บทที่ 310
พูดไปแล้ว หลี่เสว่อาจจะไม่กล้าพูดมาก เพราะไป๋ยี่เฟยอยู่ตรงหน้า บางทีเธออาจดูถูกไป๋ยี่เฟยมาตั้งนานแล้ว
จางเหลยจากไป และเพื่อนร่วมชั้นก็ติดตามออกมาเมื่อเห็นเช่นนี้
ไป๋ยี่เฟยและหลี่เสว่เพิ่งเดินไปถึงที่ประตู และถูกจางเหลยหยุดไว้
“เสว่เอ๋อ ผมจะไปส่งคุณ”
หลี่เสว่หันหน้าไปทางเขา ขณะที่เธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ก็ถูกปฏิเสธโดยตรงจากไป๋ยี่เฟย
จางเหลยกล่าวด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึม “แล้วบอกผมทีว่าคุณจะพาเสว่เอ๋อกลับบ้านยังไง? จากที่นี่ไปถึงบ้านของคุณน่าจะไกลมากใช่ไหม? หรือว่าคุณจะให้เสว่เอ๋อเดินกลับไปหรือ?”
ไป๋ยี่เฟยหัวเราะ “คุณพูดถูก เราจะเดินกลับไปจริงๆ”
จางเหลยหยุดชั่วคราว และพูดทันที “คุณปล่อยเสว่เอ๋อเดินกลับไปได้อย่างไร?” หลังจากนั้น เขาก็พูดกับหลี่เสว่ “เสว่เอ๋อ ผมเพิ่งซื้อ BMW มาคันหนึ่งพอดี ผมส่งคุณกลับไป!”
หลี่เสว่ส่ายหัว “ไม่เป็นไร เราเดินกลับไปก็พอแล้ว”
นี่คือความจริง บ้านพักก็อยู่ที่วิลล่าในที่ไม่ไกล สองนาทีก็ถึงแล้ว ยังจะใช้รถทำไม?
จางเหลยรู้สึกเป็นทุกข์ใจต่อหลี่เสว่มากยิ่งขึ้นเมื่อเขาได้ยิน “เสว่เอ๋อ คุณเดินกลับไปจะต้องเดินถึงเมื่อไหร่? ให้ผมส่งคุณเถอะ! จะให้ผมส่งเขาไปด้วยกันก็ได้”
ในเวลานี้ เพื่อนร่วมชั้นของจางเหลยก็เดินเข้ามาด้วย
“ให้จางเหลยไปส่งเถอะ ถ้าใช้รถจะเร็วกว่า”
“ใช่แล้ว ทั้งหมดก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นกัน ไม่ต้องเกรงใจ!”
“..........”
ไป๋ยี่เฟยเย้ยหยัน “ไอ้โง่!”
“เอ๊ะ คุณพูดยังไง? จางเหลยอยากจะไปส่งพวกด้วยความใจดี ทำไมคุณยังคงด่าว่าคนอีก?”
“ใช่ ทำดีไม่ได้ดี!”
“ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง!”
ไป๋ยี่เฟยไม่อยากคุยกับคนเหล่านี้มากเกินไป เพราะเขาอดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว เขาจึงต้องกลับไป
ดังนั้นไป๋ยี่เฟยจึงไม่พูดอะไร และดึงหลี่เสว่จากไปผ่านด้านข้าง
ในเวลานี้ เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งถามอย่างสงสัย “ฉันจำได้ว่านั่นไม่ใช่ทางออกใช่ไหม?”
“ฉันก็จำได้เหมือนกัน”
จางเหลยตะคอก “ไม่เคยมาที่หมู่บ้านหลันโปกั่งวิลล่า อาจจะเป็นเพราะไม่รู้ทาง”
“โอ้ นี่มันเป็นไปได้อยู่”
อย่างไรก็ตาม ภายในหนึ่งนาที ไป๋ยี่เฟยก็เดินไปที่วิลล่าที่อยู่ไม่ไกลจากพวกเขา และหยุดลง
“เขาจะทำอะไรเหรอ?”
“เชี่ย ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าไปแล้ว!”
“ไม่ใช่มั้ง? นั่นเป็นวิลล่าของคนอื่นหรือเปล่า? เขาเข้าไปทำไม?”
จางเหลยงงงวยอยู่ครู่หนึ่ง แล้วอธิบาย “อาจเป็นไปได้ว่าเสว่เอ๋อมีเพื่อนคนอื่นอยู่ที่นี่”
“มันก็น่าจะถูกต้อง!”
จากนั้นทุกคนก็จับตาดูไป๋ยี่เฟยเหยียดนิ้วออก และกดที่ลายนิ้วมือล็อค
“เชี่ย! ลายนิ้วมือล็อคเหรอ?”
“ลายนิ้วมือของเขาปลดล็อคได้หรือ?”
“เท่าที่ฉันรู้มา มีเพียงเจ้าของวิลล่าเท่านั้นที่สามารถใช้ลายนิ้วมือเพื่อเปิดล็อคได้?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่