ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 204

บทที่ 204

ไป๋ยี่เฟยยิ้มอ่อนๆหนึ่งที“แต่ว่า ผมไม่ด่าโทษพวกเขา คุณ กลับทำให้ผมผิดหวัง”

วั่นซินใจเต้นขึ้นมาอีกครั้ง“ท่านประธานไป๋ ผม……”

ไป๋ยี่เฟยพูดตัดบทพูดของเขา“คุณกับพวกเขาเจอกับสถานการณ์เดียวกัน แต่สถานการณ์ที่คุณกับพวกเขาอยู่มันไม่เหมือนกัน รู้ไหมทำไม? พวกของเซียวเถิงกับผมไม่ได้เกี่ยวข้องกัน แต่คุณมันไม่เหมือนกัน ถ้าไม่ใช่เพราะว่าโหวจวี๋ ก็คงจะไม่มีวั่นซิงกรุ๊ปตั้งนานแล้ว”

“ดังนั้น พวกเขาทำตัวยังไงกับผม ภายใต้สถานการณ์แบบนั้น มันก็สมเหตุสมผลแล้ว”

“คุณรู้ไหม? ว่ามีคนคนหนึ่ง เหมือนกับคุณมาก เขาได้รับความเมตตาเอื้ออาทรจากผม และถูกหลิ่วอู๋ฉงวางยาเหมือนกัน แถมยาของเขาก็รุนแรงกว่าพวกคุณด้วย”

“รู้ไหมว่าเขาเลือกที่จะทำอะไร?”

“เขาดื่มยาพิษเข้าไป แต่กลับพูดกับหลิ่วอู๋ฉงว่า เขายอมตาย ดีกว่าทำเรื่องที่ไม่ดีกับผม แล้วก็จะไม่มีทางทรยศหักหลังผมตลอดไป！”

วั่นซินได้ยินแบบนี้ ร่างกายก็หยุดสั่นอย่างอยู่ไม่ติด

ไป๋ยี่เฟยพูดต่อ“ดังนั้น ผมก็กำลังคิด ว่าเป็นคนเหมือนๆกัน แต่ไม่เหมือนกันอย่างที่คิดไว้ ไม่ใช่ทุกคนจะเป็นแบบที่คุณคิด แล้วก็ไม่ใช่ทุกคน ที่จะจดจำบุญคุณเหล่านั้น”

วั่นซินพูดสั่นๆ“ท่านประธานไป๋ ผมรู้ว่าผมผิดไปแล้ว ผม……”

“พ่อ！”

วั่นต้าเป่าเห็นพ่อของตัวเองถูกไป๋ยี่เฟย‘รังแก’ จึงลุกออกมา

“ไป๋ยี่เฟย！คนที่ทำให้คุณขุ่นเคืองใจเมื่อตะกี้ก็คือผมเอง ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับพ่อของผม！มีอะไรคุณก็มาลงที่ผม！มาเอาเรื่องกับพ่อของผมมันจะได้อะไร?”วั่นต้าเป่านึกถึงคำพูดที่ไป๋ยี่เฟยพูดกับเขาก่อนที่จะมางานประมูล จึงคิดว่าเนื่องจากเขาไปทำให้ไป๋ยี่เฟยขุ่นเคืองใจ จึงพาลไปลงที่พ่อของตัวเอง

ไป๋ยี่เฟยหันไปมองวั่นต้าเป่าหนึ่งที ยิ้มอย่างดูแคลน กะอิแค่ทายาทเศรษฐีที่เลี้ยงจนเสียคนแค่คนเดียว เขาแทบไม่เห็นอยู่ในสายตาด้วยซ้ำ

“วั่นซิน ผมพูดชัดจนแล้ว ถ้าคุณอยากให้มันเหมาะสมสักหน่อยล่ะก็ ตัวเองก็ประกาศล้มละลายวั่นซิงกรุ๊ปซะ ไม่อย่างนั้น ถ้ารอให้โหวจวี๋ลงมือเองล่ะก็ ก็คงจะไม่ใช่แค่ล้มละลายง่ายๆธรรมดาๆแน่นอน”

วั่นซินสั่น สีหน้าขาวซีด

วั่นต้าเป่าพูดตะคอก“ไป๋ยี่เฟย คุณกำลังข่มขู่ใครอยู่? กล้าดียังไงให้พวกเราประกาศล้มละลายด้วยตัวเอง? ผมแค่บอกว่าคุณน่าสมเพชเวทนาไปแค่คำเดียว คุณก็ถือโทษโกรธแค้นพวกเราวั่นซิงกรุ๊ปขนาดนี้เลยเหรอ ถึงกับให้พวกเราล้มละลาย คิดไม่ถึงว่าประธานของโหวจวี๋จะใจแคบใจดำถือโทษโกรธแค้นคนขนาดนี้！”

“พวกเราวั่นซิงกรุ๊ปไม่ได้น่ากลั่นแกล้งขนาดนั้น！”

“หยุดพูดได้แล้ว！”วั่นซินตะคอกมาหนึ่งประโยค“หุบปากเดี๋ยวนี้！”

วั่นต้าเป่าไม่ยอม“พ่อ ผมต่อว่าเขาไปแค่ไม่กี่ประโยค เขาก็จะให้พวกเราล้มละลายแล้ว กล้าดียังไง? ถึงโหวจวี๋จะยิ่งใหญ่มากกว่านี้ ก็ไม่ควรจะรังแกคนขนาดนี้นะ！”

วั่นซินรู้สาเหตุดี แต่คนอยู่ด้วยมากมายขนาดนี้ จะให้เขาพูดยังไง?

ไป๋ยี่เฟยกลับไม่สนใจเรื่องพวกนี้ เพราะว่าเรารู้ดี ว่าถ้าวันนี้เขาไม่อธิบายให้ชัดเจนล่ะก็ ไม่เพียงแค่วั่นต้าเป่า แต่คนอื่นๆก็จะรู้สึกว่าโหวจวี๋รังแกคนเช่นเดียวกัน

“ได้ ถ้าอย่างนั้นผมจะบอกคุณให้นะ ที่ผมให้พวกคุณล้มละลาย ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับคุณเลยแม้แต่นิดเดียว！”

“เพราะว่าวั่นซิงกรุ๊ป เป็นหม่าป่าใจอำมหิตเนรคุณคนน่ะสิ！”

ผู้คนเริ่มสงสัยไม่เข้าใจ

วั่นต้าเป่ายิ่งไม่เข้าใจขึ้นไปอีก แต่ก็ไม่อยากถูกคนเรียกว่าหมาป่าใจอำมหิตเหมือนกัน“คุณพูดไร้สาระอะไร?”