ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 261

บทที่ 261

พอชายคนนั้นได้ยินว่าจะแจ้งตำรวจ ก็ตกใจจนตัวสั่น “พี่ชาย……โปรดเมตตาด้วย โปรดเมตตาด้วย……คุณ……คุณ……ไม่อย่างนั้น……ก็ตัดมือผมไปข้างหนึ่งเถอะ……ขอแค่อย่าแจ้งตำรวจ……"

ในฐานะนักฆ่า ชีวิตคนที่ติดตัวเขาไม่ใช่แค่คดีสองคดี หากถูกตำรวจจับได้ พวกเขาคงได้แต่ถูกยิงเท่านั้น

สวีลั่งไม่ตอบ แต่มองไปรอบๆ แทน

เวลานี้ ในรถเก๋งคันหนึ่งที่อยู่ไม่ไกลนัก มีชายตาเล็กแต่งตัวสไตล์ฮิปฮอปนั่งอยู่

ชายตาเล็กมองเห็นทั้งหมดนี้แล้ว จึงพูดกับหูฟังบลูทูธว่า "เป็นสวีลั่ง! เป็นของปลอมจริงๆ! "

มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากหูฟัง "โชคดีที่ไม่ได้เคลื่อนไหว ไม่อย่างนั้นคนที่ตกหลุมพรางก็คือพวกเราแล้ว"

"อืม" ชายคนนั้นพูดอีกว่า "พวกเราลองดูอีกหน่อย ไม่แน่ไป๋ยี่เฟยอาจจะอยู่ใกล้ๆ นี่"

เฉินห้าวแจ้งตำรวจแล้ว จากนั้นก็กลับมาที่รถอย่างรวดเร็ว แต่สวีลั่งยังอยู่ที่นอกรถ คอยจับตาดูสถานการณ์

รออยู่นาน การจราจรค่อยๆ คลายตัว รถราเคลื่อนตัวไปอย่างช้าๆ

นักฆ่าสองคนนั้นเห็นสถานการณ์เช่นนี้ ก็รู้ว่าหากพวกเขายังไม่ไปอีก ก็จะไม่มีโอกาสแล้ว ดังนั้นทั้งสองจึงสบตากัน

สวีลั่งดวงตาแหลมคม จึงเห็นแล้วเช่นกัน

นักฆ่าทั้งสองกำลังเตรียมจะกระโดดออกไปจากรั้วกั้นถนน ก็ถูกสวีลั่งคว้าคอเสื้อด้านหลังเอาไว้ แล้วลากกลับมา

"ขี้กลัวขนาดนี้ เป็นนักฆ่าภาษาอะไรกัน? มันเป็นการดูถูกอาชีพนี้! " น้ำเสียงเย็นชาของสวีลั่งดังขึ้นข้างหูคนทั้งสอง

คนทั้งสองหวาดกลัวจนสิ้นท่า "ที่พี่ชายพูดคือ เราไม่เหมาะเป็นนักฆ่า พี่ชายปล่อยเราไปเถอะ! "

“พี่ชาย พวกเราผิดไปแล้วจริงๆ ปล่อยเราไปเถอะ!”

สวีลั่งไม่สนใจ หิ้วตัวคนทั้งสองเดินไปข้างหน้า

เฉินห้าวค่อยๆ ขับรถตรงมาหา

ในรถบ้านที่อยู่ด้านหลัง ไป๋ยี่เฟยรู้สึกว่ารถเคลื่อนตัว จึงหลับตาลง "จัดการหรือยัง"

พูดเหมือนตั้งคำถาม แต่เขามั่นใจมาก เพราะเขาเชื่อในตัวสวีลั่ง

หลิวเสี่ยวอิงไม่ได้เอ่ยอะไร เพียงแค่มองไปที่หน้าต่างรถ จากนั้นก็มองไป๋ยี่เฟยอีกครั้ง

"การฝังเข็มไม่มีประโยชน์กับคุณแล้ว"

ไป๋ยี่เฟยส่งเสียงอืมออกมา "ผมรู้"

......

จู่ๆ ชายตาเล็กที่อยู่ในรถเก๋งก็เห็นว่ารถบ้านยี่ห้อโฟล์คสวาเกนขับตามมาตลอดทาง ในสมองก็พลันกระจ่างแจ้งขึ้นมาทันที

“เวรเอ๊ย!”

“ทำไมเหรอ?” เสียงถามดังออกมาจากหูฟังบลูทูธ

ชายตาเล็กกล่าวว่า “แม่ง! ไป๋ยี่เฟยนี่มันเจ้าเล่ห์จริงๆ ฉันยังนึกว่าเขาจะซ่อนอยู่ในที่ที่ไม่เตะตา แต่ที่ไหนได้ดันนั่งอยู่ในรถบ้านที่เห็นโจ่งแจ้งขนาดนี้!”

“นายกำลังบอกว่าไป๋ยี่เฟยอยู่ในรถบ้าน?”

“ใช่! รถบ้านคันนั้นขับตามรถเฉินห้าวมาตลอด คอยรักษาระยะห่างไม่ใกล้ไม่ไกลนัก หากไม่ระวังก็คงไม่ถูกพบเข้าหรอก”

“เจ้าเล่ห์มากจริงๆ!”

“ในเมื่อเขาอยู่ที่นี่ งั้นเราก็เริ่มแผนการต่อได้”