ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 267

บทที่267

“นี่…นี่แกคิดจะทำอะไร?” ซุนฮุยพูดออกมาด้วยสีหน้าที่จริงจัง

“ผมต่างหากล่ะที่ต้องเป็นฝ่ายถามท่านประธานซุน ว่าท่านประธานซุนต้องการจะทำอะไรกันแน่?”

ซุนฮุยสีหน้าเริ่มซีด “ฉันไม่เข้าใจว่าแกกำลังพูดถึงเรื่องอะไรอยู่? ที่ฉันมาที่นี่ในวันนี้ก็แค่จะมาซื้อกิจการของโหวจวี๋เท่านั้น”

ไป๋ยี่เฟยขำออกมาอย่างไม่พอใจ “ท่านประธานซุนครับ คนอย่างคุณเนี่ยนะที่จะมาซื้อกิจการของโหวจวี๋?”

“แล้วมันไม่ได้รึไง? แกคงยังไม่รู้สินะ? ว่าตอนนี้โหวจวี๋ขาดทุนวันหนึ่งเป็นร้อยล้าน ไม่นานล้มละลายแล้ว!” จู่ๆ ซุนฮุยก็ดูมั่นใจขึ้นมา “การโหวจวี๋จะถูกเทคโอเวอร์คือทางรอดเพียงทางเดียวเท่านั้น”

ไป๋ยี่เฟยเมินเฉยกับสิ่งที่เขาพูด “ท่านประธานซุนไม่จำเป็นต้องกังวลเรื่องนี้หรอกครับ ผมว่าสิ่งที่ท่านประธานซุนควรกังวลน่าจะเป็นเรื่องของตัวคุณเองมากกว่า”

“ฉันเหรอ? ฉันมีเรื่องอะไรต้องให้กังวล?”

ซุนฮุยเหลือบไปมองชายสองคนที่นอนอยู่ตรงพื้น ตอนนี้พวกเขายังไม่ได้สติกลับมา เมื่อกี้เขาเผลอร้อนรนไปแปบหนึ่งแต่ตอนนี้เขาตั้งสติได้แล้ว

ไป๋ยี่เฟยมองไปที่ไป๋หู่ ไป๋หู่จึงเดินไปข้างหน้าแล้วเตะชายสองคนนั้นคนละที

“โอ้ย!”

ทั้งสองได้สติมาพร้อมกับเสียงโอดครวญ

พอสองคนนั้นตื่นขึ้นมา ไป๋ยี่เฟยก็ได้ถามขึ้นว่า “มองหน้าคนที่อยู่ตรงหน้าพวกคุณ แล้วบอกมาว่ารู้จักเขาไหม?”

พอสองคนนั่งเงยหน้าขึ้นมา ก็มองเห็นซุนฮุยในทันที

ก่อนหน้านี้ซุนฮุยเคยเตือนพวกเขาสองคนแล้วว่าห้ามเปิดเผยตัวตนเด็ดขาดนั้นทั้งคู่จึงได้ส่ายหน้าในทันที “ไม่รู้จักครับไม่รู้จัก”

ซุนฮุยรู้สึกสบายใจไประดับหนึ่ง “ไป๋ยี่เฟย แกถามแบบนี้ต้องการอะไร? อีกอย่างคนพวกนี้เป็นใครกัน ทำไมต้องถามพวกเขาด้วยว่ารู้จักฉันรึเปล่า?”

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า คำพูดที่ซุนฮุยพูดออกมามันเป็นการขุดหลุมให้ตัวเองอยู่

ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้วเบาๆ และพูดกับสองคนนั้นต่อว่า “ได้ยินรึยัง? เขากำลังผลักไสพวกคุณแล้วเอาตัวรอดคนเดียว”

สองคนนั้นชะงักไป เห็นได้ชัดเลยว่าพวกเขายังไม่รู้ตัว

ในตอนนี้ ฉินหัวก็ได้เขามาพร้อมกับตำรวจ

ทุกคนต่างก็รู้สึกแปลกใจ ซุนฮุยเพิ่งโทรแจ้งตำรวจเองไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมตำรวจถึงมาเร็วขนาดนี้?”

พอซุนฮุยเห็นว่าตำรวจมาถึงแล้ว หางตาของเขาก็กระตุก เขาไม่ได้สนใจเลยว่าทำไมตำรวจถึงมาเร็วขนาดนี้ เขาแค่อยากจะจัดการไป๋ยี่เฟยให้เร็วที่สุดเท่านั้นเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ไป๋ยี่เฟยสร้างความเดือดร้อนให้กับเขา

“ตำรวจมาแล้ว เร็วครับ คุณตำรวจ รีบจับตัวไป๋ยี่เฟยไปเลยครับ!” ซุนฮุยตะโกนไปทางฉินหัว ฉินหัวหันไปมองไป๋ยี่เฟยจากนั้นก็หันไปทางซุนฮุย แต่เขาก็ไม่มีท่าทีรีบร้อนที่จะเข้าจับกุมแต่อย่างใด

ซุนฮุยเริ่มร้อนรนแล้ว “นี่คุณตำรวจ จะนิ่งอยู่ทำไมครับ? ไป๋ยี่เฟยมันฆ่าคนตาย เป็นนักโทษหลบหนี รีบจับมันสิครับ!”

ฉินหัวตอบกลับมาอย่างเรียบๆ “ไม่ต้องรีบร้อนครับ ก่อนอื่น ผมอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับสองคนนี้?”

ซุนฮุยอึ้งและเงียบปากไป

ไป๋ยี่เฟยพูดขึ้น “พวกเขาคือนักฆ่าที่จะมาฆ่าผมครับ”

“อะไรนะ?”

บรรดาผู้บริหารอึ้งไปตามๆ กัน

นักฆ่าเหรอ?

พวกเขาคือนักฆ่าเหรอ?

แต่สภาพที่ดูไม่ได้แบบนี้ จะเป็นนักฆ่าจริงๆ เหรอ?

ฉินหัวมองไปยังคนทั้งสอง แล้วก็พูดกับไป๋ยี่เฟยว่า “ผมต้องการหลักฐานครับ”