ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 305

บทที่ 305

ไม่น่าแปลกใจที่ไป๋ยี่เฟยคิดมาก มีคนจำนวนมากจ้องมองเขาอยู่ในตอนนี้ ไป๋หู่ติดตามเขามาโดยตลอดเวลา ไม่สามารถลงมือกับตัวเขาได้ และก็จะลงมือกับคนรอบข้างของเขาโดยธรรมชาติอยู่แล้ว ทางเลือกคนแรก นั่นก็คือหลี่เสว่!

อย่างไรก็ตามหลังจากที่เฉินห้าวบอกตำแหน่งที่ออกมา........

“อยู่ที่หลันโปกั่งงั้นเหรอ?”

หลังจากวางสาย ไป๋ยี่เฟยก็อยากจะไป แต่เมื่อเขากังวล ความเจ็บปวดในอกทำให้เขาต้องขมวดคิ้ว

ในเวลานี้ ไป๋หู่ที่อยู่ด้านข้างเตือนเขาว่า “ถึงเวลาต้องไปที่โรงพยาบาลแล้ว”

ไป๋ยี่เฟยส่ายหัว “ไม่ได้ ผมต้องไปดูเสว่เอ๋อก่อนถึงจะวางใจได้”

หลังจากพูดจบ ก็ไม่สนใจไป๋หู่ เขายืดตัวขึ้น พยายามแสดงออกอย่างไม่มีอะไรผิดปกติ และเดินไปที่วิลล่าที่อยู่ติดกันที่ไม่ไกล

เมื่อเขาพึ่งเดินออกจากบ้านพักของตัวเอง เขาก็ได้รับข้อความจากไป๋หยุนเผิง ซึ่งเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดของเขา

“ลูกชาย ทำได้ดีมาก!”

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเยาะหลังจากเห็นข้อความ เขารู้ว่า ไป่หยุนเผิงก็รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในเมื่อคืนนี้เหมือนกัน และเขาอาจจะเฝ้าดูอยู่ที่ระยะไกล

ทำได้ดีแล้วยังไงล่ะ?

ยังไงก็ลำเอียงอยู่ดี?

ไป๋ยี่เฟยเพิกเฉย และยังคงเดินไปที่บ้านพักข้างๆต่อ และเขาก็ได้รับโทรศัพท์ของจางหรงอีกครั้ง

“ท่านประธานกรรมการ ซูต้าหลิวเกือบจะจัดการเย่อ้ายไปแล้ว” จางหรงพูดอย่างตื่นเต้น ในน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความกังวล

หลังจากได้ยินคำพูดเหล่านี้ ไป๋ยี่เฟยก็ผงะไปชั่วขณะ และกล่าวอย่างเสียใจว่า “เกือบจะงั้นเหรอ? ทำไมไม่จัดการไปเลยจริงๆ?”

“หือ?” จางหรงถึงกับผงะในตอนนี้ หลังจากที่คิดเรื่องนี้แล้ว จึงตอบกลับไปว่า “ท่านประธานกรรมการ ผมเป็นคนหยุดมันไว้เอง ยังไงเย่อ้ายก็เป็นคนของเย่ซื่อกรุ๊ป........”

“งั้นก็ช่างมันเถอะ!”

หลังจากพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็วางสายโทรศัพท์

รู้สึกโกรธมากอยู่ในใจ ที่จางหรงไอ้โง่นี้หยุดมันไว้!

เขาก็ไม่ลองคิดดูว่าความสัมพันธ์ของเย่อ้ายกับพวกเขาคืออะไรเหรอ? นั่นคือความสัมพันธ์ที่เป็นศัตรูกัน! ยังหยุดมันไว้งั้นเหรอ!

เมื่อเฉินห้าวเห็นไป๋ยี่เฟยที่ทางเข้าบ้านพักของจางเหลย เขาก็เห็นว่าสีหน้าของไป๋ยี่เฟยดูไม่พอใจมาก “พี่ชาย........”

ไป๋ยี่เฟยมองไปที่เฉินห้าว หายใจเข้าลึกๆด้วยความไม่เต็มใจ และหยุดคิดถึงเรื่องเหล่านี้ และถามว่า “คุณรู้ไหมว่านี่คือบ้านพักของใคร?”

“พี่ชาย ผมไปสอบถามมาแล้ว เจ้าของบ้านพักหลังนี้ชื่อจางเหลย ดูเหมือนว่าจะเป็นบ้านพักที่พึ่งซื้อใหม่ อีกอย่าง พี่สะใภ้ก็มากับโจวฉวี่เอ๋อด้วย”

“หือ?” หมายความว่าเป็นคนที่พวกเขารู้จัก ไป๋ยี่เฟยรู้สึกโล่งใจมากขึ้น เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แต่ก็ตัดสินใจเข้าไปดูสักหน่อย

ไป๋ยี่เฟยยืนอยู่ที่หน้าประตู สามารถมองเห็นผู้คนมากมายในสวนหลังบ้านของบ้านพักได้ และพวกเขาทั้งหมดเป็นคนหนุ่มสาวในวัยยี่สิบกว่าๆทั้งหมด มีชายและหญิง และดูเหมือนว่าพวกเขากำลังจัดงานปาร์ตี้อยู่

“พี่ชาย คุณจะเข้าไปไหม?” เฉินห้าวถาม “แต่ดูเหมือนพวกเราจะเข้าไปไม่ได้”

ไป๋ยี่เฟยตะคอก กำลังคิดหาวิธี เสียงรถก็ดังมาจากด้านหลัง

เฉินห้าวและไป๋ยี่เฟยมองหันหลังกลับไป มันเป็นรถโตโยต้าที่ธรรมดามาก รถโตโยต้าขับตรงเข้าข้างๆพวกเขา แล้วก็หยุดลง

จากนั้น ก็มีชายคนหนึ่งลงมาจากรถโตโยต้า ชายในวัยยี่สิบกว่าๆ สวมแว่นตาดำขอบดำ และชุดสูทที่เหมาะสม เดินเข้ามาทางประตูอย่างช้าๆ

ชายคนนั้นก็มองเห็นไป๋ยี่เฟยและเฉินห้าว เมื่อเห็นว่าพวกเขาแต่งกายธรรมดา คิ้วของเขาก็ขมวดเล็กน้อยโดยจิตสำนึก

โดยเฉพาะอย่างยิ่งไป๋ยี่เฟยต่อสู้กับคนอื่นไปในเมื่อคืนนี้ บวกกับเขาได้รับบาดเจ็บ และก็ถูกโยนออกไปอีกด้วย ภาพรวมที่ดูโทรม และมีสิ่งสกปรกเต็มอยู่บนเสื้อผ้าของเขา และยังมีคราบเลือดปกคลุมด้วย

ดูจากสภาพนี้แล้ว กลับทำให้คนอื่นรู้สึกว่าไป๋ยี่เฟยเหมือนเป็นชาวนาคนหนึงที่พึ่งขึ้นมาจากท้องนา

โดยปกติแล้วเฉินห้าวก็จะแต่งตัวใส่ชุดแบบสบายๆ แต่ก็ดูสะอาดและเรียบร้อย แค่ดูดีกว่าไป๋ยี่เฟยเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ไป๋ยี่เฟยและเฉินห้าวก็มองไปที่ชายคนนั้น กำลังคาดเดาตัวตนของเขาอยู่

“เฮ้ จางเหลยมาแล้ว”

“ไม่ได้เจอกันมานานหลายปี หล่อขึ้นนะ!”

“โตเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นแล้ว และก็มีเสน่ห์มากขึ้นแล้วด้วย!”

“.........”

จางเหลยใส่ชุดลำลองหรูหรา มีชายวัยกลางคนหนึ่งเดินตามหลังเขาอยู่ และทั้งสองก็คุยกันอย่างมีความสุขขณะที่เดินลงมาชั้นล่าง

หลังจากลงมาที่ชั้นล่าง จางเหลยได้พูดอะไรบางอย่างกับชายวัยกลางคนข้างๆเขา และเดินตรงไปที่หลี่เสว่

สายตาของทุกคนก็มองมาทางนี้

วันนี้หลี่เสว่ใส่ชุดเดรสสีขาวลายดอกไม้เล็กๆ มองดูแล้วมีความบริสุทธิ์และน่ารื่นรมย์มากเป็นพิเศษ ทำให้ทุกคนต้องถอนหายใจ สมกับที่เป็นดอกไม้ประจำชั้นจริงๆ!

อีกด้าน ไป๋ยี่เฟยได้เดินเข้ามาแล้ว ตามด้วยเฉียนหมิงที่ไม่พอใจอยู่ข้างหลังของเขา

ในเวลานี้ จางเหลยก็ได้เดินไปถึงตรงหน้าของหลี่เสว่แล้ว และพูดกับหลี่เสว่ด้วยรอยยิ้ม “เสว่เอ๋อ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน ในช่วงเวลาหลายปีที่ผ่านมาคุณเป็นอย่างไรบ้าง?”

หลี่เสว่จับแขนของโจวฉวี่เอ๋อไว้ทันทีที่เห็นจางเหลยเดินเข้ามา ด้วยความตื่นเต้นอย่างมาก

โจวฉวี่เอ๋อแนะนำให้กับหลี่เสว่ทันทีว่า “นี่คือจางเหลย งานเลี้ยงในครั้งนี้เขาเป็นคนจัดขึ้นเอง ใช่แล้ว ตอนสมัยที่เรียนมัธยมปลายเขาเคยตามจีบคุณด้วย”

“หือ?” หลี่เสว่มองไปที่โจวฉวี่เอ๋อด้วยความประหลาดใจ และยังมีความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อยอยู่ในสายตาของเธอด้วย

โจวฉวี่เอ๋อไม่ได้พูดอะไรมาก ตอนนี้หลี่เสว่เป็นผู้มีสามีแล้ว ในฐานะที่เธอเป็นเพื่อนสนิทที่สุด เธอจึงไม่สามารถเอาเรื่องพวกนี้มาพูดล้อเล่นกับหลี่เสว่ได้

หลี่เสว่มองไปที่จางเหลยที่อยู่ตรงหน้า เพียงแค่ยิ้มเบาๆ “ฉันสบายดี ขอบคุณ”

ทัศนคติไม่ถึงกับความแปลกแยก แต่มีมารยาทและสุภาพ ทำให้คนอื่นไม่สามารถจับผิดได้

รอยยิ้มบนใบหน้าของจางเหลยหยุดลงชั่วขณะ และเขากล่าวด้วยความสงสาร “งั้นก็ดี”