บทที่ 341
หลังจากที่ซูต้าหลิวและจางหรงเดินเข้ามาแล้ว ดึงดูดสายตาของผู้คนส่วนใหญ่เอาไว้
“นั่นมันผู้จัดการใหญ่ที่ไหนกัน เหมือนว่าจะไม่เคยเห็นมาก่อน?”
“ฉันก็ไม่เคยเห็นเหมือนกัน คงจะเป็นธุรกิจขนาดเล็กที่ไม่อยู่ไหนสายตา”
“ก็คงใช่ ผู้ยิ่งใหญ่ที่มีหน้ามีตาในเมืองเทียนเป่ยของเราล้วนแต่เคยเห็นมาก่อน ท่านนี้คงจะเป็นคนที่ไม่ได้มีความสำคัญอะไร”
“......”
ยังดีที่ซูต้าหลิวนั้นอยู่ไกลออกไป ไม่เช่นนั้นถ้าได้ยินขึ้นมาละก็ คงจะโกรธน่าดู
เป็นประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋มาตั้งหลายเดือน ก็เอาตัวเองไปวางไว้บนตำแหน่งที่สูงมากเรียบร้อยแล้ว งั้นฉันก็คือพี่ใหญ่ของเมืองเทียนเป่ย พวกแกล้วนเป็นแค่น้องเล็ก
คาดว่าคงไม่มีพี่ใหญ่ที่ไหนจะชอบที่ได้ยินคำพูดเช่นนี้
ซูต้าหลิวถามจางหรงเสียงเบา “พวกเรานั่งตรงไหน?”
จางหรงตอบ “ตรงนั้น มีป้ายของพวกเราโหวจวี๋กรุ๊ปอยู่ คุณนั่งตรงนั้นก็ได้”
สายตามองไปตามที่จางหรงบอก เป็นตำแหน่งที่อยู่ตรงกลางของแถวแรก ซูต้าหลิวพอใจเป็นอย่างมาก ตำแหน่งที่นั่งที่ดีขนาดนี้ สมควรที่จะมอบมันให้เขาจริง ๆ
แต่ทว่าเขากลับมองเห็นที่บนขั้นบันไดที่อยู่ไม่ไกลออกไปนั้น ยังมีที่นั่งอีกแถวหนึ่ง
“นั่นไว้ให้ใครนั่งกัน? แล้วทำไมพวกเราถึงนั่งที่ข้างล่าง?”ซูต้าหลิวถาม
จางหรงเหงื่อตก รีบอธิบายกลับ: “ที่นั่งนั่นเอาไว้ให้คนจากสหพันธ์ธุรกิจ พวกเราก็เลยต้องนั่งที่ข้างล่างอยู่แล้ว”
“เมืองเทียนเป่ยนั้นไม่ใช่ว่าโหวจวี๋กรุ๊ปเป็นพี่ใหญ่หรือไง? อาศัยอะไรมาให้คนอื่นนั่งด้านล่าง พวกเรานั่งด้านล่าง? การจัดการนี้นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยนะ?”บนใบหน้าของซูต้าหลิวนั้นเต็มไปด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างมาก
จางหรงอยากที่จะตบซักฉาดออกไป
เคยเห็นคนโง่มา แต่ก็ยังไม่เคยเห็นคนที่โง่มากขนาดนี้มาก่อน
จางหรงกลั้นยิ้มตอบ: “ท่านประธาน รีบเข้าไปนั่งให้เรียบร้อยเถอะ อีกสักพักคงจะเริ่มการประชุมแล้ว”
ซูต้าหลิวรู้สึกว่าก็ใช่ “งั้นฉันไปแล้วนะ”
พูดจบ ซูต้าหลิวก็ใช้บารมีที่เข้าใจเองวันนั้นเดินเข้าไป นั่งลงที่ที่นั่งของประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป
คนที่เห็นภาพนั้นต่างก็ตกใจจนกรามค้าง
“เขาคือประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป?”
ไม่ใช่มั้ง? ฉันจำได้ว่าเป็นเด็กวัยรุ่นที่ชื่อไป๋ยี่เฟยอา!”
“ฉันก็จำได้ เปลี่ยนมาเป็นคนนี้ได้อย่างไร?”
“ไม่รู้อ๋า? โหวจวี๋เปลี่ยนประธานคณะกรรมการบริหารตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?”
“......”
หลังจากที่ซูต้าหลิวนั่งลงแล้ว มองไปที่ที่นั่งข้างกายทั้งสอง ที่ด้านซ้ายนั้นว่างอยู่ แต่ก็สามารถมองเห็นป้ายที่วางอยู่ว่าเป็นคริสตัลกรุ๊ป
ที่ด้านขวานั้นมีผู้ชายวัยกลางคนอายุประมาณสี่สิบกว่านั่งอยู่ ก็คือประธานคณะกรรมการบริหารเยว่หยากรุ๊ปเซียวเถิง น่าเสียดายตรงที่ ซูต้าหลิวนั้นไม่รู้จัก
แต่เซียวเถิงนั้น รู้อยู่แล้วว่าประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ปนั้นคือใคร เห็นซูต้าหลิว กลับไม่ได้ประหลาดใจอะไรมากมายนัก เพียงแค่ยิ้มทักทาย “ประธานซู สวัสดี”
ซูต้าหลิวยิ้มตาหยีตอบ: “สวัสดีสวัสดี”
หลังจากที่ทักทายกันแล้ว ก็ไม่มีอะไรจะให้พูดคุยกันอีก
ในเวลานี้ ประตูก็ถูกเปิดออก คนต่างก็ทยอยกันเข้ามา
ซูต้าหลิวก็มองตามไปเหมือนกัน พบคนงามที่เห็นเมื่อวันก่อน ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที “คนงามของฉันก็มาด้วย......”
เซียวเถิงมองซูต้าหลิว มุมปากกระตุกขึ้นเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่