ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 304

บทที่ 304

เฉินห้าวทำอะไรไม่ถูก เขาจึงเดินตามหลังหลี่เสว่ไปอย่างเงียบๆ

ต้องบอกว่า หลังจากที่เฉินห้าวจากไป ไป๋ยี่เฟยก็เริ่มรู้สึกกังวล เขาจึงโทรหาหลิวเสี่ยวอิง และขอให้เธอไปดูเฉินห้าวสักหน่อย

เฉินห้าวอยู่ในห้องของตัวเองในเวลานั้น และคนที่เฝ้าดูคือหลิวเสี่ยวอิงและป้าคนที่สองของเธอ

ในตอนนั้น เขาคิดว่าเป็นคนที่มาจากฝั่งนุ้นที่มาเอาชีวิตเขา แต่เมื่อเขาเห็นว่าเป็นหลิวเสี่ยวอิง ถึงรู้สึกว่าโล่งใจไป

ทั้งสองคนช่วยเหลือเฉินห้าวจัดการกับตัวแมลงด้วยกัน และเฉินห้าวก็เป็นอิสระ

ทันทีที่ไป๋ยี่เฟยกลับมา เฉินห้าวก็มาหาเขา และจากนั้นไป๋ยี่เฟยก็จัดให้เฉินห้าวอยู่ในบ้านพัก โดยคอยดูแลหลี่เสว่ เผื่อมีอะไรเกิดขึ้น

..........

หลังจากที่หลี่เสว่ออกไปแล้ว ก็ได้พบกับโจวฉวี่เอ๋ออย่างรวดเร็ว

และจางเหลยก็อยู่ในหลันโปกั่งวิลล่า ใกล้กับวิลล่าที่หลี่เสว่อยู่มาก และสามารถมองเห็นได้ตั้งแต่อยู่ทางเข้าของลานบ้าน ซึ่งเป็นเรื่องบังเอิญมาก

...........

ในสถานบันเทิงของเมืองเทียนเป่ย ซูต้าหลิวและจางหรงกำลังแช่อยู่ในน้ำพุร้อนด้วยกัน

“โอ้ย ฮ่าฮ่า.......” ซูต้าหลิวอารมณ์ดีมาก การใช้ชีวิตในช่วงเวลาสองสามวันที่ผ่านมา แทบจะทำให้เขาลืมตัวไปแล้ว ท่านประธานกรรมการของโหวจวี๋กรุ๊ปนั้นช่างมีความสุขเหลือเกิน

จางหรงหัวเราะ และดูถูกเขาอยู่ในใจว่า ถ้าคุณเป็นท่านประธานกรรมการของโหวจวี๋กรุ๊ปจริงๆแล้วก็ โหวจวี๋กรุ๊ปก็จะจบในไม่ช้าก็เร็ว เขาก็จะถอนหุ้นและออกไปทันที

ซูต้าหลิวยิ้มอย่างไม่เป็นธรรมชาติ “เฮ้ เหล่าจาง ที่นี่มีผู้หญิงหรือไม่?”

จางหรงไม่มีทางเลือกอื่น ทำได้เพียงต้องลุกขึ้นและขึ้นฝั่ง ไปเรียกบริการพิเศษให้ซูต้าหลิว

เมื่อจางหรงออกไป ซูต้าหลิวก็เอนตัวไปที่ฝั่ง พลางคิดถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในเมื่อคืน บอกว่ามีการเลี้ยงอาหารค่ำตอนเมื่อวาน คุยกันแล้วว่าหลงหลิงหลิงจะไปด้วยกัน แต่โทรศัพท์ไปคือปิดเครื่องอยู่ เลยทำให้เขาต้องไปคนเดียว

อย่างไรก็ตามหลังจากที่ไปถึงที่นั่นแล้ว ถึงพบว่าแม่งมีมื้ออาหารเย็นสักที่ไหน มันเป็นเรื่องโกหกเขาชัดๆ!

ซูต้าหลิวโกรธมาก โทรหาหลงหลิงหลิงแต่ก็ยังคงไม่สามารถโทรติดได้ เขาจึงต้องมาหาจางหรง จางหรงก็พาเขามาสนุกสนานที่นี่ตั้งแต่เช้า ถือเป็นการชดเชยเรื่องเมื่อคืน

“ดาดาดา.........”

เสียงรองเท้าส้นสูงกระแทกกับพื้นทำให้ซูต้าหลิวหันศีรษะไป เมื่อมองไป ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้นทันที “คนสวย........”

เย่อ้ายเดินเข้ามาในชุดสูทตัวเล็ก และมองไปที่ซูต้าหลิว ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรังเกียจของเธอ “คุณก็คือท่านประธานกรรมการคนใหม่ของโหวจวี๋กรุ๊ปที่ได้รับการแต่งตั้งขึ้นมาใหม่หรือ?”

น้ำลายของซูต้าหลิวแทบจะไหลออกมาหลังจากที่ได้เห็นคนสวย เมื่อได้ยินเช่นนี้ เขาก็ยิ้มและพยักหน้า “ใช่ ใช่ ผมเป็นท่านประธานกรรมการของโหวจวี๋กรุ๊ป”

“เร็วเข้า ลงมาเร็วเข้า เรามาเล่นด้วยกันเถอะ!” จางหรงพึ่งออกไปได้สักพักพอดี เขาคิดว่าเย่อ้ายเป็นผู้หญิงที่จางหรงเรียกมา

สีหน้าของเย่อ้ายมืดลงทันที เมื่อได้ยินเช่นนี้ จากนั้นก็หายใจเข้าลึกๆ และพูดด้วยสีหน้าที่จริงจัง “สวัสดี ฉันชื่อเย่อ้าย ฉันคือเย่ซื่อกรุ๊ป............”

“อะไรคือเย่ซื่อกรุ๊ป ไม่ต้องพูดมาก รีบลงมาเร็วเข้า” ซูต้าหลิวอดใจรอไม่ไหวแล้ว เมื่อเห็นคนสวยที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ ซูต้าหลิวเดินไปที่ข้างๆเย่อ้าย และจับข้อเท้าของเย่อ้าย และดึงคนลงไปในสระน้ำโดยตรง

“อ๊ะ!”

เมื่อมีเสียงดัง “บูม” เย่อ้ายก็ตกลงไปในสระน้ำ และยังกลืนน้ำในสระน้ำพุร้อนเข้าไปหนึ่งคำขนาดใหญ่ เปียกโชกไปหมดทั้งทั่วร่างกาย

เมื่อเริ่มดิ้นรนขึ้นมา ก็เห็นใบหน้าที่ยิ้มอย่างน่าเกลียจของซูต้าหลิวเข้ามาใกล้กับตัวเอง และทันใดนั้นก็ตกใจมาก และก็ตบเขาไปอย่างแรง “พัฟ”