ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 285

บทที่ 285

นายโหดเหี้ยมกลับไม่ได้ใส่ใจอะไร ส่วนไป๋ยี่เฟย รู้สึกพูดอะไรไม่ออกอยู่ไม่น้อย ความคิดของคนในตอนนี้ทำไมถึงไม่ใสบริสุทธิ์เอาซะเลยนะ?

ทั้งสองคนกลับไปยังที่นั่ง ไป๋ยี่เฟยให้ที่นั่งของตัวเองกับนายโหดเหี้ยม ก่อนจะพูดกับอธิบายกับหลี่เสว่“เจอเพื่อนเก่าน่ะ เลยมาพูดคุยกันสักหน่อย”

หลี่เสว่พยักหน้า จ้องมองนายโหดเหี้ยมด้วยความอยากรู้อยากเห็น

คนคนนี้อายุสามสิบกว่าๆ แถมยังมีหนวดตอที่คางด้วย แววตาเหี้ยมโหด ให้ความรู้สึกไม่ใช่คนดีสักเท่าไร

หลี่เสว่ขดตัวไปพิงหน้าต่าง

ไป๋ยี่เฟยสังเกตเห็นแล้ว จึงตบๆลงที่ไหล่ของเขา“นี่คุณ อย่าทำท่าทางโหดร้ายแบบนี้สิ ภรรยาของผมตกใจหมดแล้ว”

นายโหดเหี้ยมเงยหน้ามามองไป๋ยี่เฟยด้วยแววตาที่ประหลาดใจ ในแววตาแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขาประหลาดใจที่ไป๋ยี่เฟยมีภรรยาแบบหลี่เสว่

ไป๋ยี่เฟยเลือกทำเป็นไม่เห็น หยิบมือถือที่เพิ่งซื้อมาใหม่โทรไปหาเฉินห้าว

“ฉันกลับมาแล้ว หารถบรรทุกที่ไม่เด่นสะดุดตามารับฉัน”

“ทราบครับ หัวหน้า”

พอวางสายลง ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว เกิดอะไรขึ้น?

เฉินห้าวเรียกเขาว่าหัวหน้าอีกแล้ว แถมยังจริงจังขนาดนี้ด้วย หรือว่าเกิดเรื่องอะไร?

น่าจะไม่หรอกมั้ง เฉินห้าวรู้งานที่สุดแล้ว ถ้าเกิดเรื่องอะไร เขาจะบอกทันทีเลย

ที่เขากลับไปในครั้งนี้ไม่สามารถเปิดเผยได้สักพัก ถ้าเกิดเปิดเผยล่ะก็ พวกคนที่คอยจ้องจะเล่นงานพวกนั้นจะต้องวางแผนลงมือแน่นอน โดยเฉพาะราชาแห่งหลิงหนานอะไรนั่น เนื่องจากยังไม่เข้าใจถึงเบื้องลึกของอีกฝั่ง จึงไม่สามารถเปิดเผยตัวเองได้

หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง รถไฟก็มาถึงสถานี

ไป๋ยี่เฟยกับหลี่เสว่พานายโหดเหี้ยมลงจากรถไฟ

ในเวลานี้เอง ซูต้าหลิวก็ลงมาจากรถไฟด้วย พอเห็นไป๋ยี่เฟยก็สบถ หึ ออกมาหนึ่งที

เมื่อตะกี้ตอนที่อยู่บนรถไฟ เขาถูกไอ้หมอนี่ตบหน้าไปฉาดใหญ่ ในใจรู้สึกโกรธแค้นไป๋ยี่เฟยมาก ยิ่งพอมองหลี่เสว่ที่อยู่ข้างๆเขา ก็ยิ่งไม่เต็มใจ หญิงสาวที่สวยขนาดนี้ ทำไมถึงคิดได้แค่นี้นะ คิดไม่ถึงว่าจะไปแต่งงานกับไป๋ยี่เฟย?

มองหลี่เสว่หนึ่งทีอย่างไม่เต็มใจ แล้วก็เดินจากออกไปพร้อมกับกลุ่มคน

พวกไป๋ยี่เฟยกับหลี่เสว่ก็เดินออกไปเช่นกัน

พอออกมา ไป๋ยี่เฟยเห็นรถหรูที่จอดอยู่ริมถนนอยู่หนึ่งขบวน คันที่อยู่ตรงกลางสุดคันนั้นคือเบนท์ลีย์ที่รุ่นเพิ่มความยาว ทั้งสองข้างของรถเบนท์ลีย์ มีหลงหลิงหลิงกับจางหรงยืนอยู่ เดินตรงไปยังถนนตามทางของพวกเขา เป็นประธานของโหวจวี๋

พอเห็นภาพนี้ ไป๋ยี่เฟยก็สีหน้าดำมืด

เขาจำได้ว่าเขาสั่งให้เฉินห้าวขับรถบรรทุกมารับเขา เนื่องจากไม่มีใครรู้เรื่องที่เขาไปที่เมืองเมืองหลวง ดังนั้นกลับไปก็ควรจะปิดบังสักหน่อย

ใครจะไปรู้ว่าไอ้หมอนี่เล่นซะยิ่งใหญ่ขนาดนี้?

ในขณะนี้เอง มือถือของไป๋ยี่เฟยก็ดังขึ้น เป็นสายของไป๋หู่

“อย่าออกมา เป็นแผนการกลอุบาย”

ไป๋ยี่เฟยตอบกลับไป“ฉันออกมาเรียบร้อยแล้ว”

ไป๋หู่“……ระหว่างทางพวกเราเจอปัญหานิดหน่อย”

ไป๋หู่กับสวีลั่งขับรถกลับมา ช้ากว่าพวกเขา บวกกับเจอปัญหาอยู่นิดหน่อย พวกเขาก็เลยเพิ่งจะมาถึงสถานีรถไฟ หลังจากที่เห็นการเล่นใหญ่ขนาดนี้แล้ว ก็รู้สึกว่าแปลกๆ จึงโทรศัพท์ไปหาไป๋ยี่เฟย

แต่ผลที่ได้ ก็ยังสายเกินไปอยู่ดี

ทางฝั่งนั้น หลงหลิงหลิงกับจางหรงเห็นไป๋ยี่เฟยกับหลี่เสว่เรียบร้อยแล้ว

ทั้งสองคนเดินเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับยิ้มๆเล็กน้อย

“ท่านประธาน”

ไป๋ยี่เฟย อื้อ ตอบกลับไปด้วยสีหน้านิ่งขรึม ทำได้แค่จูงหลี่เสว่ไปเท่านั้น

ตอนนี้เป็นแบบนี้ไปแล้ว เขาทำได้แค่เดินตามไปอย่างไม่แสดงสีหน้าอะไร จากนั้นก็ค่อยไปหาปัญหาอีกที

นายโหดเหี้ยมพอเห็นแบบนี้ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย ชัดเจนว่ารู้สึกประหลาดใจกับสถานะของไป๋ยี่เฟย

ทั้งสามคนเดินถึงที่รถเบนท์ลีย์ด้วยกัน จางหรงรีบเปิดรถออกอย่างประจบประแจง ให้ไป๋ยี่เฟยเข้าไปข้างใน

ไป๋ยี่เฟยให้หลี่เสว่เข้าไปก่อน จากนั้นตัวเองกับนายโหดเหี้ยมจึงเข้าไปนั่ง

จางหรงปิดประตูรถ กำลังจะเรียกประธานที่เหลือขึ้นมาบนรถ ก็เห็นซูต้าหลิวที่ออกมาจากสถานีรถไฟ