ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 342
สรุปบท บทที่ 342: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่
บทที่ 342 – ตอนที่ต้องอ่านของ ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่
ตอนนี้ของ ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ โดย เหมยปาเหย ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายใช้ชีวิตทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 342 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
บทที่ 342
“ประธานซู คุณพูดแบบนี้ใช่ว่าไม่ค่อยให้เกียรติผู้หญิงสักเท่าไหร่? ”หลี่ฝานที่นั่งอยู่ด้านหลัง ซักถามด้วยเสียงอันดัง
พูดจบ ผู้จัดการใหญ่ไม่กี่คนที่ร่วมมือกับเย่อ้ายต่างก็พูดเพื่อเย่อ้าย
“นั่นสิ นี่มันไม่ให้เกียรติกันเลยนิ!”
“ประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ปทำไมถึงได้ต่ำช้าเช่นนี้?”
“ทำลายกระแสสังคมเมืองเทียนเป่ยจริง ๆ !”
“......”
ซูต้าหลิวเห็นแล้วก็ไม่ใส่ใจ การใช้ชีวิตหลายเดือนที่ผ่านนี้ทำให้เขาตกอยู่ในโลกที่ตัวเองเป็นพี่ใหญ่ในเมืองเทียนเป่ย ดังนั้น ขอเพียงอยู่ในเมืองเทียนเป่ย กูไม่สนหรอกว่ามึงจะเป็นใคร ล้วนแต่เป็นเขาที่เป็นใหญ่!
“พวกคุณเป็นใครกันล่ะ? แม้แต่เห็นผมก็ไม่เคยเห็น มีคุณสมบัติอะไรมาพูดแบบนี้กับผม? พวกคุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร?”
ซูต้าหลิววางมาดใหญ่โต “ผมคือประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป ที่เมืองเทียนเป่ยนี้ ผมเป็นใหญ่!”
คำนี้พูดออกไป ก่อให้เกิดเสียงไม่พอใจจากทุกคนเพิ่มมากขึ้น
“โหวจวี๋จะหยิ่งเกินไปแล้ว!”
“ไม่เห็นใครอยู่ในสายตา!”
“ท่าทีเช่นนี้ของโหวจวี๋นั้น ไม่เห็นพวกเราธุรกิจอื่นในเทียนเป่ยอยู่ในสายตาจริง ๆ !”
“คิดว่าเป็นพี่ใหญ่ในเมืองเทียนเป่ยจริงหรอ? เชื่อไม่เชื่อว่าพวกเราทั้งหมดร่วมกันต่อต้านโหวจวี๋”
“......”
ซูต้าหลิวที่เผชิญหน้ากับเสียงประณามจากคนจำนวนมาก กลับไม่ลนลานแม้แต่น้อย ก็ไม่รู้ว่าใครเป็นคนให้ความกล้านี้แก่เขา “ทุกท่านเงียบก่อน เงียบ ผมทราบว่าทุกท่านไม่ยอมรับ แต่ก็มีวิธีอะไร? ความจริงก็วางอยู่ตรงหน้า พวกคุณจะไม่เชื่อก็ไม่ได้!”
“อีกอย่าง พวกคุณมีเงินเหมือนโหวจวี๋ไหม? ไม่มีเงินก็ไม่ต้องพูด!”
“อ้อ ใช่แล้ว มีบริษัทที่ต้องการเงินลงทุนใช่ไหม? ไม่มีปัญญา ผมดีใจ ลงทุนอย่างสบาย ๆ ก็เป็นเงินไม่กี่ร้อยล้าน พวกคุณต้องการหรือไม่อา?”
พูดจบ ทุกคนก็เงียบเสียง
ลงทุนไม่กี่ร้อยล้าน! ใครจะไม่อยากได้
เย่อ้ายเห็นดังนั้นก็เหอะเย็นหนึ่งที “คนโง่ที่ไร้ประโยชน์!”
ซูต้าหลิวยิ้มอย่างพอใจ เป็นผู้นำธุรกิจของเมืองเทียนเป่ยดังคาดจริง ๆ ผลลัพธ์เช่นนี้ไม่เลวจริง ๆ
ในตอนนั้นเอง สวีจื้อที่ไม่ได้พูดมาโดยตลอดก็เอ่ยปากพูด
“ประธานซู ตอนนี้คือการประชุมใหญ่แลกเปลี่ยนกันทางธุรกิจ ไม่ใช่ให้คุณมาก่อกวน”
สวีจื้อ นั้นไม่ค่อยเข้าใจในโหวจวี๋กรุ๊ปมากนัก รู้แค่ว่าโหวจวี๋กรุ๊ปนั้นอยู่ในลำดับที่หนึ่งของธุรกิจเมืองเทียนเป่ย แค่นี้เท่านั้น
ส่วนที่ว่าใครคือประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ปนั้น เขาไม่รู้ และก็ไม่จำเป็นต้องรู้ ในสายตาของเขา โหวจวี๋กรุ๊ปก็เหมือนกับมดธรรมดา กระทืบอย่างง่าย ๆ ก็ถูกเหยียบตาย
ที่เขาสนใจก็คือคนที่ชื่อไป๋ยี่เฟยคนนั้น
ในจดหมายลับเขียนเอาไว้อย่างชัดเจน เป็นไป๋ยี่เฟยที่ฆ่าหวังไห่ และพวกเขาสี่คน ขอเพียงแค่จับไป๋ยี่เฟย ฆ่าไป๋ยี่เฟย ก็สามารถกลายเป็นประธานสหพันธ์ธุรกิจประจำมณฑล
ซูต้าหลิวเงยหน้า มองสวีจื้อ ที่นั่งอยู่ด้านหน้า รู้สึกไม่ค่อยสบายเล็กน้อย “ไม่ใช่คุณให้ผมกล่าวความคิดเห็นหรือไง?”
สวีจื้อสำลัก พูดอะไรไม่ออกในขณะนั้นสุดท้ายทำได้เพียงกระแอมบอก: “ประธานซู การกล่าวความคิดเห็นของคุณให้จบลงเท่านี้ ต่อไปพวกเราจะเข้าสู่ช่วงต่อไป”
“เป้าหมายของการประชุมในครั้งก็คือหวังว่าทุกท่านจะสามารถทุ่มเทพัฒนาเพื่อเมืองเทียนเป่ยไปด้วยกัน ดังนั้นต่อไปเป็นเวลาเสนอความคิดเห็น มีข้อเสนอแนะในการพัฒนาดี ๆ สามารถเสนอออกมาได้ ทุกคนแลกเปลี่ยนความคิดเห็นร่วมกัน”
ตอนนั้นเอง ก็มีคนลุกขึ้นมาอีก “ฉันก็ต้องการรายงาน!”
“ฉันก็ต้องการรายงาน!”
“ฉันก็......”
ทุกคนต่างพากันรายงานโหวจวี๋กรุ๊ป ไม่เพียงแต่เรื่องการทำบัญชีเท็จเท่านั้น ยังมีการลักลอบเดินรถขนส่ง และฟอกเงินอีกไม่กี่ข้อกล่าวหา แถมยังบอกอีกว่ามีหลักฐาน
สวีจื้อจัดทุกคนให้ค่อย ๆ มา ภายในใจก็สบายใจเป็นอย่างมากแล้ว เป็นธุรกิจที่ไม่ได้รับการสนับสนุนอย่างแท้จริง มีคนจำนวนมากที่รายงาน ไม่สนว่าจะเป็นจริงหรือไม่ อย่างไรก็ตามโหวจวี๋ก็จบสิ้นแล้ว!
แต่ทว่า มีหนึ่งคนที่ยังกังวลอยู่ นั่นก็คือเย่อ้าย
เย่อ้ายรู้ว่าไป๋ยี่เฟยไม่ได้เปลี่ยนเป็นคนโง่ ดังนั้นเธอจึงกังวลว่าวันนี้ไป๋ยี่เฟยจะมาก่อกวน อย่างนั้นทุกอย่างก็เสียเปล่าแล้ว
ก่อนหน้านี้เธอก็เคยลังเลใจ คาดเดาว่าจำเป็นต้องหยุดชั่วคราวหรือไม่ ถึงอย่างไรไป๋ยี่เฟยก็แกล้งโง่ปิดทุกคน ไม่ใช่ว่าไม่ให้รอดไปแม้แต่คนเดียวหรือ?
กระโดดออกไปในเวลานี้ ก็ไม่ใช่เรื่องที่เฉลียวฉลาด แต่เธอไม่ยอม นี่อาจจะเป็นโอกาสเดียวที่มีแล้ว ถ้าหากไม่ลงมือ รอจนถึงไป๋ยี่เฟยกลับมาใหม่ ก็ยิ่งไม่มีโอกาสเลย
อีกอย่าง ซูต้าหลิวคนกุ๊ยนั่น ครั้งที่แล้วไม่ได้โดนฆ่าตาย ครั้งนี้ก็ไม่ควรที่ปล่อยไปอย่างง่ายดาย
สุดท้ายท้ายที่สุด เย่อ้ายก็ตัดสินใจสู้จนถึงที่สุด จัดการตามแผนเดิมที่วางไว้ เพียงแต่เพิ่มความป้องกันขึ้นบางส่วนเท่านั้น เพื่อว่าอยู่ ๆ ไป๋ยี่เฟยจะปรากฏตัวขึ้นมา
แต่ว่า รอจนถึงตอนนี้ ไป๋ยี่เฟยก็ยังไม่ปรากฏ ถ้างั้นก็ยืนยันได้หรือไม่ ว่าไป๋ยี่เฟยจะไม่สนใจเรื่องพวกนี้ชั่วคราวแล้ว?
......
ในความเป็นจริงนั้น ไป๋ยี่เฟยจะไม่สนใจได้อย่างไรกัน? เขากำลังเฝ้ามองอยู่ที่ห้องสังเกตการณ์ เหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นห้องประชุมใหญ่ เขาล้วนมองเห็นอย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง
“ไปกันเถอะ ถึงเวลาที่พวกเราต้องเข้าไปแล้ว”
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่