ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 222

บทที่222

ไป๋ยี่เฟยในตอนนี้เพิ่งคุยกับไอ้หัวล้านหลิวเสร็จ และเตรียมจะส่งหลิวเสียไปหาไอ้หัวล้านหลิวที่ ผับเทียนถัง

แต่หลิวเสี่ยงอิงก็ดันโทรมาก่อน

“มีธุระอะไรตั้งแต่เช้าครับ?”

หลี่เสวยชะงักไป จากนั้นก็พูดไปอย่างระมัดระวังว่า “คุณอารึเปล่าคะ?”

“เสว่เอ๋อเหรอ?”

หลี่เสว่ตอบ อืม จากนั้นก็พูดไปตามที่หลิวเสี่ยวอิงบอกมา “พี่สาวให้หนูมาบอกว่า มีคนกำลังมาวุ่นวายกับหนูอยู่ค่ะ”

พอได้ยินอย่างนั้น แววตาของไป๋ยี่เฟยก็เปลี่ยนไปอย่างน่ากลัว จนหลิวเสียที่นั่งอยู่ข้างๆ ต้องหลับไปชิดประตูเลย

“อาจะกลับไปเดี๋ยวนี้เลยครับ?”

ไป๋ยี่เฟยรู้ดีว่าการจะถามหลี่เสว่ว่าใครที่กำลังมาวุ่นวายกับเธออยู่ มันก็คงเป็นไปไม่ได้ ดังนั้นให้เขากลับไปดูเองน่าจะง่ายกว่า ส่วนหลิวเสี่ยวอิงนั้น การที่เธอให้หลี่เสว่มาโทรหาเขาแบบนี้ แสดงว่าเธอต้องกำลังรับมือกับคนๆ นั้นอยู่แน่

ไป๋ยี่เฟยขับรถออกไป และหันไปพูดกับ หลิวเสียว่า “ผมขอกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวค่อยไปส่งคุณทีหลัง”

เดิมทีหลิวเสียก็ไม่อยากจะเจอหน้าพี่ชายอยู่แล้ว เธอจึงรีบพยักหน้าไปอย่างรวดเร็ว “ได้ค่ะ ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”

ณ วิลล่าหลันโปกั่ง หลี่เสว่ที่เพิ่งวางสายก็ไปกลับออกมาอีกครั้ง เธอหันไปบอกกับหลิวเสี่ยวอิงว่า “เดี๋ยวคุณอาก็จะกลับมาถึงแล้วค่ะ”

หลิวเสี่ยวอิงรับมือถือมา แล้วพยักหน้า จากนั้นก็หันไปพูดกับหลิ่วจาวเฟิงว่า “อีกเดี๋ยวไป๋ยี่เฟยก็จะกลับมาถึงแล้ว ฉันขอเตือนให้คุณรีบกลับไปจะดีกว่านะคะ”

หลิ่วจาวเฟิงเข้าใจว่าไป๋ยี่เฟยยังถูกต้าส้งจัดตัวอยู่ เขาจึงไม่เชื่อคำพูดที่หลิวเสี่ยวอิงพูดมา เขาคิดว่าเธอตั้งใจจะขู่เขาเท่านั้น เขาจึงหัวเราะออกมา “ไป๋ยี่เฟยกำลังกลับอย่างนั้นเหรอครับ? คุณมั่นใจเหรอ?”

แล้วหลิ่วจาวเฟิงก็หันไปมองที่หลี่เสว่ “เสว่เอ๋อ นี่คุณโทรหาไป๋ยี่เฟยแล้วจริงๆ เหรอครับ? เขาเป็นคนบอกคุณเหรอครับว่าเขากำลังมา?”

หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลในตัวของหลิ่วจาวเฟิง ทำไมเขาต้องถามอะไรพวกนี้ด้วย?

หลี่เสว่ตอบไปอย่างน่าเอ็นดูว่า “ใช่ค่ะ คุณอาเขาบอกว่าเขากำลังกลับมาค่ะ”

พอหลิ่วจาวเฟิงได้ยินอย่างนั้น เขาก็ต้องขมวดคิ้ว เป็นไปไม่ได้ ไป๋ยี่เฟยน่าจะกำลังถูกต้าส้งจับตัวไว้อยู่ เขาไม่มีทางมาที่นี่ได้อย่างแน่นอน หรือว่าต้าส้งจะยอมให้ไป๋ยี่เฟยรับสาย เพราะไป๋ยี่เฟยอยากให้หลี่เสว่สบายใจ เลยบอกไปว่าเขากำลังมา

อืม อันนี้ก็พอเป็นไปได้ ถึงจะไม่อยากจะยอมรับมันมากก็ตาม แต่ไป๋ยี่เฟยก็ค่อนข้างเอาใจใส่หลี่เสว่มากเหมือนกันและการที่เขาจะไม่ยอมบอกสถานการณ์ที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่ตอนนี้ให้หลี่เสว่รู้ มันก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกอะไร

หลิ่วจาวเฟิงได้สรุปทุกอย่างด้วยตัวเอง จากนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ “โอเค ถ้าอย่างนั้นผมจะอยู่รอเป็นเพื่อนพวกคุณแล้วกันครับ เรามาดูกันว่าเขาจะกลับมาถึงตอนไหน”

หลิวเสี่ยวอิงจ้องเขม็งไปที่หลิ่วจาวเฟิง “ทำไมคุณถึงได้หน้าด้านอย่างนี้คะ? สามีของเขาจะกลับมาอยู่แล้ว ยังจะเสนอหน้าอยู่ตรงนี้อีก กลัวว่าเขาจะไม่รู้เหรอคะว่าคุณจะมาแย่งภรรยาของคนอื่น?”

“นี่คุณ!” หลิ่วจาวเฟิงกัดฟันแน่น “คุณหลิว คุณนี่พูดจาดูจะถูกสั่งสอนมาเป็นอย่างดีเลยนะครับ”

หลิวเสี่ยวอิงไม่อยากสนใจสิ่งที่เขาพูดนัก “ฉันก็ถูกสั่งสอนมาอย่างดีตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ คุณไม่ต้องอิจฉาหรอกนะคะเพราะฉันคิดว่าคนที่หน้าด้านอย่างคุณคงไม่เคยถูกใครอบรมสั่งสอนมาสินะคะ”

ตอนนี้พวกคนที่มากับหลิ่วจาวเฟิงต่างก็ดูหงอยๆ ไป พวกเขาเป็นคนที่หลิ่วจาวเฟิงหามา เพื่อช่วยกันเกลี้ยกล่อมให้ยอมรับรักจากเขา