ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 242

บทที่ 242

ไป๋ยี่เฟยยิ้มเจื่อน เขาเองก็จนปัญญาเช่นกัน

โชคดี หลี่เสว่ไม่เป็นไร เพียงแต่หลี่เฉียงตง......

ผ่านไปสักพัก นายท่านหลี่ก็มาด้วย

ตอนหลิวจื่อหยุนได้รับโทรศัพท์ ก็เดินมาอย่างเร่งรีบ ไม่ได้สนใจนายท่านหลี่ อีกอย่างเธอเองก็ไม่พูดกับนายท่านหลี่เช่นกัน

นายท่านหลี่เป็นคนได้ยินโทรศัพท์จากเธอเอง ดังนั้นหลังจากหลิวจื่อหยุนไปแล้ว ตัวเขาจึงโทรหาหลี่ต้าไห่ ให้เขาพาตัวเองมาส่งโรงพยาบาล

เวลานั้นหลี่ต้าไห่ยังแปลกใจ ทำไมนายท่านหลี่ถึงมาอยู่วิลล่าหลันโปกั่งได้?

แต่นายท่านหลี่ไม่ได้พูดอะไรมากนัก และหลี่ต้าไห่ก็ไม่กล้าถามมากเช่นกัน ได้แต่เพียงก้มหน้าพาคนมาส่งที่โรงพยาบาล

สองชั่วโมงให้หลัง แสงไฟในห้องผ่าตัดมืดลง จากนั้นแพทย์ก็ออกมา

“หมอคะ เป็นยังไงบ้าง?”

“หมอ......”

หลังเห็นหมอต่างก็กรูกันเข้ามา

สีหน้าหมอค่อนข้างเรียบเฉย “ตามตัวเต็มไปด้วยบาดแผลช้ำภายนอก ที่สาหัสที่สุดคือส่วนศีรษะ สมองอาจมีการกระทบกระเทือน ส่วนที่เหลือก็ไม่มีอะไรแล้ว”

หลังฟังแพทย์พูดจบ ทุกคนก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก แพทย์พูดอีกว่า “อาการกระทบกระเทือนทางสมองต้องคอยสังเกตอาการ พวกเราจะย้ายคนไข้ไปที่ห้องผู้ป่วย พวกคุณอย่าเพิ่งไปรบกวนคนไข้ รอคนไข้ฟื้นก่อนค่อยว่ากัน”

จากนั้นทุกคนก็ตามพยาบาลไปที่ห้องผู้ป่วย แต่อยู่นอกห้อง ไม่ได้เข้าไป

หลี่ต้าไห่ไม่มีแก่ใจจะรั้งอยู่ที่นี่ จึงบอกว่าที่บริษัทมีธุระ แล้วจากไป

หลิวจื่อหยุนถลึงตามองไป๋ยี่เฟย “แกนี่นะ แกไม่เพียงทำให้เสว่เอ๋อเดือดร้อน ยังทำให้พ่อตาตัวเองเดือดร้อนด้วย คนต่อไปก็คือฉันใช่ไหม?”

“แม่......” ไป๋ยี่เฟยร้องเรียกอย่างจนปัญญา

หลิวเสี่ยวอิงกับโจวฉวี่เอ๋อสบตากันอย่างเงียบๆ ว่ากันถึงที่สุดแล้ว พวกเธอนับว่าเป็นคนนอก จึงสอดปากเข้าไปยุ่งไม่ได้โดยสิ้นเชิง

กลับเป็นนายท่านหลี่กล่าวว่า "จื่อหยุนเอ๋ย เรื่องนี้จะตำหนิเขาไม่ได้ เพราะอย่างไรก็ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น"

หลิวจื่อหยุนยังนับว่าเคารพนายท่านหลี่อยู่ จึงทำได้แค่ถลึงตามองไป๋ยี่เฟย เรื่องนี้ถึงยุติลงได้

หลี่เสว่เพราะร้องไห้อย่างหนัก ประกอบกับได้รับความตกใจ เวลานี้จึงหลับอยู่ในห้องผู้ป่วยอีกห้องหนึ่ง

ไป๋ยี่เฟยพูดกับหลิวจื่อหยุนว่า "แม่ครับ แม่กลับไปก่อนดีไหม ผมจะเฝ้าอยู่ที่นี่เอง"

"ฉันไม่กลับ แกอยากกลับก็กลับไปเอง! " หลิวจื่อหยุนกล่าวอย่างฟึดฟัด

ไป๋ยี่เฟยจนปัญญา จึงมองไปที่หลิวเสี่ยวอิง “ตามผมมาหน่อย”

หลิวเสี่ยวอิงพยักหน้า จากนั้นก็ตามไป๋ยี่เฟยไป

......

“เล่าเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบให้ฟังหน่อย” ไป๋ยี่เฟยมองหลิวเสี่ยวอิงด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก