ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 226

บทที่ 226

ถ้าจะไปยังถนนฝั่งตรงข้าม ซอยนี้เป็นทางเดินที่ผ่านแน่นอน และเนื่องจากเป็นตอนกลางคืน มีเพียงไฟบนถนนไม่กี่ดวงส่องแสงสว่างเอง จึงทำให้ค่อนข้างมืดมน

ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกันอยู่ แต่จู๋ก็เห็นว่ามีร่างคนๆนึงนั่งยองอยู่ตรงนั้น จึงหยุดฝีเท้าลงทันที

หลิ่วจาวเฟิงดูอย่างละเอียด"คุณตำรวจฉิน?"

ฉินหัวหันหน้ามา โยนหัวบุหรี่ในปากลงในพื้น และใช้เท้าหยาบจนดับ"บังเอิญขนาดนี้เชียว?"

เซียวหรงเทากำลังโมโหอยู่ในใจที่ฉินหัวได้ยืนอยู่พรรคเดียวกันกับไป๋ยี่เฟย เมื่อเห็นว่าฉินหัวใส่ชุดธรรมดาอยู่ที่นี่คนเดียว ก็เลยมีความคิดบางอย่างเกิดขึ้น

"ดึกขนาดนี้แล้ว ทำไมคุณตำรวจฉินยังสูบบุหรี่อยู่ในซอยนี้ล่ะ?"เซียวหรงเทาถามอย่างกับไม่จงใจ

แต่ฉินหัวกลับพูดว่า"ฉันเลิกงานแล้ว ตอนนี้ไม่ใช่ตำรวจฉิน"

"อื้ม?"เซียวหรงเทาและหลิ่วจาวเฟิงล้วนอึ้งไปสักครู่นึง

เซียวหรงเทาฟื้นสติกลับมา และแอบดีใจขึ้นมา"หมายความว่าไม่ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้น ล้วนไม่เกี่ยวข้องกับตำแหน่งการเป็นตำรวจใช่ไหม?"

หลิ่วจาวเฟิงมองไปที่เซียวหรงเทา ดูเหมือนจะรู้แล้วว่าเขาจะทำอะไร ลังเลไปวินาที ก็ไม่ได้พูดอะไร

ฉินหัวมองไปดูสองคน และปรากฏรอยยิ้มที่มีความหมายลึกซึ้งออกมา"คุณพูดถูกต้อง ตอนนี้ฉันเป็นแค่คนปกติ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนไม่เกี่ยวข้องกับตำแหน่งที่เป็นตำรวจของฉัน"

เนื่องจากแสงไฟมืดมาก เซียวหรงเทาจึงไม่ได้สังเกตถึงรอยยิ้มที่ลึกซึ้งของฉินหัว กลับได้ไอออกมาสองเสียง"ถ้าพูดแบบนี้แล้ว ฉันต่อยคุณสักรอบหนึ่ง มันไม่ถือว่าเป็นการทำร้ายตำรวจใช่ไหม?"

"ใช่"ฉินหัวตอบ

"ฮ่าๆ......งั้นก็อย่าโทษฉันแล้ว!"

พอพูดเสร็จ เซียวหรงเทาก็เดินขึ้นมา ใช้หมัดต่อยใส่ท้องของฉินหัว

หมัดนี้ไม่ค่อยแรงสักเท่าไหร่ เพราะยังมีความลองดูเล็กน้อย ถ้าเกิดฉินหัวมาพูดว่าตัวเองทำร้ายตำรวจ เขายังใช้ข้ออ้างได้ว่าแค่โดนเบาๆ ไม่ได้รับบาดเจ็บ

ฉินหัวโดนหมัดของเขา แต่ไม่เป็นอะไรมาก แค่มองไปทางเซียวหรงเทา ปรากฏรอยยิ้มขึ้นมา"โย่ จะมาต่อยกันใช่ไหม?"

เซียวหรงเทาเห็นว่าฉินหัวไม่ได้พูดถึงเรื่องทำร้ายคนอื่น เลยกล้าหาญขึ้นมาหน่อย"ใช่ไง ก็ฉันไม่พอใจแกไง ต่อยแกมันเป็นไรมากเหรอ?ถ้าแกมีความสามารถแกก็ต่อยกลับสิ!"

"คำพูดนี้แกเป็นคนพูดนะ"ฉินหัวเอ่ยเสียงเย็นชาออกมา

เสียง"ปัง"ดังขึ้น เซียวหรงเทาถูกฉินหัวกระแทกไปกับพื้น

ต่อมา ฉินหัวก็นั่งอยู่บนท้องของเซียวหรงเทา ตบหน้าเขาทั้งสองฝั่ง"ปังปัง......"

เซียวหรงเทาถูกตบหน้าอีกครั้ง ใบหน้าที่เดิมยังไม่หายนั้นก็บวมขึ้นมาอีกครั้ง

"พี่ครับ พี่ครับ ผมผิดแล้วครับ......"

เซียวหรงเทาเจ็บปวดจนทนไม่ไหว ความเจ็บแสบที่ยังไม่หาย กับความเจ็บแสบในครั้งนี้ผสมกัน ทำให้เขาเจ็บจนเกือบจะร้องไห้ออกมา

ฉินหัวไม่ได้หยุดการตบ ตบไปด้วย พร้อมพูดว่า"คนอย่างแกนี่หรอ ยังคิดจะมาต่อสู้กับฉัน?ฉันเป็นคนที่หาเรื่องได้ง่ายๆหรือ?"

หลิ่วจาวเฟิงที่อยู่ข้างๆรู้สึกตัวขึ้นมาทันที การที่ฉินหัวอยู่ที่นี่ไม่ใช่เป็นแค่สูบบุหรี่ คือจงใจที่จะรอพวกเขาอยู่ที่นี่ เพื่อที่จะสั่งสอนพวกเขา

ส่วนไอ้คนโง่อย่างเซียวหรงเทา ยังชึ้นไปเองให้คนเขามาตบ เมื่อรู้สึกถึงสิ่งนี้ หลิ่วจาวเฟิงจึงวิ่งหนีทันที ฉินหัวตบเซียวหรงเทาเสร็จ คนต่อไปต้องเป็นตัวเองแน่นอน

ฉันหัวสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของหลิ่วจาวเฟิง เลยก้าวขึ้นไปหลายก้าว แล้วกระโดดขึ้นไป เตะใส่หลังของหลิ่วจาวเฟิงอย่างรุนแรง

หลิ่วจาวเฟิงคงตัวไม่ได้ จึงล้มลงไปกับพื้นทันที

ฉินหัวเดินไป พลิกร่างกายและหลิ่วจาวเฟิงมา และตบใส่หน้าเขาต่อ

"ปังปัง......"

"เจ็บ!ตำรวจฉิน การกระทำของแกถือว่าเป็นการต่อสู้......"หลิ่วจาวเฟิงถูกตบจนหน้าเจ็บแสบมาก

ฉินหัวถุยออกมา"สมองมีปัญหาหรือเปล่า?ฉันได้ต่อสู้ที่ไหน?แกมาต่อยฉันแล้วหรือ?เพียงแค่ฉันต่อยแกเท่านั้นเอง!"

หลิ่วจาวเฟิงเกือบจะโกรธจนพ่นเลือดออกมา ไม่เคยเห็นตำรวจที่หน้าด้านขนาดนี้ เอ๊ะ ตำรวจ!

"ตำรวจฉิน แกเป็นตำรวจ แกรู้กฎหมาย แต่ยังจงใจทำผิดกฎหมายอีก!แก......"