ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 362

บทที่ 362

ทั้งสองเดินดูร้านจิวเวลรี่สองสามร้าน สุดท้ายก็ซื้อสร้อยคอสีน้ำทะเลเส้นหนึ่งให้โจวฉวี่เอ๋อ

หลังหลี่เสว่ซื้อเสร็จ ไป๋ยี่เฟยก็กล่าวว่า “ผมก็จะซื้อของขวัญให้พี่ผมเหมือนกัน”

“ค่ะ”

ไป๋ยี่เฟยคิดอย่างเรียบง่าย ฉินหัวมีเสื้อผ้ารองเท้าครบแล้ว สิ่งของของผู้ชาย ที่ขาดไปก็คือนาฬิกาข้อมือหรูเรือนหนึ่ง ดังนั้นจึงเดินมาหยุดหน้าตู้โชว์ของนาฬิกาข้อมือแบรนด์ดังอย่างแน่วแน่

“คุณคะ ต้องการเรือนไหนคะ?” พนักงานสาวสวมเครื่องแบบคนหนึ่งถามอย่างยิ้มๆ

ไป๋ยี่เฟยมองดูไปเรื่อยๆ “นาฬิกาข้อมือผู้ชาย ขอแบบแพงที่สุด”

พนักงานสาวชะงักเล็กน้อย มองเสื้อผ้าที่ไป๋ยี่เฟยสวม ไม่เหมือนคนที่จะสามารถซื้อนาฬิกาข้อมือที่แพงที่สุดได้ อย่างมากซื้อเรือนละหนึ่งถึงสองหมื่นได้ ก็นับว่าดีแล้ว

“คุณคะ ที่ร้านเรานาฬิกาข้อมือผู้ชายที่แพงที่สุดคือราคาสองแสน คุณแน่ใจเหรอคะว่าจะเอาที่แพงที่สุด?”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้าอย่างไม่ยี่หระ

หลี่เสว่ดึงไป๋ยี่เฟยไว้ “สองแสน ไม่จำเป็นขนาดนั้นมั้งคะ?”

“พี่แต่งงาน แพงหน่อยก็ไม่เป็นไร”

พนักงานสาวได้ยินพวกเขาสนทนากัน ก็นึกว่าพวกเขาเป็นพวกรักหน้าตา จึงกล่าวว่า “คุณคะ ร้านเรามีนาฬิกาหลายแบบที่เหมาะกับคนเป็นเจ้าบ่าวมาก และราคาก็ไม่แพงด้วย แค่สามหมื่นเท่านั้นเองค่ะ”

“ไม่ต้อง เอาแบบที่แพงที่สุดของร้านพวกคุณออกมาให้ผมดูหน่อย” ไป๋ยี่เฟยโบกมือ

พนักงานสาวเห็นเช่นนี้ก็ถอนหายใจ ได้แต่หยิบแบบที่แพงที่สุดออกมา ยังกล่าวอย่างใจดีอีกว่า “เอาอย่างนี้แล้วกัน หากคุณจะซื้อเรือนนี้ให้ได้จริงๆ ฉันลดให้คุณยี่สิบเปอร์เซ็นต์”

“จริงหรือ?” ไป๋ยี่เฟยประหลาดใจอยู่บ้าง

พอพนักงานสาวเห็น ก็ยิ่งรู้สึกว่าไป๋ยี่เฟยไม่มีกำลังซื้อ “จริงค่ะ หากคุณมีกำลังซื้อจริง ฉันก็จะลดให้”

ไป๋ยี่เฟยยิ้ม “งั้นก็ได้ เอาบัตรไปรูดสิ อย่าลืมยี่สิบเปอร์เซ็นต์นะ เดี๋ยวรูดเกิน”

พนักงานสาวมีสีหน้าแข็งค้างอยู่บ้าง ก้มหน้ามองบัตรสีดำที่อยู่ตรงหน้า “นี่......จะรูดได้เหรอ?”

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้า เขาชินกับคำถามแบบนี้เสียแล้ว เพราะอย่างไรคนที่รู้จักบัตรชนิดนี้ก็มีน้อยมาก ต่างคิดว่ามันไม่ใช่บัตรธนาคาร

พนักงานสาวสูดหายใจเข้าลึก รอยยิ้มบนใบหน้าจางหายไปหมดแล้ว “คุณคะ หากคุณไม่มีกำลังซื้อ ก็ได้โปรดอย่าล้อเล่นได้ไหม? งานของพวกเราไม่ใช่เอามาเสียเวลากับคุณนะคะ”

“หมายความว่ายังไง?” หลี่เสว่ถามหน้าอูด “ไม่มีกำลังซื้องั้นหรือ?”

“ฉันพูดผิดหรือไง? นี่ใช่บัตรธนาคารแน่หรือ คุณเคยเห็นบัตรธนาคารแบบนี้ไหม? ถ้าจะปลอม ก็ช่วยปลอมให้มันเหมือนหน่อย!” พนักงานสาวเถียงคอเป็นเอ็น

หลี่เสว่ไม่ยอม “เธอไม่เคยเห็นก็บอกว่านี่ไม่ใช่บัตรธนาคารแล้วเหรอ? เธอรูดดูก็รู้แล้วไม่ใช่หรือไง? ยังไม่ได้รูดก็บอกว่าไม่ใช่แล้ว มีสิทธิ์อะไร?”

พนักงานสาวแค่นเสียง “ได้สิ ฉันจะดูสิว่า มันจะรูดออกมาได้ไหม!”

พูดจบ พนักงานสาวก็หยิบบัตรสีดำไป นำไปรูดที่เครื่องรูด ต่อมาก็ขึ้นคำว่า “ชำระเงินสำเร็จ”

“นี่......”