ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 266

บทที่266

เย่อ้ายไม่อยากจะเสียเวลาอีกต่อไปแล้ว “โอเค ในเมื่อไป๋ยี่เฟยไม่อยู่ ถ้าอย่างนั้นก็ควรเชิญใครก็ได้ที่อยู่ที่นี่นอกจากเขา ที่มีสิทธิ์ในการออกเสียงมากที่สุดเป็นคนตัดสินใจ และเซ็นชื่อด้วยค่ะ”

พูดจบ บรรดาผู้บริหารของโหวจวี๋ก็พากันมองไปที่จางหรง

จางหรงโอดครวญอยู่ในใจ ไป๋ยี่เฟยเป็นคนยังไงเขารู้ซะยิ่งกว่ารู้อีก ถึงจะรู้ว่าตอนนี้ไป๋ยี่เฟยเอาตัวยังจะไม่รอดเลยแต่เขาก็ยังไม่กล้าที่จะตัดสินใจโดยพลการอยู่ดี

“ผมว่านะ เรื่องนี้……ยังไงก็รอให้ท่านประธานกลับมาก่อนค่อยว่ากันดีไหมครับ?” จางหรงหัวเราะแห้งๆ

นอกจากหลี่เสว่แล้ว ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็แปลกใจกับสิ่งที่ได้ยิน

สำหรับนิสัยของจางหรง ก่อนหน้านี้เย่อ้ายก็เคยศึกษามาก่อน แต่ตอนนี้เขากับพูดเข้าข้างไป๋ยี่เฟยซะงั้น

เย่อ้ายพูดด้วยเสียงที่ต่ำลง “ผู้บริหารจางคะ คุณคิดว่าท่านประธานของเราจะกลับมาได้จริงๆ เหรอคะ?”

“หรือผู้บริหารจางจะยังไม่เข้าใจถึงสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้เหรอครับ?” ซุนฮุยถามขึ้น “ถ้าคุณยังดูไม่ออกละก็ ผมก็ไม่ขัดข้องที่จะอธิบายให้ทุกท่านฟังนะครับ”

บรรดาผู้บริหารต่างพากันมองไปทางเขาโดยที่ไม่เข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ซุนฮุยพูดต่อ “การที่โหวจวี๋ของพวกคุณต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากอย่างทุกวันนี้ และผมนี่แหละครับคือต้นเหตุ!”

“ผมนี่แหละที่สั่งให้คนไปจัดการกับเรือขนสินค้าพวกนั้นเอง ดังนั้น พวกคุณถึงขาดรายได้อย่างหนักอยู่ทุกวันไง”

“แล้วรู้หรือเปล่าว่าทำไมผมถึงต้องทำแบบนี้? เพราะไป๋ยี่เฟยไปล่วงเกินจู้ติ่ง ทำให้ซุนเหว่ยต้องตาย เขาทำให้ผมต้องลำบาก ผมก็จะทำให้เขาอยู่ไม่สุขเหมือนกัน!”

“อะไรนะ?”

ครั้งนี้ทุกคนต่างตื่นตกใจแล้ว

พอหลงหลิงหลิงฟังจบ เธอก็เข้าใจได้ในทันที เธอหวนคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นกับจู้ติ่งในช่วงนี้ มันก็เข้าใจได้เลย แต่ว่า ท่านประธานเป็นคนฆ่าซุนเหว่ยจริงๆ เหรอ?

ไม่ เธอไม่เชื่อหรอกว่าท่านประธานจะเป็นคนแบบนั้น

ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องรับมือกับเสือที่จ้องจะตะครุบพวกนี้ก่อน

ซุนฮุย ที่ยังไม่สาแก่ใจ และพูดต่อว่า “ทางที่ดีพวกคุณควรคิดให้ดีก่อนนะ การที่ขาดไป๋ยี่เฟยไป พวกคุณคิดว่าโหวจวี๋จะทนได้นานเท่าไหร่เหรอครับ? ถ้าโหวจวี๋เกิดล้มละลายไปพวกคุณก็เตรียมตัวอดตายได้เลย!”

คำพูดสุดท้ายนี้ก็ได้กระตุ้นโดนบรรดาผู้บริหารเข้าจนได้

สิ่งที่พวกเขาสนใจมาโดยตลอดก็มีแค่ผลประโยชน์เท่านั้น ถ้าไม่มีผลประโยชน์ก็ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว

ว่าแล้วบรรดาผู้บริหารก็พากันมองไปที่จางหรง

“ผู้บริหารจาง ตอนนี้คุณเป็นคนที่มีอำนาจที่สุดในโหวจวี๋แล้วนะ ผมคิดว่าคุณเองก็ไม่อยากเห็นวันที่โหวจวี๋ล่มสลายหรอกใช่ไหมครับ?”

“ถูกต้อง ผู้บริหารจาง คุณช่วยเป็นตัวแทนของโหวจวี๋เซ็นสัญญาซื้อขายให้หน่อยนะครับ!”

“ผู้บริหารจาง เซ็นเถอะครับ!”

“เซ็นเลยครับ!”

“……”

ทุกคนต่างบีบให้จางหรงเซ็นชื่อ

จางหรงรู้สึกลำบากใจมาก ถ้าเขาเกิดเซ็นมันลงไป เขารู้สึกว่าชีวิตนี้ของเขาจะต้องจบสิ้นแน่ๆ

ไม่ต้องถามเขาหรอกว่าทำไม?

เขาแค่รู้สึกอย่างนั้น

เย่อ้ายกับ ซุนฮุยจ้องไปที่จางหรง หลงหลิงหลิงเองก็จ้องไปที่จางหรงเหมือนกัน

ตอนนี้หลงหลิงหลิงรู้สึกร้อนรนมาก ถ้าจางหรงทำตัวเป็นกิ้งก่าเปลี่ยนสีเหมือนก่อนหน้านี้ละก็ วันนี้โหวจวี๋คงต้องจบสิ้นแน่ๆ เลขาอย่างเธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย!

หลี่เสว่ที่มองดูทุกคนที่กำลังโหวกเหวกกันอยู่ ความกลัวที่มีอยู่ในใจก็ยิ่งเพิ่มพูนขึ้นมาอีก

ในนี้ไม่มีใครที่เธอคุ้นเคยเลยสักคน ไม่มีไป๋ยี่เฟย ไม่มีหลิวเสี่ยวอิง ไม่มีโจรฉวี่เอ๋อ

ส่วนหลงหลิงหลิงนั้น เธอก็เพิ่งรู้จักเมื่อคืนนี้เอง

ทำไมเธอต้องมาอยู่ที่นี่ด้วย?