสระ ก็มีแต่จะโกรธแค้นคุณเท่านั้น ลองคิดดูสักหน่อยสิ ว่ามีใครบ้างที่เต็มใจถูกคนอื่นควบคุม?”

“ก่อนที่คุณจะทำเรื่องพวกนี้ ก็ควรจะคิดได้ว่าตัวเองจะต้องเผชิญหน้ากับจุดจบแบบนี้”

“ตอนนี้ คุณควรจะเป็นห่วงบ้างนะว่า ต่อไป คุณจะทำยังไง?”

“นั่นมันหกเดือนเต็มๆเลยนะ！”

พูดถึงตรงนี้ หลิ่วอู๋ฉงในที่สุดก็ดึงสติกลับมา ซุนเหว่ยไม่ให้เงินเขา บริษัททั้งห้าเงินทุนก็ถูกระงับ เขาจะเอาเงินสองพันล้านที่ไหนไปจ่าย?

ไม่มีเงินจ่าย ถ้าว่ากันตามกฎหมายแล้ว เขาก็ต้องถูกกักขังหกเดือน

โฮสต์ถูกหลิ่วอู๋ฉงหลอกซะจนน่าสมเพช สถานการณ์ในตอนนี้ เขาต้องกู้หน้าคืนมาสักหน่อย ดังนั้นจึงพูดขึ้นอย่างจริงจัง“ใช่ ว่ากันตามกฎหมายแล้ว ถ้าเกิดคุณจ่ายของที่ประมูลมาไม่ไหว พวกเราก็จะต้องแจ้งไปทางของตำรวจ”

หลิ่วอู๋ฉงตกจากสวรรค์ดิ่งลงสู่นรกทันที ต่างกันเยอะเกินไป ทำให้เขาไม่รู้จะตอบสนองกลับมายังไง

โฮสต์พูดจบ ก็อึ้งตะลึงไปอยู่นานสองนานถึงจะพูดขึ้นมาหนึ่งประโยค“เอ่อ ผ่อนจ่ายได้ไหม?”

“ถุ้ย！” โฮสต์เริ่มโมโหแล้ว ก่อนหน้านี้ก็ถูกหลิ่วอู๋ฉงหลอก ตอนนี้ยังจะมาพูดกับเขาว่าผ่อนจ่ายอีก“คุณเห็นพวกผมเป็นกองการกุศลหรือไง? การประมูลมันต้องเงินมาของไปตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว แล้วคุณดันไม่มีเงินจ่ายเนี่ยนะ บ้าสิ้นดี！”

“สรุปแล้วคุณมีเงินหรือไม่มีกันแน่? มีเงินก็รีบๆจ่าย ไม่มีเงินก็อย่ามาว่าผมแล้วกันถ้าผมจะเรียกตำรวจ”

หลิ่วอู๋ฉงสีหน้าอัดอั้นกลายเป็นตับหมู“นี่คุณ……”

เขาแทบอยากจะออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด จึงลืมไปสนิทแล้วว่าตนเองไม่มีเงินจ่าย ก้าวขาจะเดิน

โฮสต์เห็นแบบนี้จึงรีบเข้าไปข้างหน้า ยื่นมือออกมารั้งหลิ่วอู๋ฉงเอาไว้“คุณหลิ่ว คุณคิดจะหนีไป?”

“แสดงว่าคุณไม่มีเงินแล้ว?”พูดจบโฮสต์ก็หยิบมือถือขึ้นมา เตรียมจะแจ้งความกับตำรวจ

“รอเดี๋ยว”ไป๋ยี่เฟยพูดห้ามไว้

โฮสต์เห็นแบบนี้ก็รีบพูดยิ้มๆอย่างประจบประแจงทันที“ท่านประธานไป๋ ท่านจะพูดสั่งอะไรเหรอครับ?”

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้สนใจโฮสต์ แต่ว่ามองหลิ่วอู๋ฉง“หลิ่วอู๋ฉง ผมจะปล่อยให้คุณไป คุณว่าไง?”

“คุณคิดจะทำอะไร?”หลิ่วอู๋ฉงมองไป๋ยี่เฟยอยางระมัดระวังตัว บอกเขาไปตรงๆ ไป๋ยี่เฟยไม่มีทางปล่อยเขาไปง่ายๆแบบนี้แน่นอน

ไป๋ยี่เฟยพูดขึ้นอย่างนิ่งๆ“ผมไม่ได้คิดจะทำอะไร? ผมแค่อยากจะให้โอกาสคุณสักครั้งก็เท่านั้น คุณจะเอาไม่เอา?”

เอาไม่เอา?

หลิ่วอู๋ฉงมองต่ำลง

เอาอยู่แล้ว！

ถ้าไป๋ยี่เฟยไม่ให้โอกาสนี้กับเขา เขาก็จะถูกตำรวจพาตัวไปทันที จากนั้นก็ถูกกักขังหกเดือน เขาก็จะไม่เหลืออะไรอีก！

ไม่ว่าไป๋ยี่เฟยมีเป้าหมายอะไร เขาก็ต้องคว้าโอกาสนี้ไวให้ได้ ขอเขาหนีออกไปได้ หลังจากนั้นก็จะค่อยๆจัดการเก็บไป๋ยี่เฟยอย่างช้าๆ