ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 268

บทที่268

เรื่องทำร้ายร่างกายหลี่ฝาน หลี่ฝานนั้นไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรมากมาย แค่ให้เงินเขาไปก้อนหนึ่งก็เรียบร้อย ถึงหลี่ฝานจะไม่ค่อยเต็มใจก็เถอะ แต่เพื่อไม่ให้ถูกไป๋ยี่เฟยมาทำร้ายตัวเองอีก เขาจึงไม่มีทางเลือก

ส่วนร้านที่พังไป ชิงหยูเป็นพวกเห็นแก่เงินแค่ใช้เงินจัดการทุกอย่างก็เรียบร้อยแล้ว

ซุนฮุยในตอนนี้แทบจะทรงตัวไม่อยู่แล้ว

ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้?

มันไม่เห็นเหมือนที่เขาคิดไว้เลยสักนิด

ทั้งๆ ที่มันเหลืออีกเพียงแค่ก้าวเดียวก็สามารถยึดโหวจวี๋ให้มาอยู่ในกำมือแล้วแท้ๆ มันผิดพลาดตรงไหนกันนะ?

หลังจากที่พวกผู้บริหารได้ฟังและเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว พวกเขาก็รู้สึกยิ่งหวาดกลัวมากยิ่งขึ้นไปอีก

ในเมื่อไป๋ยี่เฟยไม่มีความผิด แล้วสิ่งที่พวกเขาทำไปเมื่อกี้มันจะไม่ทำให้ไป๋ยี่เฟยโกรธมากเลยเหรอ?

ฉินหัวเดินไปใส่กุญแจมือให้กับ ซุนฮุย “เชิญครับ!”

ซุนฮุยยังคงอึ้งอยู่ พอรู้ตัวว่ามีกุญแจถูกล็อกไว้ที่มือเขาก็อยากที่จะขัดขืนแต่ก็ถูกฉินหัวกดเอาไว้ได้

“ซุนฮุย ผมแนะนำให้คุณอย่าคิดทำอะไรโง่ๆ หลักฐานที่มีก็เชื่อถือได้ ถ้าคุณกล้าขัดขืนโทษของคุณจะยิ่งหนักนะครับ”

ซุนฮุยชะงักลง จากนั้นก็มองไปที่ไป๋ยี่เฟย “ไป๋ยี่เฟย แกตั้งใจแกล้งฉัน! แกอยากทำลายฉัน! แกมีสิทธิ์อะไร! ฉันไม่ยอมรับเด็ดขาด!”

ไป๋ยี่เฟยยิ้มออกมา “ห้าวจื่อ เอาให้เขาดู แล้วดูซิว่าเขาจะรับไปรึเปล่า?”

พูดจบ เฉินห้าวก็ได้ยื่นเอกสารชุดหนึ่งให้ฉินหัว

เอกสารชุดนี้เป็นข้อมูลที่เฉินห้าวได้มาจากการตรวจสอบจู้ติ่ง ในนั้นมีเอกสารหลักฐานเกี่ยวกับการหนีภาษีและบัญชีปลอมของจู้ติ่งอยู่ด้วย

หลังจากที่ฉินหัวดูเสร็จ เขาก็ยื่นมันให้ซุนฮุยดู

ซุนฮุยดูจบเขาก็แทบทรุด

“ตอนนี้พอใจรึยัง?” ไป๋ยี่เฟยถาม

ซุนฮุยพูดอะไรไม่ออกแล้ว

ไป๋ยี่เฟยไปสืบเรื่องของเขาอย่างนั้นเหรอ!

การที่จะอยู่รอดในตลาดและมีบริษัทที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ ไม่มีใครที่ขาวสะอาดไปหมดหรอก ขอแค่ลองสืบค้นดูก็ต้องเจอของพวกนี้อยู่แล้ว

ฉินหัวพาตัวซุนฮุย โดยไม่เปิดโอกาสให้เขาได้พูดอะไรอีก

หลังจากที่ซุนฮุยไปกับตำรวจแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแค่เย่อ้ายกับพวกทนายของเธอเท่านั้น

เย่อ้ายมองมาที่ไป๋ยี่เฟยด้วยแววตาที่สับสนวุ่นวาย

หลังจากเหตุการณ์ของหลี่ฝานคราวก่อน เธอก็รู้แล้วว่าไป๋ยี่เฟยนั่นไม่ธรรมดา แต่ไม่นึกเลยว่าครั้งนี้ ไป๋ยี่เฟยจะจัดฉากได้ใหญ่ขนาดนี้จนไม่อาจคาดเดาได้เลย

“โหวจวี๋จะเก็บแค่คนที่มีประโยชน์เท่านั้น ไม่ใช่หนอนแมลงที่คอยคิดแต่จะกัดกินโหวจวี๋แบบพวกคุณ”

“เลิกประชุม!”

พวกผู้บริหารที่ออกความเห็นเมื่อกี้ต่างก็เอ๋อไปเลย

นี่พวกเขาถูกไล่ออกแล้วจริงๆ เหรอ?

ในขณะที่พวกเขายังตั้งสติไม่ได้ ก็ถูกไป๋หู่กับสวีลั่งไล่ออกไปแล้ว

จางหรงออกไปท้ายสุด เขามองมาที่ไป๋ยี่เฟยด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม โชคดีจริงๆ ที่เมื่อกี้ตัวเองไม่ได้รีบตัดสินใจออกไปอย่างที่คิดไว้ ทุกครั้งที่ทุกคนต่างคิดว่าไป๋ยี่เฟยกำลังจะจบสิ้น เขาก็มักจะทำในสิ่งที่คาดไม่ถึง

“ท่านประธานครับ ยังมีอะไรให้รับใช้อีกไหมครับ?” จางหรงเดินเข้าไปประจบ

“คุณไปทำงานเถอะครับ” ไป๋ยี่เฟยตอบไปอย่างเรียบเฉย

จางหรงยิ้มพร้อมกับพยักหน้า ทันทีที่เขาออกไป ไป๋ยี่เฟยก็หน้ามืดและหมดสติไปในทันที

ไป๋หู่และคนอื่นๆ ต่างตกใจและรีบกรูกันเข้ามา

เฉินห้าวที่ร้อนใจมาก “เราเอายาถอนพิษให้พี่กินเลยดีไหม?”

“ไม่ได้” ไป๋หู่กับสวีลั่งพูดออกมาพร้อมกัน

“แล้ว……จะทำยังไงกันดี?” เฉินห้าวกลัวจนตาเริ่มแดงแล้ว