ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 295

บทที่ 295

ตอนที่เอามีดแทงเข้าไปไม่มีความรู้สึก แต่พอดึงออกมันเจ็บกว่าเดิมสองเท่า

หลิ่วอู๋ฉงเอนหลังและหลังจากนั้นก็ไม่สามารถยืนได้ และคุกเข่าลงบนพื้นด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

ณ ตอนนี้ ไป๋ยี่เฟยทั้งสามคนก็ลงจากรถ

หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยเห็นหลิ่วอ๋ฉงแล้ว เขาก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรมาก ตอนแรกเขาก็จะฆ่าหลิ่วอู๋ฉงเหมือนกัน แต่หลิ่วอู๋ฉงวิ่งหนี ตกลงไปในมือของพวกเขาด้วย เขาถูกแทงที่หลังก็เป็นสมน้ำหน้า

ตอนนี้หลิ่วอู๋ฉงไม่มีความหวังที่จะมีชีวิตรอดได้อีกแล้ว ในเวลานี้เขาคุกเข่าลงบนพื้น ดวงตาของเขาก็ว่างเปล่า

ไป๋ยี่เฟยมองไปที่หงซินอย่างเย็นชา“พวกแกสมควรต้องตาย!”

หงซินยิ้ม“ไม่หรอก คนที่ควรต้องตายคือแก”

“แต่ก่อนที่แกจะตาย แกยังต้องชิมกับความรู้สึกที่สูญเสียคนที่รัก อย่านี้เราถึงจะได้สบายใจ!” หงซินยิ่งกล่าว สีหน้าของเธอก็ยิ่งดูน่าเกลียด

เธอยังจำได้ว่า เธอขอร้องไป๋ยี่เฟย ขออย่าฆ่าศิษย์น้องของเธอ แต่ไป๋ยี่เฟยก็ยังไม่หยุด ฆ่าศิษย์น้องของเธอจริงๆ!

ไป๋ยี่เฟยเข้าใจเป้าหมายของพวกเขาแล้ว “ถ้าพวกแกกล้าขยับคนของฉัน แม้ว่าจะตาย ฉันก็จะพาแกไปด้วยกัน!”

“ถุ้ย!”หงซินไม่สนใจ “งั้นก็ต้องดูว่าแกจะมีความสามารถนี้หรือไม่!”

หลังจากนั้น ก็มีอีกคนลงมาจากรถตู้ ทั้งไป๋หู่และสวีลั่งก็เคยได้เห็นคนๆ นี้ ซึ่งเป็นราชาแห่งดาบของเมืองหลิงหนาน

หลังจากที่ราชาแห่งดาบลงจากรถแล้ว รถรถตู้นั้นก็ขับไล่ไปเลย!

สีหน้าไป๋ยี่เฟยก็เปลี่ยนทันที “ตายแล้ว!”

เมื่อเห็นเช่นนี้ ไป๋หู่และสวีลั่งก็มองหน้ากัน และสวีลั่งก็พูดว่า “ที่นี่ฉันจะจัดการ พวกคุณไปตาม”

ไป๋ยี่เฟยเหลือบมองสวีลั่ง “ระวังตัวด้วย”

หลังจากที่พูดเสร็จ ไป๋หู่และก็ไป๋ยี่เฟยก็เข้าไปในรถ และไล่ตามพวกเขา

ทันใดนั้น หลิ่วอู๋ฉง ก็พูดว่า “แก ... พวกแกก็จะ ... ตายแล้ว ... ฮ่าๆ ...”

หงซินพูดอย่างเหยียดหยาม “หนึ่งต่อสอง เห็นได้ชัดว่าใครจะตาย”

สีหน้าของหลิ่วอู๋ฉงบิดเบี้ยวไปชั่วขณะ เขาไม่สามารถอยู่รอดได้ในวันนี้ ดังนั้นเมื่อเห็นสวีลั่งอยู่ เขาก็หวังว่าสวีลั่งสามารถฆ่าผู้หญิงคนนี้ได้

แต่สิ่งที่หงซินพูดนั้นก็ถูกต้อง ไม่ว่าสวีลั่งจะเก่งแค่ไหน เขาสามารถเอาชนะคนสองคนได้หรือ?

ยิ่งไปกว่านั้น ทั้งสองคนนั้นก็ไม่ได้อ่อนแอ

สวีลั่งไม่ได้พูดอะไรมาก หยิบมีดของตัวเองออกมาแล้วรีบวิ่งไปข้างหน้า

......

ไป๋ยี่เฟยและไป๋หู่ยังคงตามไปที่รถตู้ หลังจากขับไปประมาณสิบกิโลเมตร รถตู้ก็หยุดอีกครั้ง

จากนั้นชายหนึ่งหญิงหนึ่งก็ลงจากรถ

ทั้งสองแต่งกายแปลก ๆ ผู้หญิงเซ็กซี่มาก แต่งหน้าหนัก ส่วนผู้ชาย ตัวเตี้ยและขี้เหร่ อายุก็มากและดูน่ารังเกียจมาก

“สามี เราไม่ได้เจอคู่ต่อสู้มานานแล้วนะเนี่ย!”หญิงนั้นยิ้ม

ชายคนนั้นยิ้มด้วยฟันเหลือง“ที่รัก วันนี้ตีไปอย่างตามใจเลย กลับไปสามีจะให้ระวัง!”

ในเวลาเดียวกับที่พูด เขาก็บีบเอวของผู้หญิงคนนั้นด้วยมือของเขา ทำให้เธอร้องอย่างเซ็กซี่

เมื่อเห็นเช่นนี้ ไป๋ยี่เฟยและไป๋หู่ก็ต้องลงจากรถ หลังจากเห็นสองคนนี้ ไป๋ยี่เฟยก็ขมวดคิ้วในข้อมูลของเขาแสดงว่า ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่สวยที่สุดแห่งเมืองหลิงหนาน และผู้ชายคือหลัวขวาง ซึ่งก็เป็นคนเก่งด้วย

“หูเทียนจิ่นอยู่ที่ไหน" ไป๋ยี่เฟยถาม

หลัวขวางขำเสียงออกมา “ไม่บอกแก! เดี๋ยวแกไปที่นรกแล้ว ไปถามยมราชได้ ฮ่าๆ……”

ไป๋ยี่เฟยเห็นเป็นเช่นนี้ พูดอย่างเย็นชา“ไป!”

ไป๋หู่พยักหน้าอย่างเคร่งขรึม เพราะเขารู้สึกได้ว่าทั้งสองคนนี้แข็งแกร่งมาก และถ้าเขาต่อสู้คนเดียว อาจจะไม่ค่อยไหว

ไป๋ยี่เฟยสังเกตเห็นสีหน้าที่เคร่งขรึมของไป่หู่ และเริ่มกังวลในใจ