ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 33

บทที่ 33

โจวฉวี่เอ๋อจ้องมองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยความโกรธ"คุณยังกล้ามาถามอีก ก็เพราะคุณนั่นแหละ!"

"เพราะฉัน?"ไป๋ยี่เฟยมองไปที่เธออย่างสงสัย

โจวฉวี่เอ๋อเห็นสีหน้าของไป๋ยี่เฟยก็โมโหขึ้นมา"คุณอย่ามาแกล้งทำตัวเป็นไม่รู้เรื่อง ถ้าไม่ใช่ว่าคุณถูกจับตัวเข้าไป เสว่เอ๋อจะไปขอร้องหลิ่วจาวเฟิงได้ยังไง ถ้าไม่ใช่แบบนั้นเธอก็จะไม่ต้องเป็นคู่ในงานเลี้ยงให้หลิ่วจาวเฟิงเพื่อคืนนํ้าใจของเขา!"

"ทีนี้ดีแล้ว หลายๆคนล้วนทราบเรื่องนี้ คุณรู้หรือเปล่าว่าคนพวกนั้นว่าเสว่เอ๋อยังไงอยู่ละหลัง?คุณรู้ว่าคำพูดพวกนั้นมันร้ายแรงขนาดไหนหรือเปล่า?คุณไม่รู้ทุกอย่าง!ฉันอยากจะตบหน้าคุณสักสองครั้งจริงๆ!"

ไป๋ยี่เฟยเหล่ตาขึ้นมาเล็กน้อน"หลิ่วจาวเฟิง?"

ดีมาก!เตือนเขาไว้ครั้งหนึ่งแล้ว แต่เขายังกล้ามามีความโลภต่อเสว่เอ๋ออีก นั้นก็อย่ามาโทษเขาแล้วนะ!

หลี่ฝานด้วยอีกคน หลิ่วจาวเฟิงช่วยเขาออกมาจากเรือนจำได้ด้วย ตัวเองนี่ดูถูกหลิ่วจาวเฟิงเกินไป!

"ฉันรู้แล้ว ฉันจะให้เขาได้รับโทษจากเรื่องนี้แน่ๆ!"ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างราบเรียบ

โจวฉวี่เอ๋อไม่เชื่อ"คุณนี่หรือ?"

ไป๋ยี่เฟยไม่อธิบายเพิ่มเติม แค่ประคองหลี่เสว่เข้าไปในรถ"ฉันพูดจริงทำจริง เรื่องวันนี้ขอบคุณมากด้วย"

พอพูดเสร็จ ก็ขับรถของหลี่เสว่จากไป

โจวฉวี่เอ๋อมองไปดูไป๋ยี่เฟยที่ไกลไปเรื่อยๆ สีหน้าปรากฏความสับสนขึ้นมา ถ้าพูดตามตรงเธอก็ดูถูกไป๋ยี่เฟยเช่นกัน แต่เริ่มตั้งแต่เขาซื้อรถให้เสว่เอ๋อ เธอก็มีความรู้สึกว่าเขาแตกต่างไปจากเมื่อก่อนแล้ว

เมื่อกี้ที่เขาพูดประโยคนั้นออกมาก็ทำให้คนอดไม่ได้ที่จะไปเชื่อเขา ถ้าหากว่าไม่ใช่เพราะอุปนิสัยตลอดสองปีที่ผ่านมา เธอคงไม่ถามประโยคสุดท้ายออกมาหรอก

ไป๋ยี่เฟยพาหลี่เสว่กลับไปถึงวิลล่า แล้วอุ้มเธอเป็นไว้บนเตียง จากนั้นก็มองไปที่เธออย่างน่าสงสาร

แต่มองไปมองมา สายตาก็เปลี่ยนแปลงไป

หลี่เสว่เป็นคนสวยอยู่แล้ว สัดส่วนรูปทรงยิ่งดีมากทีเดียว แถมเนื่องด้วยสาเหตุที่ดื่มเหล้าไป ทำให้ใบหน้าของเธอแดงกํ่า ริมฝีปากเปิดเล็กน้อยและเผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าที่ประณีตของเธอด้วย......

แถมไป๋ยี่เฟยก็ชอบหลี่เสว่อยู่มาตลอด เมื่อได้เห็นภาพพจน์ที่งดงามต่อหน้านี้ จึงทำให้ไป๋ยี่เฟยเกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา แล้วก้มตัวลงไปเรื่อยๆ

ความรู้สึกในการสัมผัสกันระหว่างริมฝีปากนั้นยอดเยี่ยมมาก จนทำให้ไป๋ยี่เฟยควบคุมตัวไม่ได้

การจูบกันที่เรียบง่ายมันไม่สามารถทำให้เขาพอใจได้แล้ว เขาอ้าปากออกอย่างกล้าหาญ อยากจะได้อะไรที่มากกว่านี้

แต่ในเวลานี้ หลี่เสว่เอ่ยเสียงหนึ่งออกมาอย่างไม่สบายใจ ทำให้ไป๋ยี่เฟยตกใจมาก จึงรีบลุกขึ้นมามองไปที่หลี่เสว่

เมื่อได้สังเกตว่าหลี่เสว่เป็นแค่ไม่ค่อยสบาย แต่ไม่ได้ตื่นขึ้นมา ไป๋ยี่เฟยก็โล่งใจลงมา

ถ้าหากว่าเขาฉวยโอกาสที่หลี่เสว่เมาแล้วทำเรื่องแบบนั้นกับเธอ ไม่ทราบว่าเธอจะโทษเขาหรือเปล่า?

แต่พวกเขาเป็นสามีภรรยากันไม่ใช่หรือ?เรื่องแบบนี้มันก็ธรรมดาปกติอยู่ไม่ใช่หรือ?

ไป๋ยี่เฟยดิ้นรนไปนานมาก ในที่สุดก็ยอมแพ้ เขายังคงหวังว่าหลี่เสว่จะสามารถรักเขาจริงจัง จนกว่าวันที่เธอยอมรับเขาแล้วค่อยมาทำเรื่องที่ควรทำ อย่างนั้น ถึงจะมีความหมาย

ในที่สุดไป๋ยี่เฟยก็ช่วยหลี่เสว่เช็คหน้า แล้วห่มผ้าห่มให้เธอ พร้อมจูบลงไปบนหน้าผากของเธอ กระซิบว่า"เสว่เอ๋อ คุณไม่ต้องห่วง ทุกคนที่รังแกคุณ ฉันล้วนจะเอามันให้น่าดูเพื่อชิงความเป็นธรรมกลับมาให้คุณ"

พอพูดเสร็จ ไป๋ยี่เฟยถึงจะลุกขึ้นแล้วออกไปที่ห้อง

เมื่อกลับมาถึงห้องของตนเอง ไป๋ยี่เฟยก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วใส่ข้อความให้หลงหลิงหลิง"งานเฉลิมครบรอบของหลิ่วซื่อกรุ๊ปฉันจะไปร่วมงานเอง"

หนึ่งคืนที่ไม่มีฝันผ่านไป

หลังจากหลี่เสว่ตื่นมาก็นวดศีรษะที่ปวดของตนเอง เธอจำไม่ได้ว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น แต่นึกว่าเป็นโจวฉวี่เอ๋อที่ส่งตนเองกลับมาถึงบ้าน

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ หลี่เสว่ก็เปิดโทรทัศน์ ปล่อยให้มันฉายข่าวรอบเช้า ส่วนตนเองก็ไปเตรียมอาหารเช้าที่ห้องครัว

"จากการสำรวจ พบว่าพายุที่มีรหัสชื่อว่ามาซาจะมาขึ้นฝั่งที่ชายฝั่งทางใต้ของประเทศเรา รัฐบาลส่วนท้องถิ่นกำลังอพยพประชาชนอย่างเร่งด่วน สถานที่บันเทิงทุกแห่งล้วนปิดให้บริการ......"

"ดิงดอง......"

ไป๋ยี่เฟยถูกปลุกเพราะเสียงการแจ้งเตือนของโทรศัพท์ เขาเลยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู จากนั้นรีบพลิกร่างนั่งขึ้นมา"พายุเข้า!"

เมื่อได้เห็นข้อความแจ้งเตือน ไป๋ยี่เฟยรีบขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว พอมาถึงชั้นล่างก็สังเกตเห็นว่าหลี่เสว่กำลังทำอาหารเช้าอยู่ในห้องครัว"เสว่เอ๋อ คุณยังปวดหัวอยู่หรือเปล่า?ต้องการกินยาแก้เมาไหม?"

ยาแก้เมาได้ซื้อที่ระหว่างทางกลับบ้านของเมื่อคืน เมื่อคืนเขาได้ให้หลี่เสว่กินไปแล้วเม็ดหนึ่ง