ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 28

บทที่28

“พี่ พวกเรามาทำธุระส่วนตัวที่นี่ คงไม่ได้ไปรบกวนพี่มั้ง?”

ไป๋หู่พูดออกมาเบาๆ ใบหน้าไม่ได้แสดงอารมณ์ใดๆ “แต่แกไปรบกวนเขา!”

มองตามมือที่ชี้ไป ไม่ใช่ไป๋ยี่เฟยเหรอ?

ใบหน้าแผลเป็นเข้าใจทันที ไป๋หู่เป็นบอดี้การ์ดของไป๋ยี่เฟย มารักษาความปลอดภัยให้ไป๋ยี่เฟยโดยเฉพาะ

แม่งเอ๊ย！หลี่ฝานไอ้คนนั้นไม่ได้บอกเขาว่าไป๋ยี่เฟยมีบอดี้การ์ด

คนอื่นเห็นแบบนี้ก็ตื่นตระหนก

ไป๋ยี่เฟยมีลูกน้องที่เก่งขนาดนี้ สุดยอดจริงๆ!

ใบหน้าแผลเป็นมีความผิดชอบชั่วดีรวมกัน “มีแค่พี่คนเดียว? งั้นวันนี้ก็พูดไม่ได้แล้ว! เอาเงินมาทำงาน ทำได้แค่ลงโทษ!”

ไป๋หู่ยังคงนิ่งเงียบ “อืม ฉันก็เอาเงินมาทำงาน”

ใบหน้าแผลเป็น ： “......”

“พี่เตา พวกพี่รวมกันมาเลย!” น้องเล็กพูดขึ้น “เอาเขาให้ล้มลง!”

ใบหน้าแผลเป็นเหลือบมองน้องเล็ก หลังจากนั้นก็พูดกับลูกน้องที่อยู่ด้านหลัง “ขึ้นมาให้หมด!”

ได้รับคำสั่งจากพี่เตาคนสิบกว่าคนก็ขึ้นมา

ทุกคนรีบถอยออกไป ไม่อยากถูกลูกหลง มีบางคนหลบไปอยู่ในที่ปลอดภัยและยังตั้งใจดูอยู่

“เหอะ คนคนเดียวสู้กับคนสิบคน ตายแน่!”

“โถ่! ตายแน่ตายแน่ มองเห็นจุดจบขนาดนี้!”

“......”

เซียวหรงเทาเหลือบมองไป๋ยี่เฟย มีบอดี้การ์ดแล้วยังไง? บอดี้การ์ดแค่คนเดียวไม่ได้มีประโยชน์ รอบอดี้การ์ดถูกกำจัดไปแล้ว ไป๋ยี่เฟยก็คงถูกพี่เตากำจัดไปเหมือนกัน

หวังโหลวมอง ไป๋ยี่เฟยด้วยความกังวล ไป๋ยี่เฟยก็ยังยืนอยู่ตรงนั้น แถมยังหาที่ที่ติดผนัง อิงอยู่ตรงนั้น ทำเหมือนดูหนังสนุก

ฝั่งนั้น ไป๋หู่ขยับไม่กี่ที ฝ่ายตรงข้ามก็กระเด็นออกไป หลังจากนั้นก็พุ่งออกมาข้างหน้าต่อ

ไป๋หู่ต่อยขวาต่อยซ้าย และถีบออกมา ในเวลาไม่กี่นาที ลูกน้องพวกนั้นก็นอนกลิ้งอยู่บนพื้น ลุกไม่ขึ้น

ใบหน้าของทุกคนตกใจ

“นี่......นี่มันน่าตกใจจนเกินไป!”

คนคนเดียวล้มคนสิบคน!

ไป๋ยี่เฟยก็ตกใจจนเบิกตาโพลง เขาคิดว่า ไป๋หู่เก่งนิดเดียว กลับไม่คิดว่ามันนิดเดียวอีกแล้ว! ท่าทีเปลี่ยนไปเลย!

ตอนนี้เขาก็สบายใจ มีไป๋หู่อยู่ ความปลอดภัยในชีวิตเขาไม่มีปัญหาอะไร

แต่ใบหน้าแผลเป็นเริ่มกังวล “พี่ฝีมือดี งานนี้ผมไม่เอาเงินแล้วก็ได้? พวกเรากลับเถอะ!”

ถึงจะมีเงินแต่ก็ไม่มีอะไรสำคัญเท่าชีวิต คนคนนี้เปลี่ยนไวจริงๆ ถ้าหากเขายังคงลงมือต่อ คนที่จะมือหักเท้าหักน่าจะเป็นเขา!

แม่งเอ๊ย! ไอ้หมาหลี่ฝานแม้แต่แก้แค้นยังไม่ถามให้ดีๆ เกือบทำให้เขาจบลงที่นี่ซะแล้ว!

รอผ่านไปสักพัก ไม่คิดบัญชีกับเขาก็ไม่แซ่หลิว ！

ใบหน้าแผลเป็นเดินออกไปแล้ว กลับได้ยินเสียงดังขึ้น “รอก่อน!”

“แก......แกอยากทำอะไร? ฉันบอกไปแล้วไงว่าไม่ทำงานนี้แล้ว!”

ไป๋ยี่เฟยมองไป๋หู่ และพูดว่า “เมื่อกี้ความคิดเห็นของผมคุณไม่คิดก่อนเหรอ?”

“ความคิดเห็นอะไร?” ไป๋หู่ตกใจจนงงงวย คำพูดเมื่อกี้จำได้ที่ไหนกัน

ไป๋ยี่เฟยกระแอมออกมา และพูดว่า “ผมให้เงินคุณสองเท่ากลับไปตีเขาให้ผม!”

“นี่......เป็นกฎของการทำงานจริงๆ ผมทำไม่ได้!” ใบหน้าแผลเป็นยังรู้สึกไม่ดี ถ้าหากไป๋ยี่เฟยให้ไป๋หู่สั่งสอนเขาอีกรอบ เขาอาจจะตกลงก็ได้

ไป๋ยี่เฟยเห็นแบบนี้ก็รีบเปลี่ยนความคิดใบหน้าแผลเป็น “งั้นก็ได้! ไม่มีอะไรแล้ว คุณไปเถอะ!”

ใบหน้าแผลเป็นเห็นแบบนี้ก็พาลูกน้องเดินออกไปอย่างงุนงง

ตอนนี้ ยังมีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น “ยังไปไม่ได้!”

“......”

ครั้งนี้ไป๋หู่เป็นคนพูดขึ้น “นายท่านบอกแล้วว่า ใครมาทำร้ายคุณชาย ต้องเอาคืนกลับไปสองเท่า”