ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 264

บทที่ 264

“ไป๋ยี่เฟย! แกหยุดมือ! หยุดมือ!” หญิงสาวตะโกนอย่างร้อนใจ

ไป๋ยี่เฟยไม่ฟังโดยสิ้นเชิง แถมยังโยนหูฟังบลูทูธทิ้งไปบนโซฟา ปล่อยให้คนที่อยู่ในนั้นตะโกนโหวกเหวกไป

ผ่านไปนาน ชายตาเล็กไม่ได้ส่งเสียงอีก หญิงสาวที่อยู่ในหูฟังบลูทูธก็ไม่ได้ส่งเสียงเช่นกัน

ตายแล้วใช่ไหม?

หญิงสาวคิด เอามือวางลง มีพริบตาหนึ่ง เธอรู้สึกว่าตัวเองเหมือนคนโง่

ไป๋ยี่เฟยคำรามเสียงต่ำ “ไม่มีใครสามารถขู่ฉันได้”

“ต่อให้ฉันต้องตาย ก็จะไม่มีใครขู่ฉันได้เช่นกัน”

สิ้นคำ ไป๋ยี่เฟยก็สั่งให้ไป๋หู่ทำลายหูฟังทิ้ง จากนั้นก็โยนลงไปบนพื้น

เสียงของหญิงสาวจึงไม่ดังขึ้นมาอีก

“ฆ่าเขาซะ!”

“ไม่! อย่า!” ชายตาเล็กมองไป๋หู่ที่ค่อยๆ เดินเข้ามาหาเขาทีละก้าวอย่างหวาดกลัว

เมื่อครู่ไป๋หู่เพียงแค่ใช้มีดแทงต้นขาเขา แต่ครั้งนี้ จะเป็นการฆ่าจริงๆ แล้ว

ชายตาเล็กรีบพูดว่า “ไป๋ยี่เฟย แกยื้อไว้ได้อีกไม่นานแล้ว ที่ฉันมียาแก้พิษชั่วคราว แกจะฆ่าฉันไม่ได้! ฆ่าฉันไม่ได้!”

“ที่แกบอกคืออันนี้ใช่ไหม?” ไป๋ยี่เฟยหยิบขวดกระเบื้องเล็กใบนั้นออกมา

ชายตาเล็กเบิกตากว้างทันที “แก......”

ตอนนี้เขาเพิ่งจะได้สติขึ้นมา พวกนั้นจะต้องอาศัยตอนที่เขาสลบไปเมื่อกี้ค้นตัวเขาแน่ ยาแก้พิษอยู่ในมือพวกเขานานแล้ว แต่ที่ไป๋ยี่เฟยต้องการคือยาแก้พิษที่ไม่มีผลข้างเคียงใดๆ

ไป๋ยี่เฟยไม่อยากพูดมาก จึงกล่าวกับหลิวเสี่ยวอิงว่า “พวกเราลงไปกันเถอะ!”

หลิวเสี่ยวอิงพยักหน้า ประคองไป๋ยี่เฟยลงจากรถ

ส่วนในรถบ้านจะเกิดอะไรขึ้น หลิวเสี่ยวอิงไม่อยากจะไปสนใจ ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดยังคงเป็นสุขภาพของไป๋ยี่เฟย

ทว่า สุดท้ายไป๋ยี่เฟยก็ยื้อไว้ไม่ไหว พริบตาที่เพิ่งจะเดินลงจากรถบ้าน ก็หมดสติไปบนตัวหลิวเสี่ยวอิงทันที

“ไป๋ยี่เฟย!”

......

ไป๋ยี่เฟยรู้สึกว่าตัวเองตายไปแล้ว ความรู้สึกเช่นนั้น ไม่ได้มีความสมจริงเลย ทั้งตัวราวกับล่องลอยอยู่ในห้วงอากาศ

นี่คือการที่วิญญาณของฉันออกจากร่างใช่ไหม?

ไป๋ยี่เฟยคิดเช่นนี้

แต่ ทำไมวิญญาณถึงรู้สึกหนาวล่ะ?

หนาวมากเหลือเกิน!

ดูเหมือนเขาจะรู้สึกถึงความอบอุ่นได้จางๆ ต่อให้มีเพียงเล็กน้อยก็ยังดี

เขาคิดถึงน้องสาว และยังคิดถึงหลี่เสว่ด้วย

เสว่เอ๋อตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง?

เธอจะถูกจิ้งจอกเฒ่าฝูงนั้นรังแกหรือไม่?

อ่า เขาน่าจะมองไม่เห็นสินะ?

......