ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 279

บทที่ 279

ไป๋ยี่เฟยเห็นแบบนี้ก็รีบจูงหลี่เสว่ หลังจากที่ฝ่ากลุ่มคนแล้ว ก็วิ่งออกไปข้างนอกอย่างสุดแรง

ทั้งสองวิ่งออกมานอกเขตของชิมแปนซี เนื่องจากสวนสัตว์มีขนาดใหญ่เกินไป พวกเขาไม่รู้ทาง ทำได้แค่วิ่งไปตามทางที่เห็น

วิ่งไปๆผลที่ได้พวกเขาวิ่งมาผิดทาง วิ่งมาจนถึงมุมเปลี่ยวๆเงียบๆมุมหนึ่ง

ที่นี่ค่อนข้างอยู่ไกลจากเขตต่างๆในสวนสัตว์ น่าจะเป็นสถานที่ที่อยู่ริมๆของสวนสัตว์

เนื่องจากไม่มีทางให้ไปแล้ว ไม่นาน คนพวกนั้นก็ไล่ตามมาจนทัน

“ฮ่าๆ……”

“พวกแกนี่ช่างวิ่งจริงๆนะ！รนหาที่ที่ตัวเองจะถูกตีไว้เรียบร้อยแล้วด้วยสินะ！”

“ดีเลย ที่นี่มันเปลี่ยวพอดี เวลาพวกเราจะทำอะไร ก็จะได้ไม่มีคนมารบกวน”

ไป๋ยี่เฟยเอาหลี่เสว่ไปปกป้องไว้ข้างหลัง มองพวกมันด้วยสายตาเยือกเย็น

ในตอนนี้เขารู้สึกเสียดายไม่น้อย ก่อนที่ตัวเองจะเรียนรู้จนประสบผลสำเร็จ เวลาออกไปไหนมาไหนควรจะพาไป๋หู่กับสวีลั่งออกมาด้วย เวลาเจอสถานการณ์แบบในวันนี้ ก็จะได้ไม่ถึงขั้นต้องถูกไล่ตีแบบนี้

ไป๋ยี่เฟยเบือนหน้าเล็กน้อย พูดกับหลี่เสว่ด้วยน้ำเสียงเบาๆ“เดี๋ยวตอนที่พวกมันลงมือ คุณอย่าเพิ่งขยับก่อนนะ ตอนที่มั่นใจแล้วว่าพวกมันเพ่งเล็งมาที่ผม คุณก็อาศัยโอกาสนั้นวิ่งหนีออกไป จำไว้ ต้องเร็ว อย่าถูกจับเป็นอันขาด”

หลี่เสว่ส่ายหัว“แล้วคุณจะทำยังไง?”

ไป๋ยี่เฟยพูดขึ้น“ผมไม่เป็นไร พวกมันไม่มีทางฆ่าผมหรอก แค่สั่งสอนผมเท่านั้น”

แต่หลี่เสว่ไม่เหมือนกัน หลี่เสว่เป็นผู้หญิง พวกมันทำได้แค่ขืนใจหลี่เสว่ การที่เป็นสามีของหลี่เสว่ จะยอมให้เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นได้ยังไง?

หลี่เสว่ก็ยังส่ายหัว เธอไม่วางใจไป๋ยี่เฟย

สุดท้าย ไป๋ยี่เฟยกัดฟัน ให้ตายสิ อย่างมากก็ฆ่าพวกมันให้ตายสักสองสามคน ดูสิว่าพวกมันจะทำยังไงต่อไป?

ไป๋ยี่เฟยดันหลี่เสว่ไปถึงขอบกำแพง“อย่าเข้ามา เดี๋ยวผมจัดการเอง”

หลี่เสว่รู้ว่าตัวเองไม่สามารถทำอะไรได้“อื้อ คุณ ระวังตัวหน่อยนะ”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า สายตาจ้องเขม็งคนพวกนั้นด้วยความโกรธแค้น เขาไม่มีทางให้คนพวกนี้ทำอะไรหลี่เสว่แน่นอน เขาตั้งมั่นในใจแล้ว

คนพวกนั้นพอเห็นสายตาของไป๋ยี่เฟยเปลี่ยนไป ไม่รู้ว่าทำไม รู้สึกกลัวไม่น้อย แต่สุดท้ายแล้วคนที่ใช้ชีวิตแบบนี้มายาวนานแล้ว ก็ไม่กลัวอะไรพวกนี้หรอก

“ไป๋ยี่เฟย จะพูดดีๆกับแกเป็นครั้งสุดท้าย หัดเจียมเนื้อเจียมตัวบ้าง อยู่ดีๆไม่ชอบ รนหาที่ตาย”

ไป๋ยี่เฟยถุ้ยออกมา“พล่ามเยอะจริงๆ！”

พอพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็พุ่งเข้าไป

เขาเปลี่ยนจากฝ่ายรับมาเป็นฝ่ายรุก พุ่งเข้าไปโจมตีก่อน

ไป๋ยี่เฟยจู่โจมเข้าไป เล็งไปที่ลูกพี่ของพวกมัน ซัดหมัดซ้ายออกไป ลูกพี่ของพวกมันก็ไม่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไร ถูกต่อยเข้าไปอย่างจัง

“อั่ก！”

ลูกพี่กำหมัดกำลังจะสวนกลับ สองสามคนที่เหลือก็ตอบสนองกลับมา ทยอยกันเข้ามาข้างหน้า

ไป๋ยี่เฟยมีประสบการณ์จากก่อนหน้านี้แล้ว ต้องระมัดระวังตัวให้ดี ป้องกันข้างหลังของตัวเองไว้ด้วย

ที่น่าเสียดายก็คือ ก่อนหน้านี้ไป๋ยี่เฟยถูกซัดไปแล้วหนึ่งยก ร่างกายขยับได้ไม่กี่ท่าเนื่องจากความเจ็บปวด แถมอีกฝั่งคนเยอะ เขาสามารถยื้อไว้ได้มากสุดแค่สิบกว่าวินาที แล้วก็ถูกอีกฝั่งกดลงที่พื้น