บทที่ 265
เธอไม่ได้เห็นไป๋ยี่เฟยมาหลายวันแล้ว
ไป๋ยี่เฟยไม่ต้องการเธอแล้วใช่หรือไม่? เธอไม่อยากถูกทอดทิ้ง......
พอคิด ตาของหลี่เสว่ก็แดงขึ้นมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่
ตอนนี้หลงหลิงหลิงสีหน้าก็ไม่สู้ดีเช่นกัน ถลึงตามองเย่อ้ายอย่างไม่พอใจ
“เรื่องของประธานกรรมการ ยังไม่ถึงคราวที่พวกคุณจะมาพูด”
เย่อ้ายยิ้ม “แต่ที่ฉันพูดคือเรื่องจริง!”
ซุนฮุยพยักหน้าเห็นพ้อง “ใช่แล้ว พวกคุณปิดบังเรื่องที่ประธานกรรมการแหกคุกและทำผิดกฎหมายมาตลอด ทำแบบนี้มันไม่ยุติธรรมกับกรรมการท่านอื่นๆ เลย คุณดูสิตอนนี้โหวจวี๋ขาดทุนลงทุกวัน หากไม่มีกรรมการเหล่านี้คอยพยุงไว้ โหวจวี๋คงจบสิ้นไปนานแล้ว”
“ผมว่าพวกคุณคงจงใจสินะ? อยากให้กรรมการเหล่านี้มาแบกหายนะให้ประธานกรรมการของพวกคุณ!”
“เหลวไหล” หลงหลิงหลิงกล่าวอย่างโกรธๆ “พวกเราไม่ทำแบบนั้น!”
พวกกรรมการต่างโกรธกันมาก
“คุณนายประธานกรรมการ คุณพูดอะไรหน่อยสิ!”
แต่ตอนนี้ไหนเลยหลี่เสว่ยังจะพูดอะไรออกมาได้? เย่อ้ายเห็นดังนี้แววตาก็วาวโรจน์ “ฉันว่าพวกคุณถูกหลอกอีกแล้ว”
“อะไรนะ?”
พวกเขาไม่เข้าใจความหมาย
เย่อ้ายกวาดตามองไปที่ทุกคน พลางกล่าวว่า “คุณนายประธานกรรมการคนนี้ของพวกคุณ ภายนอกดูไม่มีอะไร แต่ความเป็นจริงนั้น......”
พอพูดมาถึงตรงนี้ เย่อ้ายก็หยุดชะงักไป
หัวใจของหลงหลิงหลิงพลันเต้นโลดมาถึงคอหอย เย่อ้ายรู้เรื่องของหลี่เสว่แล้ว!
“กรรมการเย่ ไม่ใช่จะมาพูดเรื่องรับซื้อโหวจวี๋หรือคะ?” หลงหลิงหลิงส่งเสียงห้ามไว้ทันที
เย่อ้ายยิ้มพลางกล่าวว่า “ผู้ช่วยหลง เรื่องนี้กับการรับซื้อโหวจวี๋มีความเกี่ยวข้องกันอย่างมาก ฉันรู้สึกว่าจำเป็นต้องพูดออกมาให้ทุกคนรู้อย่างชัดเจน”
หลงหลิงหลิงร้อนใจอย่างมาก “กรรมการเย่......”
เย่อ้ายไม่ให้โอกาสหลงหลิงหลิงได้พูด เธอกล่าวว่า “คุณนายประธานกรรมการ หลี่เสว่ สติปัญญาตอนนี้ของเธอเท่ากับเด็กห้าถึงหกขวบเท่านั้น ล้วนเป็นเพียงเด็กน้อยคนหนึ่ง ไม่รู้ความอะไร!”
“พวกคุณทุกคนถูกพวกเธอหลอกแล้ว!”
“อะไรนะ?”
ทุกคนเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง
หลงหลิงหลิงสีหน้าซีดขาว
ทั้งห้องเงียบกริบ หลังผ่านไปพริบตาเดียวก็ระเบิดเสียงเซ็งแซ่
“นี่มันคือเรื่องอะไรกัน?”
“ผู้ช่วยหลง คุณนายประธานกรรมการมีสติปัญญาเป็นเพียงเด็กคนหนึ่งจริงๆ หรือ?”
“ผู้ช่วยหลง เรื่องสำคัญอย่างนี้ คุณถึงกับปิดบังพวกเรา แถมยังพาเธอมาแทนตำแหน่งประธานกรรมการอย่างออกนอกหน้าอีก คุณมีเจตนาอะไรกันแน่?”
“......”
จางหรงไม่ได้เข้าร่วมซักถามกับพวกเขา ทำเพียงแค่มองหลี่เสว่อย่างตกตะลึง เมื่อวานไม่ได้สังเกต ตอนนี้พอมองดูก็มีปัญหาจริงๆ ด้วย หลี่เสว่ไม่กล้าพูดอะไรโดยสิ้นเชิง ดวงตาก็แดงก่ำ
หากไม่ใช่เย่อ้ายพูดออกมา บางทีพวกเขาอาจจะไม่มีทางรู้ก็ได้
อารมณ์ของจางหรงสับสนอย่างมาก
เย่อ้ายโค้งมุมปากขึ้นเป็นรอยยิ้ม “ทุกท่านสงบลงก่อน”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่