บทที่27
“เอ่อ ในเมื่อไม่มีงานทำ เขาไป โหวจวี๋กรุ๊ปทำไม?
“ผมคิดว่า เมื่อก่อนตอนมหาลัย ไป๋ยี่เฟยชอบ พี่สะใภ้เซียว คิดว่าตอนนี้ก็คงลืมไม่ลง!”
จ้าวเผิงเห็นแบบนี้ ก็มอง ไป๋ยี่เฟยไม่ละสายตา “แกอย่าทำมาแกล้งไม่รู้ไม่ชี้หน่อยเลย พี่สะใภ้เซียวของพวกเราเป็นของ พี่เซียว!”
ใบหน้าของ เซียวหรงเทาเย่อหยิ่ง “ตอนนี้ หยวนหยวนเป็นแฟนของฉัน ทางที่ดีที่สุดแกอย่าได้คิดเรื่องนี้!”
และ เหอหยวนหยวนก็พูดออกมาว่า “ไป๋ยี่เฟย ฉันมี พี่เซียวแล้ว แกลืมฉันเถอะ!”
ตอนนี้ ไป๋ยี่เฟยไม่มีอะไรจะพูด ถึงจะบอกว่าเมื่อก่อนเขาให้ เหอหยวนหยวนเป็นเทพธิดา แต่นั่นก็แค่เมื่อก่อน เหอหยวนหยวน ในตอนนี้ หลี่เสว่สามารถสลัดเธอได้ง่าย
“พวกแกเข้าใจผิดแล้ว ฉัน......” ไป๋ยี่เฟยอยากอธิบาย
เซียวหรงเทาหัวเราะเยาะเย้ย “เข้าใจผิดอะไร? หรือว่าแกมีแฟนแล้ว? แกดูสิเงินแกยังไม่มี หน้าตาก็ไม่ดี ใครจะคบกับแก?”
จ้าวเผิงพูดด้วยน้ำเสียงแปลกๆ “ไม่ใช่เหรอ? ไป๋ยี่เฟยคนแบบนี้ ไม่มีผู้หญิงที่ไหนชอบหรอก!”
ไป๋ยี่เฟย: “......”
หวังโหลวเห็นแบบนี้ก็ถอนหายใจออกมา และพูดกับ ไป๋ยี่เฟยเบาๆ “แกอย่าสนใจเลย ทำเป็นเหมือนเสียงตดก็พอ!”
ไป๋ยี่เฟยพยักหน้ารับ เขาก็ไม่อยากสนใจคนพวกนี้เหมือนกัน แต่ว่าสถานการณ์ตอนนี้ เขาไม่คิดก็ไม่คิดก็ได้
“ไป๋ยี่เฟยแกได้ยินไหม? ถ้าแกคิดอะไรกับ หยวนหยวน อย่าหาว่าฉันไม่เห็นแก่เพื่อน หาคนจัดการแก!” เซียวหรงเทาพูดออกมาอย่างโหดเหี้ยม
เหอหยวนหยวนมอง ไป๋ยี่เฟยอย่างเย่อหยิ่ง
ท่าทีของ ทุกคนก็เหมือนกำลังดูเรื่องสนุก
ตอนนี้ จู่ๆ ข้างนอกก็มีเสียงดังขึ้น “ทะเลาะกันแล้ว!”
ทุกคนตกใจ และค่อยๆ ทยอยลุกขึ้น เปิดประตูห้อง ออกไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น
หวังโหลวกับ ไป๋ยี่เฟยก็ออกไปดูเหมือนกัน
ข้างหน้าคนเยอะแยะล้อมรอบไว้ ข้างหน้ายังได้ยินเสียงขวดเหล้าแตก แถมยังเสียงดังวุ่นวาย
ได้ยินคนข้างๆ พูดว่า มีคนกำลังตามหาคน หาไม่เจอ พอจะไป ก็ถูกใครบางคนตั้งใจชน ทั้งสองคนก็เริ่มทะเลาะกัน ของรอบๆ กระจัดกระจายไปหมด
ไม่นาน เรื่องด้านนั้นจบลงแล้ว ใบหน้าแผลเป็นจากมีดก็เดินออกมา ยิ้มพูดขอโทษว่า “ขอโทษจริงๆนะ ผมทำผิดกับทุกคนแล้ว”
“ไอ้แซ่หลิว? แผลเป็นจากมีด? คงไม่ใช่คนที่ฉันคิดหรอกนะ?”
“ก็คนที่แกคิดนั่นแหละ คนอื่นเรียกเขาว่า พี่เตา!”
“เอ่อ! เขาจริงๆ ด้วย!”
พี่เตาเป็นคนผ่านมรสุมมาเยอะ ใครเห็นก็เรียกเขาว่า พี่เตา
ไป๋ยี่เฟยได้ยินแบบนี้ มองใบหน้าแผลเป็น แรงก็มีน้อยเหลือเกิน ไม่ใช่คนปกติจะทำให้โกรธได้
เขาถามขึ้นเบาๆ ว่า “ขอโทษนะ มีใครชื่อ ไป๋ยี่เฟยไหม?”
ทุกคนได้ยินก็งุนงง เพราะว่าพวกเขาไม่รู้
แต่ตอนนี้ เซียวหรงเทาก็ลุกขึ้นยืน และชี้ไปที่ ไป๋ยี่เฟยและพูดว่า” เขาคือ ไป๋ยี่เฟย!”
ไป๋ยี่เฟย: “......”
หวังโหลวมอง เซียวหรงเทาอย่างโกรธแค้น “เซียวหรงเทา แกทำอะไร?”
“ฉันพูดความจริงนิ! เป็นอะไร?” เซียวหรงเทามอง หวังโหลวและไป๋ยี่เฟยอย่างเย่อหยิ่ง
ใบหน้าแผลเป็นโมโหง่าย แถมยังมาหาเรื่อง ไป๋ยี่เฟยอีก คิดว่า ไป๋ยี่เฟยคงทำให้เขาโกรธละสิ เขาเลยมาแก้แค้น ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาจะไม่พูดออกมาได้ยังไง?
แค่เห็น ไป๋ยี่เฟยไม่สบายใจ เขาก็สบายใจ
เพื่อนคนอื่นๆ เห็นแบบนี้ก็ดูถูก เซียวหรงเทา ถึงจะไม่ค่อยชอบ ไป๋ยี่เฟย แต่ก็ไม่สมควรทำแบบนี้?
ตอนนี้ ใบหน้าแผลเป็นมองเข้ามา ให้แน่ใจสักพัก “คุณคือ ไป๋ยี่เฟย?”
ไป๋ยี่เฟยจนใจ ทำได้แค่พยักหน้ารับ “อืม”
“ดีมาก!” ใบหน้าแผลเป็นพูดจบ ก็ยกมือขึ้นตบลง
แต่ว่าฝ่ามือนั้นตบลง ทุกคนก็งงงัน
เพราะว่าที่ตบลงไปไม่ใช่ ไป๋ยี่เฟย แต่เป็น เซียวหรงเทา!
“พี่เตา แกตบฉันทำไม? เขาคือ ไป๋ยี่เฟย!” เซียวหรงเทาลูบหน้าตัวเองและพูดด้วยความตกใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่