ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 343

บทที่ 343

ไป๋ยี่เฟยในวันนี้ ตั้งใจใส่สูทแบรนด์เนมทั้งตัว ใส่นาฬิกาแบรนด์เนม เสริมอำนาจบารมีให้ดูสูงส่งไปทั้งตัว ทำให้ผู้คนอดไม่ได้ที่จะเคารพยำเกรง

แต่ทว่า ก่อนหน้าที่จะเข้าไปนั้น ไป๋ยี่เฟยต้องการไปพบใครสักคนหนึ่งก่อน

“ไปเอาตัวซูต้าหลิวมา”

ไม่นาน หลงหลิงหลิงก็พาซูต้าหลิวมา

ซูต้าหลิวเดินตามหลงหลิงหลิงมา เหตุผลหลัก ๆ ก็เพราะความสวยของหลงหลิงหลิง เดิมทีเขาโกรธเป็นอย่างมากต้องการที่จะจากไป แต่หลังจากที่ได้เห็นหลงหลิงหลิงนั้น ก็เปลี่ยนความคิด

พอดีกับที่ หลงหลิงหลิงให้เขาตามเธอไปที่ที่หนึ่ง เขาคิด ก็สะดุ้งตกใจทันที จากนั้นก็เดินตามมา

หลังจากนั้นอีก ก็พบกับไป๋ยี่เฟยแล้ว

“นี่......ใครกัน?”ผ่านชีวิตที่หลงใหลมัวเมาในความฟุ้งเฟ้อหลายเดือนมาซูต้าหลิวก็ไม่เหลือความทรงจำใด ๆ เกี่ยวกับไป๋ยี่เฟยเลย

หลงหลิงหลิงที่ยืนอยู่ตรงนั้น เคารพนอบน้อมไป๋ยี่เฟยเป็นอย่างมาก: “ท่านประธาน คนมาแล้ว”

ไป๋ยี่เฟยเงยหน้าขึ้น มองที่ซูต้าหลิว ซูต้าหลิวก็มองไปที่เขา ยังมีความประหลาดใจ “ท่านประธาน?”

“เอ๋ พวกเราเคยพบกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่า?”ในสมองของซูต้าหลิวตอนนี้มีภาพความทรงจำที่เลือนราง เคยพบกันที่ไหนมาก่อนแต่กลับจำรายละเอียดไม่ได้แล้ว

ในตอนนั้นเอง หลงหลิงหลิงจำใจที่จะเอ่ยปากเตือน: “นี่คือท่านประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป”

“หะ?”ซูต้าหลิวสงสัยว่าตัวเองจะหูฝาดไป “เขาเป็นประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป แล้วฉันล่ะ?”

ไป๋ยี่เฟยจ้องมองซูต้าหลิว “ใช่หรือไม่คุณไม่รู้?”

เวลานี้ ซูต้าหลิวรู้สึกหนาวสะท้านที่ด้านหลัง ทันใดนั้น เขาก็คิดออกแล้ว ในที่สุดเขาก็นึกออกว่าเคยเจอไป๋ยี่เฟยที่ไหนแล้ว!

บนรถไฟความเร็วสูง จากนั้นก็ในรถหรู

“คุณคุณคุณ......”ในตอนนี้ซูต้าหลิวราวกับว่าเข้าใจแล้ว ท่านนี้ต่างหากถึงจะเป็นประธานคณะกรรมการบริหารตัวจริง และเวลาหลายเดือนมานี้ เขาเป็นแค่ตัวแทน

ซูต้าหลิวหวาดกลัว ทั้งหมดนี้ล้วนแต่อาศัยไป๋ยี่เฟย ในเวลาเดียวกัน ไป๋ยี่เฟยกลับสามารถจัดการทุกอย่างออกมาได้ทั้งหมด แถมยังเป็นวัยรุ่นที่อายุยี่สิบกว่าปี เขาที่คนวัยกลางคนอายุสี่สิบกว่าปีนั้นกลับรู้สึกรับไม่ได้เล็กน้อย

จะว่าอย่างไรดี? อายุยังน้อย ก็มีอุบายเช่นนี้ แถมยังเด็ดเดี่ยวกล้าหาญเช่นนี้ รอจนถึงช่วงอายุเท่าเขาจริง ๆ นั้นจะต้องขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งอย่างแน่นอน

เขา ล่วงเกินไม่ได้

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างเย็นชา: “รู้ใช่ไหมว่าเรียกคุณมาทำอะไร?”

“ทราบ”ซูต้าหลิวใบหน้าขมขื่น “ไม่ใช่ว่าวันเวลาดี ๆ ของผมสิ้นสุดลงแล้วหรือ?”

ไป๋ยี่เฟยได้ยินดังนั้นก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา ที่จริงแล้วเขาไม่ได้มีเจตนาร้ายกับซูต้าหลิว เวลาตั้งนาน ที่ช่วยเขาขวางเคราะห์ร้าย ก็ถือว่าติดค้างน้ำใจแล้ว

“รออีกเดี๋ยว ตามฉันเข้าไปแล้วกัน!”ไป๋ยี่เฟยลุกขึ้นบอก

ซูต้าหลิวเขลา “ไปไหน?”

“ห้องประชุม”

“อ๋า? ฉันเพิ่งออกมาจากที่นั่น นี่.....นี่ไม่ค่อยเหมาะมั้ง?”

ที่สำคัญที่สุดคือซูต้าหลิวเพิ่งจะทำตัวน่าเกรงขามไป ผลคือประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ปตัวจริงออกหน้า แล้วเขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะ? น่าอายมาก!

“อ้อ ไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปเถอะ!”ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างไม่สนใจ “งั้นฉันจำต้องเรียกตำรวจแล้วล่ะ”