ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 262

บทที่ 262

ตอนที่เฉินห้าวกับสวีลั่งเลี้ยวรถกลับไป ก็เห็นว่ามีท้ายรถบ้านคันหนึ่ง เวลานั้นพวกเขากำลังมุ่งตรงไปบนถนนของเมืองเทียนจง

เฉินห้าวรีบขับรถตามไปทันที

เพียงแต่เพิ่งออกไปถึงปากทาง ยังไม่ทันถึงด่านเก็บเงิน ก็มีรถคันหนึ่งมาปาดหน้าพวกเขา ขวางทางพวกเขาไว้

สวีลั่งเห็นดังนี้ก็มีแววเย็นเยือกวาบผ่านดวงตา “ไม่ต้องสนใจ อ้อมไปด้านข้างแทน”

เฉินห้าวพยักหน้า จากนั้นก็หักรถคิดจะอ้อมผ่านไป

แต่รถคันนั้นรู้ว่าพวกเขาจะทำยังไง จึงเคลื่อนรถมาขวางทางพวกเขาต่อ ไม่ว่าเฉินห้าวจะขับไปทางไหน รถก็จะตามไปขวางทางนั้น

เฉินห้าวกับสวีลั่งเห็นว่าเรื่องไม่ปกติเสียแล้ว

“รถคันนี้จงใจ!”

เฉินห้าวจอดรถข้างทาง คนทั้งสองลงจากรถ

คนที่อยู่บนรถคันนั้นเห็นเช่นนี้ก็จอดรถที่ข้างทางเช่นกัน

“รุ่นพี่ บังเอิญจัง” ชายท่าทางอมโรคลงมาจากรถ พอเห็นสวีลั่งก็ยิ้มจนตาหยี

เขาไม่แปลกใจเลยสักนิดว่าคนที่เห็นในตอนนี้คือสวีลั่ง เพราะเขารู้จักรุ่นพี่ของเขาดี ประกอบกับก่อนหน้านี้พวกเขาก็เคยรับรู้ผ่านช่องทางบางอย่างมาเช่นกัน รู้ว่าไป๋ยี่เฟยถูกวางยาพิษ

เช่นนี้เห็นที ก่อนหน้าหน้าที่สวีลั่งทะเลาะกับไป๋ยี่เฟยเสียใหญ่โต ไป๋ยี่เฟยกลับไม่ได้สลบไป เท่านี้ก็ดูน่าสงสัยมากแล้ว

ตอนนี้ดูท่า นั่นคงเป็นเพียงละครฉากหนึ่งของพวกเขาเท่านั้น

สวีลั่งขมวดคิ้ว “นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? ฉันจำได้ นายไม่ใช่คนของพวกเขา”

“ไม่ใช่จริงๆ นั่นแหละ” ชายท่าทางอมโรคตอบ

“งั้นนายก็ปล่อยพวกเราไป”

“โทษที คงไม่ได้”

สวีลั่งหรี่ตา “นายจะสู้กับฉัน?”

ดูเหมือนชายท่าทางอมโรคจะรู้ว่าฝ่ายตรงข้ามคิดอะไรอยู่ “รุ่นพี่ คุณก็รู้ พวกเราต่างก็มีจรรยาบรรณในอาชีพ รุ่นพี่ อันที่จริงคุณไม่ต้องทำแบบนี้เลย หน้าที่ของเราคือการฆ่าไป๋ยี่เฟย ไม่ใช่หรือ?”

“แต่ไป๋ยี่เฟยช่วยชีวิตฉัน ช่วยครึ่งหนึ่งก็ต้องฆ่านักฆ่าที่ต้องการชีวิตเขา” สวีลั่งกล่าวเสียงราบเรียบ

“ทั้งๆ ที่เขาไม่สนใจฉันก็ได้ แต่เขายังคงช่วยฉันโดยไม่ลังเล”

“นายไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นหรอก ความรู้สึกที่เดิมทีคิดว่านี่เป็นโลกอันหนาวเหน็บ แต่เวลานั้น กลับมีแสงสว่างสายหนึ่งลอดเข้ามา ทำให้คนรู้สึกอบอุ่น”

“รุ่นพี่ คุณเปลี่ยนไปแล้ว” ชายท่าทางอมโรคกล่าว

สวีลั่งพยักหน้ายอมรับ “ใช่ เขาเป็นคนทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองได้มีชีวิตใหม่”

เขาในฐานะที่เป็นนักฆ่า ไม่มีความรู้สึก และโลกก็หนาวเหน็บไร้ความรู้สึกเช่นกัน แต่ไป๋ยี่เฟยทำให้เขาได้เรียนรู้ถึงความอบอุ่นและความรู้สึกอีกครั้ง

ส่วนเฉินห้าว สำหรับเขาเป็นความรู้สึกซาบซึ้งตื้นตัน เมื่อก่อนเขาก็เคยอยู่ท่ามกลางโลกอันหนาวเหน็บเช่นกันไม่ใช่เหรอ? แต่ไป๋ยี่เฟยเป็นคนมอบความอบอุ่นให้แก่เขา ทำให้เขาได้พบแสงสว่าง ได้มีชีวิตใหม่อีกครั้ง

ชายท่าทางอมโรคมองสวีลั่งอย่างล้ำลึก “งั้นก็ยินดีกับรุ่นพี่ด้วย”

สวีลั่งมองเขา กล่าวเสียงราบเรียบว่า “เลิกพล่ามได้แล้ว เข้ามาเลย!”

คนทั้งสองมองสบตากัน จากนั้นก็พลันลงมือทันที ต่างพุ่งเข้าหาฝ่ายตรงข้าม