ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 344

บทที่ 344

ไป๋ยี่เฟยเดินเข้ามาก็เห็นหลี่ฝาน ส่งเสียงฮึดูถูกหนึ่งที “คนโง่ว่าใครน่ะ?”

“คนโง่ว่าแก!”จิตใต้สำนึกของหลี่ฝานโต้แย้ง พูดจบถึงจะเพิ่งมีท่าทีโต้ตอบกลับมา ตัวเองเป็นคนด่าตัวเอง

“แม่ง! แม่มึงซิถึงเป็นคนโง่!”

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะอย่างไม่ใส่ใจ ขี้เกียจที่จะโต้เถียงกับหลี่ฝาน

หลี่ฝานกลับไม่ยอมปล่อยไป๋ยี่เฟยไป สิ่งของที่อยู่ในมือของเขา จะต้องทำลายไป๋ยี่เฟยจนพังย่อยยับอย่างแน่นอน ดังนั้นหลี่ฝานจึงกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง “ท่านสวี ที่ฉันมีของสิ่งนี้อยู่ ให้ทุกคนได้ดู ดูที่แท้แล้วโหวจวี๋นั้นเป็นแบบไหน!”

สวีจื้อมีท่าทางดีใจ “ของอะไร? ไม่สามารถใส่ความกันง่าย ๆ ได้”

“ไม่มีทางอย่างแน่นอน!”หลี่ฝานฮึหนึ่งที เชื่อมั่นในตัวเองเป็นอย่างสูง

พูดจบ หลี่ฝานก็เรียกคนมา ให้เปิดจอขนาดใหญ่ของห้องประชุม จากนั้นก็ส่งยูเอสบีไปให้คนเปิดเอกสารที่อยู่ในนั้นออกมา

ทุกคนที่อยู่ในห้องประชุมล้วนแต่มองอย่างประหลาดใจ แท้จริงแล้วที่หลี่ฝานต้องการจะนำออกมานั้นคืออะไร?

ไป๋ยี่เฟยก็ประหลาดใจเช่นกัน แต่ทว่าไม่ได้กังวล ดังนั้นจึงไม่ได้ขัดขวางเขา

อย่างรวดเร็ว บนหน้าจอใหญ่ก็ปรากฏภาพขึ้น

นั่นคือที่นั่งพิเศษที่มืด บนโซฟาภายในที่นั่งพิเศษนั้น มีผู้ชายที่หัวหูใหญ่ถูกมัดด้วยริบบิ้นสีแดง ที่ข้างกายเขา มีผู้หญิงที่แต่งกายล่อแหลมสามคน โยกย้ายส่ายสะโพก เคล้าคลึง......

ภาพลามกอนาจาร ที่ไม่อาจทนดูต่อไปได้เช่นนี้ ทำให้คนที่อยู่ในสถานที่นี้รู้สึกไม่สบาย พากันส่งเสียงด่า

“ขัดต่อประเพณีและศีลธรรม!”

“นี่กลายเป็นแบบอะไรเนี่ย?”

“คนนี้คือซูต้าหลิว? ขัดต่อประเพณีและศีลธรรมจริง ๆ !”

“เป็นถึงประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ปที่สง่าผ่าเผยคิดไม่ถึงว่าจะเป็นคนต่ำช้าเช่นนี้ ไม่น่าดูเล้ยยย!”

“......”

การตำหนิเล็งไปที่โหวจวี๋กรุ๊ปติด ๆ กัน

หลี่ฝานมองไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างอิ่มอกอิ่มใจ ยิ้มฮึบอก: “ประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป ภายนอกก็ดูเป็นคนแต่ทำตัวเป็นสุนัข ลับหลังทำเรื่องน่ารังเกียจไม่หยุด ทั้งหมดนี่ล้วนไม่ใช่สิ่งที่ประธานคณะกรรมการบริหารเครือข่ายควรทำ!”

“ท่านสวี คนแบบนี้นั้น ไม่เหมาะสมที่จะเป็นประธานคณะกรรมการบริหาร นี่จะทำลายกระแสสังคมของเมืองเทียนเป่ย ทำให้การพัฒนาธุรกิจของเมืองเทียนเป่ยไม่ราบรื่น”

พูดจบ คนอื่น ๆ พยักหน้าคล้อยตาม

ตอนนั้นเอง ซูต้าหลิวที่หลบอยู่ด้านหลังของประธานโหวจวี๋อึดอัดวางตัวไม่ถูก ทำไมถึงได้มีคนถ่ายภาพพวกนั้นเอาไว้? น่าขายหน้าจริง ๆ !

และพวกกรรมการบริหารโหวจวี๋ล้วนแต่โมโหจนแทบจะระเบิดแล้ว ซูต้าหลิวนี่ทำตามอำเภอใจ นี่ไม่ใช่ว่าเป็นการทำลายชื่อเสียงของโหวจวี๋กรุ๊ปหรือ?

แต่ทว่า ไป๋ยี่เฟยกลับไม่มีท่าทีโต้ตอบอะไร พวกเขาจึงทำได้เพียงแค่ใจเย็นไว้ รอไป๋ยี่เฟยเอ่ยปากพูด

สวีจื้อหลังจากที่เห็นในตอนแรกก็แอบดีใจ จากนั้นก็ทำท่าทำทางซักถาม “ซูต้าหลิว ประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป ช่วยชี้แจงได้หรือไม่?”

เห็นได้อย่างชัดเจนว่า ต่อให้ซูต้าหลิวจะหลบอีกอย่างไร ก็หลบไปไม่พ้น

ซูต้าหลิวที่ถูกเรียกชื่อ สายตาของทุกคนที่มองประณามมา เป็นสายตาที่ดูเรื่องสนุกจ้องมองซูต้าหลิว

ในเวลานี้เอง ซูต้าหลิวรู้ว่าตัวเองจบสิ้นแล้ว ดังนั้นจึงมองไปทางไป๋ยี่เฟย มีเพียงไป๋ยี่เฟยเท่านั้นที่จะสามารถช่วยเขาได้

ไป๋ยี่เฟยก็ไม่ได้ทำให้ซูต้าหลิวผิดหวัง พูดด้วยเสียงเบาหวิว: “ท่านสวี ผมคิดว่าคุณคงจะเข้าใจผิดแล้ว ประธานคณะกรรมการบริหารโหวจวี๋กรุ๊ป คือผมเอง ไป๋ยี่เฟย”

“หืม?”

สวีจื้องงงวย

“ไป๋ยี่เฟย!” สวีจื้อโมโห “คุณพูดเหลวไหลอะไร? ผมเป็นคนของสหพันธ์ธุรกิจ ควบคุมธุรกิจต่าง ๆ ก็เป็นเรื่องที่สมควร หรือว่าแม้แต่อำนาจนี้ผมก็ไม่มี?”

“คุณเอ่ยปากใส่ความผม ต้องรู้ว่า หลักฐานพวกนี้นั้นเป็นรูปธรรม ยังมีสิ่งของอื่น ๆ ที่คนอื่นรายงานโหวจวี๋ ก็เพียงพอให้โหวจวี๋มีคนมารับช่วงแทน”

ใบหน้าของไป๋ยี่เฟยไม่แสดงออกใด ๆ “สวีจื้อ พูดจาน่าฟัง แต่ที่สุดแล้วใครจะเป็นคนมารับช่วงต่อโหวจวี๋ล่ะ? เป็นคนพวกนี้หรือเปล่า? หรือว่าคุณกันล่ะ?”

“คุณ!” สวีจื้อจ้องไป๋ยี่เฟยอย่างโกรธแค้น โมโหจนพูดไม่ออก

ไป๋ยี๋เฟยแค่มองก็มองทะลุความคิดของสวีจื้อ ก็เพียงอยากที่จะฆ่าเขา ค่อยรับช่วงโหวจวี๋กรุ๊ปแทน ถึงอย่างไรโหวจวี๋ก็เป็นถึงเค้กชิ้นใหญ่

“ไป๋ยี่เฟย ทำไมคุณถึงได้พูดจาไม่เกรงใจท่านสวีเลย”หลี่ฝานตำหนิด้วยเสียงอันดัง

“นั่นซิ ท่านสวี เป็นคนของสหพันธ์ธุรกิจ พูดจาเช่นนี้ ไม่ให้เกียรติกัน?”

“เห้อ โหวจวี๋ในตอนนี้ช่างดูถูกกันมากไปแล้ว!”

“โหวจวี๋อาศัยว่าตัวเองเป็นผู้นำทางธุรกิจข่มเหงรังแกยึดเมือง นี่มันเกินไปแล้ว!”

“......”

ไป๋ยี่เฟยกวาดตามองไปที่ทุกคน บอกอย่างเย็นชา: “พัฒนาธุรกิจของตัวเองดี ๆ ไม่ดีหรือไง? จำเป็นต้องหาเรื่องโหวจวี๋?”

“โหวจวี๋ขวางทางรวยของพวกคุณหรือ? เหมือนว่าจะไม่นิ? ไม่เพียงแค่นั้น เพียงแต่ที่มีความร่วมมือกับโหวจวี๋ อันไหนที่ไม่ใช่กำไร? มุ่งเป้ามาที่โหวจวี๋เช่นนี้? จิตสำนึกไม่เจ็บปวด?”

“พวกคุณพุ่งเป้ามาที่ผมผมก็ไม่สนใจ แต่ทว่า หลักฐานที่คุณนำออกมานั้นช่วยเป็นของจริงหน่อย?”

“หมายความว่าไง?”ทันใดนั้นหลี่ฝานก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดี

ไป๋ยี่เฟยหัวเราะเยาะ “คุณพูดไม่ผิด ที่สามที่นั้นเป็นที่สำหรับเพาะปลูกจริง ๆ ไม่สามารถนำมาใช้ในเชิงพาณิชย์ได้จริง ๆ แต่คุณมองให้ชัดเจน ที่สามที่นี้นั้นใช้ทำอะไร!”

ตอนนี้เอง เฉินห้าวก็ถือข้อมูลเข้ามา “ที่ทั้งสามนั้นแบ่งเป็นใช้ก่อสร้างเพื่อเป็นสถานสงเคราะห์ สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า รวมทั้งสถานสงเคราะห์คนชรา ได้รับการอนุญาตจากหน่วยงานของรัฐบาลแล้วจึงเริ่มที่จะก่อสร้าง”