ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 227

 บทที่ 227

ถ้าวันนี้เขาไม่ได้เจอกับชายใส่ชุดสีดำ เขาก็จะไม่ปรากฏความสามารถที่แท้จริงของเขา แน่นอน แม้ว่าปรากฏแล้วก็ชั่งแม่ง พวกเขาก็ไม่รู้ฝีมือการต่อสู้ของเขามาจากที่ไหน แถมยังจะหวาดกลัวเขามากกว่าอีก

หลิ่วจาวเฟิงกลืนน้ำลายอย่างลำบากพูดอย่างเอาอกเอาใจ “อืม ตำรวจฉินครับ ทั้งหมดเป็นความเข้าใจผิด…”

“ใช่ๆ เป็นความเข้าใจผิดๆ”เซียวหรงเทาเห็นสถานการณ์ไม่ดี ก็พยักหน้าตามด้วย

ฉินหัวฮึและยิ้ม “ความเข้าใจผิด?”

หลิ่วจาวเฟิงกับเซียวหรงเทาพยักหน้าอย่างรุนแรง

ฉินหัวเพิ่มแรงที่เขาเหยียบบนร่างในชายเสื้อสีดำ ชายเสื้อสีดำฮัม และเขาถึงกล่าวว่า “ถ้าเป็นเข้าใจผิด งั้นบาดแผลที่บนร่างฉันจะเอาอย่างไร?”

“พวกเรา พวกเรา…พวกเราจะชดเชยให้คุณตำรวจฉิน”หลิ่วจาวเฟิงตอบอย่างลังเล

ฉินหัวคิดว่าวิธีก็ดี “ได้ พอดีว่าพวกเราตำรวจจน”

หลิ่วจาวเฟิงกับเซียวหรงเทานิ่งอึ้ง ตำรวจได้เงินเดือนจากรัฐบาลไม่ใช่เหรอ? ยังจน?

ในความเป็นจริง ตำรวจยากจนจริงๆ โดยเฉพาะตำรวจอาญา เพราะว่าพวกเขาต้องไปจับคน พวกไปหาหลักฐานกับข้อมูล เวลากับเงินที่ใช้เยอะมาก ดังนั้นก็ไม่ค่อยมีเงินเท่าไหร่

“งั้นคุณตำรวจฉินคิดว่าเท่าไหร่ดี?”หลิ่วจาวเฟิงถามอย่างระมัดระวัง

ฉินหัวคิดและพูดว่า “พวกคุณก็มาจากตระกูลใหญ่ ฉันก็ไม่ทำให้พวกคุณลำบากใจ ให้สักประมาณหนึ่งล้านก็พอ!”

“อืม……”เซียวหรงเทานิ่งอึ้ง หนึ่งล้าน?

หลิ่วจาวเฟิงก็นิ่งอึ้งเหมือนกัน สำหรับเขาหนึ่งล้านก็ไม่เยอะนะ แต่หลังของฉินหัวเเค่ชนกำแพงนิดหน่อย อย่างมากก็ใช้ยากอเอี้ยะหรือน้ำมันดอกคำฝอยเล็กน้อยก็เสร็จแล้ว ต้องการหนึ่งล้านตรงไหน?

นี่คือหลอกลวงพวกเขาอย่างชัดเจนนะเนี่ย!

ฉินหัวเห็นสีหน้าของพวกเขาแบบนี้ ถามว่า “ไม่เต็มใจเหรอ?”

เมื่อเขาพูด ก็เพิ่มแรงอีก ชายเสื้อสีดำที่อยู่บนพื้นก็ฮัมอีกครั้ง

หลิ่วจาวเฟิงกับเซียวหรงเทากลืนน้ำลาย นี่คือภัยคุกคามที่ชัดเจน!

แต่พวกเขาก็ไม่อยากถูกฉินหัวเหยียบอยู่บนพื้น ลุกขึ้นไม่ได้

“เต็มใจๆ เต็มใจมาก” หลิ่วจาวเฟิงพูดอย่างไม่มีความกล้าหาญมาก

เซียวหรงเทาก็ยิ้มและพยักหน้า

ฉินหัวเก็บขาและยืน “โอนเงินเถอะ ง่ายและเร็วกว่า”

พูดเสร็จ ฉินหัวก็หยิบมือถือออกมา

หลิ่วจาวเฟิงนิ่งอึ้ง รีบขนาดนี้เลยเหรอ?

ฉินหัวเดินมา หันหลังให้ชายเสื้อสีดำ และเอาหมายเลขบัญชีให้หลิ่วจาวเฟิง

หลิ่วจาวเฟิงเห็นแบบนี้สายตากะพริบเล็กน้อย หยิบโทรศัพท์อย่างช้า เล็กกดอยู่บนโทรศัพท์ แต่ในความเป็นจริง สายตาสังเกตข้างหลังของฉินหัวอยู่

ในหลังของฉินหัว ในเมื่อที่ฉินหัวเดินไป ชายเสื้อสีดำก็ลุกขึ้น และในมือของเขาก็มีมีด1เล่ม

และตรงกับหลังของฉินหัว

เซียวหรงเทาก็เห็นแล้ว แค่เขาทำตัวไม่รู้อะไรเลย แต่ความตื่นเต้นและความหวังที่ในสายตาซ่อนไม่ได้

แค่แป๊บเดียว มีดของชายเสื้อสีดำก็อยู่บนหัวของฉินหัว เอาแค่มันลองไป ฉินหัวก็ไม่มีแรงที่จะต่อต้าน

แต่ในขนาดนี้ หลังของฉินหัวเหมือนมีตาอยู่ จู่ๆก็เตะหลิ่วจาวเฟิงอย่างรุนแรง และหันไปจับข้อมือของชายเสื้อสีดำ มีดเล่นนั้นถูกหยุดห่างกับหน้าอกฉินหัวแค่3 เซนติเมตร

“ตุ้ม!”

คือเสียงหลิ่วจาวเฟิงตกพื้น

จากนั้น ฉินหัวก็บีบตัวอย่างรุนแรงและก็ได้ยินเสียงกรีดร้องของชายเสื้อสีดำ

“อ้า!”