ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 32

บทที่32

ทั้งสองคนชนแก้วกัน แล้วดื่มลงไปหนึ่งคำ"มีความสุขหรือเกิน!"

"ไม่ได้มาที่นี่นานแล้ว"หวังโหลวพูดอย่างทอดถอนใจ

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า"ฉันก็เช่นกัน"

ทั้งสองคนล้วนคิดถึงชีวิตช่วงมหาวิทยาลัย แต่สิ่งที่น่าเสียดายคือมันล้วนผ่านไปแล้ว

พอเวลานี้ ไป๋ยี่เฟยก็ได้เห็นว่ามีคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา สีหน้าหยิ่งกำเริบมาก

ไป๋ยี่เฟยอึ้งทันที"นี่เป็นพี่เตาในวันนั้นหรือเปล่า?"

หวังโหลวมองไปตามสายตาของเขา"พวกเขามาหาคุณหรือเปล่า?ไม่นั้นเราไปก่อนไหม?"

ไอ้หน้าแผลมีดคนนั้นถูกไป๋หู่สั่งสอนไปสักครั้งหนึ่งอย่างแรง มือยังถูกไป๋หู่บีบจนเสีย เขาอยู่ในกลุ่มมาเฟียมานาน ยังไม่มีคนที่กล้าปฏิบัติต่อเขาเช่นนี้เลย ดังนั้นเขาจะไม่ยอมปล่อยไป๋ยี่เฟยไปง่ายๆแน่นอน

แต่ไป๋ยี่เฟยกลับส่ายหัว แถมยังลุกขึ้นเดินไปหาเขา

หวังโหลวกลัวจนรีบเอื้อมมือออกไป แต่ก็จับเขาไม่ได้

ตั้งแต่ไอ้หน้าแผลมีดถูกไป๋หู่ตบตีในครั้งก่อน ทำให้เขาจะต้องพาลูกน้องให้มากขึ้นในทุกครั้งที่ออกไปข้างนอก จนชิงเป็นนิสัย เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้มีเรื่องที่ถูกเอาเปรียบในครั้งก่อนเกิดขึ้นอีก

เขาหาไป๋หู่อยู่ตลอด แต่เวลาผ่านมานานขนาดนี้แล้ว ยังหาไม่เจอ แถมยังไม่มีใครรู้จักคนนี้ด้วยซ้ำ!

ไอ้หน้าแผลมีดกับพวกคนที่ตามหลังเพิ่งคิดจะนั่งลง ก็เห็นไป๋ยี่เฟยเดินมาทางนี้

ไป๋ยี่เฟยยิ้มกริ่มแล้วพูดว่า"ไม่ได้เจอกันมานานเลยนะ!"

ไอ้หน้าแผลมีดนิ่งอึ้งทันที จากนั้นก็ทิ้งบุหรี่ลงบนพื้น"ไอ่เหี้ยเอ๊ย ฉันกำลังหาแกอยู่เนี่ย!"

พวกคนที่ตามหลังเขาก็ล้อมรอบไป๋ยี่เฟยและหวังโหลวเอาไว้

คนที่อยู่รอบข้างพอเห็นสถานการณ์เช่นนี้ต่างกระจายตัวออกไป ส่วนเจ้าของร้านบาร์บีคิวเหมือนจะอยากไป แต่กลัวว่าจะถูกตบตี จึงยืนดูอยู่ตรงนั้น

หวังโหลวก็มีความหวาดกลัวเช่นกัน คนพวกนี้ล้วนเป็นนักเลง พวกเขาสองคนสู้ไม่ไหวแน่ๆ

ไป๋ยี่เฟยแสดงออกอย่างราบเรียบมาก แถมยังพูดกับไอ้หน้าแผลมีดว่า"ฉันจะทำข้อตกลงกับคุณ"

"ข้อตกลงอะไรฉันล้วนไม่สน ไปตบมันให้จำเร็ว!"ไอ้หน้าแผลมีดสั่งให้ลูกน้องลงมือทันที

ไป๋ยี่เฟยยกมือขึ้น"หนึ่งล้านบาท!"

"รอก่อน!"

ไอ้หน้าแผลมีดรีบสั่งให้คนหยุดมือ เขาออกมาสร้างกลุ่มมาเฟียก็เพื่อหวังเงินไง เงินตั้งล้านหนึ่งโว้ย!มากกว่าที่หลี่ฝานออกตั้งหนึ่งเท่า

ไป๋ยี่เฟยยิ้มออกมา"หนึ่งล้านบาท ช่วยไปตบคนหนึ่งให้ฉันหน่อย"

"ใคร?"ไอ้หน้าแผลมีดถาม

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างราบเรียบ"ใครออกเงินให้แกมาตบฉัน แกก็ไปตบคนนั้น"

ไอ้หน้าแผลมีดเข้าใจความหมายของเขา แล้วค่อนข้างจะสะสม ไป๋ยี่เฟยเลยพูดว่า"มีเงินยังไม่ทำหรือ?ฉันออกตั้งหนึ่งล้านบาทนะ!แต่คุณไม่ทำก็ไม่เป็นไร ฉันมีเงินอยู่มากมาย สามารถไปจ้างคนอื่นทำ"

พอได้ยินคำพูดนี้ ไอ้หน้าแผลมีดก็ไม่ลังเลอีกแล้ว เพราะยังไงก็ทำเพื่อหวังเงิน ตบใครล้วนเหมือนกันหมดแหละ"โอเค ตกลงกันนะ!"

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า"ให้คุณห้าแสนก่อน ที่เหลืออีกห้าแสน รอคุณไปตบเสร็จแล้วค่อยให้คุณ"

"คุณเป็นคนตรงไปตรงมาดี!"ไอ้หน้าแผลมีดก็เป็นคนที่ไม่อ้อมค้อมเช่นกัน หลังจากสองคนแลกเปลี่ยนเบอร์ติดต่อเสร็จ ไอ้หน้าแผลมีดก็พาลูกน้องจากไปแล้ว

หลังจากหวังโหลวดูเสร็จสมบูรณ์ ก็กลืนน้ำลายเข้าไป จากนั้นยกนิ้วโป้งขึ้นมา"คุณนี่สุดยอดจริงๆ!"

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะพร้อมส่ายหน้า"ตามจริงฉันก็กลัวเช่นกัน ถ้าไม่ใช่ว่าคนนี้อยู่ที่นี่ ฉันก็ไม่กล้าเหมือนกัน"

"อะไร?"หวังโหลวมองไปตามทิศทางที่เขาบอก จากนั้นก็กรีดออกมา"เย็ดแม่ง!"

มีชายร่างใหญ่ที่ใส่แจ็กเก็ตคนนี้นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เป็นไป๋หู่นี่เอง

ระดับการต่อสู้ของไป๋หู่ครั้งก่อนก็ได้เห็นแล้ว ไม่น่าทำไมไป๋ยี่เฟยยังคงราบเรียบขนาดนี้

ถ้าไม่ใช่ว่าไป๋ยี่เฟยได้เห็นไป๋หู่ ก็คงไม่กล้าไปหาไอ้หน้าแผลมีดด้วยตนเองหรอก

ไป๋หู่มองไปดูที่ไป๋ยี่เฟย"คุณชายสั่งไว้ว่าต้องปกป้องคุณ แต่คำพูดที่คุณตกลงกับคนอื่นนั้น ฉันจะไม่ไปยุ่ง"

ไป๋ยี่เฟย“......”

ในที่สุดทั้งสามคนนั่งกินบาร์บีคิวและดื่มเหล้าด้วยกัน มีความสุขมาก

ผ่านไปอีกหลายวัน ไป๋ยี่เฟยได้รับบัตรเชิญชวนที่หลงหลิงหลิงเอามาให้